του Μάνου Κατριβάνου*
Ας αφήσουμε να μιλήσουν τα γεγονότα.
Είναι μεσημεράκι της Τρίτης 10 Μαΐου και απορροφημένος στην εργασία μου βρίσκομαι στο γραφείο στο γυάλινο κτίριο της Σχολής Θετικών Επιστημών του ΑΠΘ. Ακούω εκρήξεις και αρχικά νομίζω ότι είναι από το δρόμο μπροστά στο νοσοκομείο Γεννηματά. Γρήγορα αντιλαμβάνομαι ότι είναι από το εσωτερικό του παλιού κτιρίου της ΣΘΕ που επικοινωνεί εσωτερικά με το γυάλινο κτίριο.
Βγαίνω από το γραφείο μου στον εσωτερικό διάδρομο για να δω τι γίνεται και διαπιστώνω ότι δεκάδες φοιτητές εισέρχονται στο γυάλινο κτίριο σε κατάσταση πανικού και δακρυσμένοι, ψάχνοντας έξοδο διαφυγής και παράθυρο για να αναπνεύσουν.
Εντός ελάχιστων λεπτών η ατμόσφαιρα από τα χημικά έχει γίνει αποπνικτική και είναι αδύνατο να σταθείς οπουδήποτε γιατί καίγεσαι ολόκληρος. Ανοίγω το παράθυρο του γραφείου και προτείνω σε 5 φοιτητές και φοιτήτριες που είναι σε απόγνωση να μπουν μέσα και να κλείσουμε την πόρτα για να περιορίσουμε την έκθεσή μας στα χημικά. Το δέχονται με ανακούφιση. Στο γραφείο υπάρχει νιπτήρας κι έτσι μια κοπέλα που είναι σε κακή κατάσταση ξεπλένει σιγά-σιγά από πάνω της τα χημικά, με νερό και σαπούνι.
Κάπως έτσι βρισκόμαστε εγκλωβισμένοι σ’ ένα γραφειάκι και κοντά στο ανοιχτό παράθυρο για να αναπνέουμε.
Έχοντας ανοιχτό τον υπολογιστή μου, ακριβώς στις 2:06 μ.μ. δημοσιεύω στο διαδίκτυο το ακόλουθο κείμενο.
Η δική μου αλήθεια είναι ότι το μεσημέρι της Τρίτης 10 του Μάη στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης καταλύθηκε κάθε έννοια του κράτους δικαίου, κάθε ακαδημαϊκή ελευθερία και η ίδια η Δημοκρατία
«ΠΡΟΣΟΧΗ…! επείγον…
Δεν ξέρω τι μπορεί να έχει συμβεί αλλά έχουν πέσει χημικά εντός του κτιρίου της ΣΘΕ του ΑΠΘ.
Βρίσκομαι στο γραφείο μου στο γυάλινο κτίριο στον 1ο όροφο και μαζί μου 5 φοιτητές του Φυσικού και του Μαθηματικού.
Ήμαστε εγκλωβισμένοι μέσα στο γραφείο μου με ανοιχτό το παράθυρο καθώς είναι αδύνατον να βγει κάποιος ακόμη και στο διάδρομο.
Ήμαστε εγκλωβισμένοι, παραμένουμε ωστόσο ψύχραιμοι και δυνατοί.»
Τι είχε συμβεί ελάχιστα λεπτά πριν;
Είχε συμβεί κάτι που δεν το χωράει νους ανθρώπου.
Όπως μπορεί κανείς εύκολα να διαπιστώσει από τα τόσα βίντεο που έχουν δημοσιευτεί στο διαδίκτυο, άνδρες των ΜΑΤ έριξαν μέσα στο φουαγιέ της ΣΘΕ του ΑΠΘ χειροβομβίδες κρότου λάμψης και χημικά και στη συνέχεια έκλεισαν τις πόρτες της κεντρικής εισόδου/εξόδου.
