Σαν τραγική ειρωνεία ακούγεται πλέον ότι η Πέμπτη, 26 Ιουνίου, είναι η Παγκόσμια Ημέρα κατά των Βασανιστηρίων
Σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία, τα βασανιστήρια κάθε άλλο παρά αποτελούν μακρινό παρελθόν. Σε πρόσφατη έρευνα της οργάνωσης με τίτλο Βασανιστήρια 2014: 30 χρόνια ψευδών υποσχέσεων, αναφέρεται ότι τα τελευταία πέντε χρόνια η Διεθνής Αμνηστία έχει καταγράψει χρήση βασανιστηρίων και άλλων μορφών απάνθρωπης κακομεταχείρισης σε τουλάχιστον 141 χώρες ανά την υφήλιο. Στην ίδια έρευνα αναφέρεται ότι το 57% των πολιτών που ερωτήθηκαν στην Ελλάδα του21ου αι., δήλωσαν πως φοβούνται τα βασανιστήρια σε περίπτωση σύλληψής τους.
Εικάζω ότι στο συγκεκριμένο συμπέρασμα κατέληξαν οι πολίτες, κυρίως, για να μη… χαθεί η παράδοση από τα βασανιστήρια της Ιεράς Εξέτασης, τα περισσότερα από τα οποία εφαρμόζονται διεθνώς με επιτυχία μέχρι και τις μέρες μας. Έτσι στις φυλακές, στα κρατητήρια, στα ψυχιατρεία, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στα παράνομα εδάφη που κατακτήθηκαν με την ανοχή και πολλές φορές με τη βοήθεια των ισχυρών κρατών του κόσμου, υπάρχει πρόσφορο έδαφος για την εξέλιξή τους.
Mona Hatoum, KAPACNIK (White Cube)
Κινητοποιήσεις και συνέχεια
Κάποια στιγμή όμως φτάνει ο κόμπος στο χτένι και οι ψυχές, τα σώματα, δεν αντέχουν άλλο την τόση κακοποίηση. Οι κρατούμενοι στις φυλακές της χώρας μας, για άλλη μια φορά, ξεκίνησαν κινητοποιήσεις με αποχή συσσιτίου για τρεις μέρες και αύριο Κυριακή ενδεχομένως να ξέρουμε εάν θα συνεχίσουν με απεργία πείνας.
Στοιβαγμένοι μέσα στους στεγνούς ανήλιαγους τοίχους της φυλακής, το κράτος τους ωθεί συστηματικά να θυσιάσουν το μοναδικό «κάτι» που μπορούν να αυτοδιαχειριστούν, το ίδιο τους το κορμί. Αιτήματά τους, τα προφανή. Εκείνα που οποιοδήποτε κράτος Δικαίου, εξ ορισμού, οφείλει να διασφαλίζει. Αντ’ αυτών, σκληραίνει τη στάση του με τη δημιουργία φυλακών υψίστης ασφαλείας με λογική που ξεπερνά κάθε φαντασία, εν ονόματι της ασφάλειας. Τι κι αν στη Διαρκή Επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης, σχετικά με το Σχέδιο Νόμου του υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων «Ρυθμίσεις Ποινικού και Σωφρονιστικού Δικαίου και άλλες διατάξεις» (19/6/2014), ο εκπρόσωπος της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, Χρήστος Ηλιάδης ανέφερε: «Η Ασφάλεια δεν έχει τιμωρητικό χαρακτήρα. Ασφάλεια δεν είναι οι υψηλοί τοίχοι, δεν είναι τα κάγκελα, ούτε οι δολοφονίες σωφρονιστικών υπαλλήλων και κρατούμενων. Ασφάλεια είναι το να συνυπάρχουν αρμονικά υπάλληλοι και κρατούμενοι μέσα στις φυλακές. Ασφάλεια δεν είναι να χτίζεις φυλακές προκειμένου να περιορίζεις δικαιώματα. Ασφάλεια είναι να αλλάξεις τις απάνθρωπες και εξευτελιστικές συνθήκες κράτησης που υπάρχουν σήμερα παντού, καθώς και τη γενικευμένη μη απόδοση της Δικαιοσύνης την οποία αναγνωρίζει και το ίδιο το υπουργείο Δικαιοσύνης» (rednotebook)…
Δεν είναι τυχαίος ο χρόνος που επέλεξαν για τη δημιουργία των φυλακών υψίστης ασφαλείας, αφού το αντιλαμβάνονται σαν ένα επιπλέον μέσο εξόντωσης ομάδων πληθυσμού. Σε μια εποχή που σακάτεψαν τους κατοίκους μιας χώρας με την πολιτική που εφάρμοσαν, βρήκαν τους «καταραμένους» και τους οικείους τους αλλά και τις αλληλέγγυες ομάδες που τους στηρίζουν, για να τους δείξουν ελάχιστες εικόνες από το φρικτό «προσεχώς», από το οποίο κανείς μας δεν εξαιρείται.
μιμίκα κριτσανίδου
