Πολιτικός επιστήμονας αναφερόμενος στον «πολυπολικό κόσμο» τόνισε ότι σε αυτόν παρουσιάζονται συγκρουσιακά και συνεργατικά χαρακτηριστικά. Τα πρώτα επειδή ο ανταγωνισμός και η αναδιάταξη ισχύος σε παγκόσμια κλίμακα τροφοδοτούν έντονες συγκρουσιακές διαδικασίες (έως και γενικούς πολέμους), τα δε συνεργατικά χαρακτηριστικά προκύπτουν από τη διασύνδεση και αλληλεξάρτηση που δημιουργείται από μια ενιαία παγκόσμια αγορά και τις συνδυασμένες καπιταλιστικές οικονομίες, που ωθούν σε μεγαλύτερη συνεργασία, συνεννόηση και αλληλεξάρτηση – έτσι ώστε να μην οδηγούν τα συγκρουσιακά χαρακτηριστικά στα έσχατα όριά τους. Από τις δύο αυτές καταστάσεις, η κύρια φαίνεται να είναι η συγκρουσιακή.
Έχοντας αυτά τα χαρακτηριστικά υπόψη μας, οι τελευταίες μέρες σημαδεύονται από το αποτέλεσμα των ενδιάμεσων εκλογών στις ΗΠΑ, που δείχνουν μια βαθιά διχασμένη χώρα, όπου ο κύριος βραχίονας που κυβερνά πανηγυρίζει γιατί γνώρισε μια «ήπια» ήττα, ενώ σχεδιάζει ένα νέο επιθετικό στρατιωτικό δόγμα για την επόμενη δεκαετία. Ο άλλος ανταγωνιστής, η Κίνα που δηλώνει ότι «ο κόσμος έχει ανάγκη την Κίνα και η Κίνα έχει ανάγκη τον κόσμο», ετοιμάζεται και αυτή για μια μεγάλη αναμέτρηση, και ο πρόεδρος Σι φωτογραφίζεται με στρατιωτική στολή παραλλαγής. Όσον αφορά τη Ρωσία, μοιάζει να μην προχωρά ο πόλεμος που ξεκίνησε ως εύκολος περίπατος, δεν φαίνεται να ελέγχει τις 4 επαρχίες που προσάρτησε μονομερώς, και σχεδιάζει μια μερική υποχώρηση στη Χερσώνα. Η Ευρώπη παραπαίει σε μια μεγάλη κρίση και η Γερμανία αναζητά έναν αυτόνομο βηματισμό, όπως δείχνει το ταξίδι του Σολτς στην Κίνα με μια μεγάλη κουστωδία Γερμανών επιχειρηματιών. Παράλληλα οι τριγμοί στην παγκόσμια οικονομία (και σε αυτήν περιλαμβάνονται και η Κίνα και η Ρωσία) αυξάνονται, και μόλις πρόσφατα είχαμε ένα κραχ των κρυπτονομισμάτων…
Στην περιοχή μας, η Τουρκία συνεχίζει το «δίπορτο» με ΝΑΤΟ και Ρωσία, εντείνει την επεκτατική της πολιτική και πιέζει την Ελλάδα σε υποχωρήσεις και διευθετήσεις που θίγουν κυριαρχικά της δικαιώματα. Την ίδια στιγμή που ο Τζιτζικώστας δεν γίνεται δεκτός στη Σμύρνη, στην Κωνσταντινούπολη ο Στουρνάρας συμμετέχει, ως διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, σε φόρουμ των τραπεζών της περιοχής – απολαμβάνοντας ιδιαίτερες τιμές από Τούρκους συναδέλφους του.
Η γενική απεργία στην Ελλάδα, με τη μαζικότερη συμμετοχή σε σχέση με προηγούμενες, δείχνει ότι και εδώ ανεβαίνει το θερμόμετρο της δυσφορίας για την «πολεμική οικονομία» και την ακρίβεια. Δείχνει ότι αντικειμενικά υπάρχει ένα δυναμικό που συμπιέζεται και ψάχνει τρόπο να εκφραστεί, παρ’ όλους τους εγκλωβισμούς που επιχειρούν σημαδεμένες δυνάμεις του συστήματος. Γενική απεργία χωρίς πολιτικές αιχμές, χωρίς αντικυβερνητικό πλαίσιο, χωρίς τόνο για τον πόλεμο και την εμπλοκή της χώρας σε αυτόν. Η λαϊκή δυσφορία και οργή πρέπει να καναλιζαριστεί σε ανώδυνα και μάλλον προεκλογικά πλαίσια, να μην πάρει διαστάσεις, να μην αποκτήσει δική της υπόσταση, να μην πολιτικοποιηθεί. Μια διαδικασία «αναπαλαίωσης» μοιάζει να στήνεται όταν το μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ κυριαρχείται από το σύνθημα «Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά», σαν να αναβιώνει το ΠΑΣΟΚ εν χορδαίς και οργάνοις μέσα στον κορμό του ΣΥΡΙΖΑ – σε μια προσπάθεια να ξεχαστεί από τον λαό ότι τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνησαν, απέτυχαν παταγωδώς, και έτσι ξανάνοιξαν το δρόμο στη «Δεξιά». Ξεχνούν μάλιστα ότι επί της ουσίας συγκυβερνούν εδώ και καιρό, και μαζί ψηφίζουν όλες τις κρίσιμες αποφάσεις που επιβάλλει ο ευρωατλαντικός και μνημονιακός προσανατολισμός της χώρας.
Κάτι λείπει από την ατμόσφαιρα, και μάλιστα εκκωφαντικά… Λείπει ο λαϊκός παράγοντας ως ανεξάρτητη και ενεργή μεταβλητή.