Έριξαν τα χημικά εντός ενός γεμάτου κτιρίου πανεπιστημίου σε πλήρη λειτουργία και έκλεισαν τις πόρτες.
Δευτερόλεπτα μετά δεκάδες φοιτητές έμπαιναν για να σωθούν στο γυάλινο κτίριο, ψάχνοντας παράθυρο να ανασάνουν ή πόρτα διαφυγής. Άλλοι έτρεχαν σε ορόφους για να απομακρυνθούν από τα χημικά –τα οποία πολύ γρήγορα είχαν διασπαρθεί παντού– και άλλοι κλεινόντουσαν σε αίθουσες και γραφεία με ανοιχτά παράθυρα. Εκατοντάδες φοιτητές και καθηγητές βρέθηκαν εγκλωβισμένοι μιας και ήταν σε πλήρη λειτουργία η εκπαιδευτική διαδικασία.
Ακόμη και τώρα δεν το χωράει ο νους μου.
Τα ΜΑΤ έριξαν τα χημικά εντός και έκλεισαν τις πόρτες...
Τώρα που γράφω αυτές τις αράδες είναι Πέμπτη 12 του Μάη.
Η υπουργός Παιδείας Ν. Κεραμέως σε δηλώσεις της ανέφερε σχετικά ότι «Τα επεισόδια στο ΑΠΘ σημειώθηκαν επειδή βάλαμε τέλος σ’ έναν παραλογισμό.»
Δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι μπορεί κανείς να αντιμετωπίσει τον όποιο παραλογισμό των κουκουλοφόρων, αναρχικών ή άλλων, που προχωρούν σε βανδαλισμούς εντός του πανεπιστημίου, με ακόμη μεγαλύτερο παραλογισμό, κυβερνητικό αυτή τη φορά.
Έριξαν τα χημικά εντός και έκλεισαν τις πόρτες…
Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Τ. Θεοδωρικάκος ανέφερε σχετικά ότι «Η ασφάλεια φοιτητών και καθηγητών στα ΑΕΙ είναι προϋπόθεση για την αναβάθμιση των Πανεπιστημίων.»
Δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι τα Πανεπιστήμια θα αναβαθμιστούν με «χακί» πανεπιστημιακή αστυνομία και όχι με την ποιοτική και ποσοτική αναβάθμιση σε όλα τα επίπεδα. Αναβάθμιση στο ανθρώπινο δυναμικό (διδακτικό, ερευνητικό, διοικητικό προσωπικό κ.λπ.), στις υποδομές (εργαστήρια, αίθουσες, βιβλιοθήκες κτλ.) και τη σχετική τεχνογνωσία, καθώς επίσης και με τη σύζευξη του πανεπιστημίου με την οικονομία, την κοινωνία και τον πολιτισμό γενικότερα. Αντί για αναβάθμιση, έχουμε την υποβάθμιση της Παιδείας με διαχρονική ευθύνη κυβερνήσεων και όχι μόνο.
Έριξαν τα χημικά εντός και έκλεισαν τις πόρτες…
Η δική μου αλήθεια είναι ότι το μεσημέρι της Τρίτης 10 του Μάη στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης καταλύθηκε κάθε έννοια του κράτους δικαίου, κάθε ακαδημαϊκή ελευθερία και η ίδια η Δημοκρατία.
Για όσα έγιναν δεν χωρά καμιά δικαιολογία και κανένας συμψηφισμός.
Όσα έγιναν ΔΕΝ αποτελούν λειτουργία Δημοκρατικής Πολιτείας.
Η δημόσια παιδεία και υγεία, το κράτος δικαίου και οι δημοκρατικοί θεσμοί είναι υπό διωγμό.
Τα χημικά εντός και οι πόρτες κλειστές…
* Ο Μάνος Κατριβάνος είναι Δρ. Γεωλογίας ΑΠΘ
