Συνέντευξη στον Μπάμπη Πολυχρονιάδη.
Σωτήρης Κοματσιούλης ίσον ζωή σαν παραμύθι: ροκάς στην Ελλάδα των ‘70s, φεύγει για την Αγγλία με την ηθοποιό και σύντροφό του Μαρία Βασιλείου.
Συνεργάζεται με τον Robert Wyatt των Soft Machine. Μετά γνωρίζεται με τους CBS, δηλαδή με τα ανίψια του Marley, πάει μαζί τους στην Τζαμάικα. Επιστρέφει και δουλεύει άλλα 4 χρόνια με τους 10CC. Οι όποιες προσπάθειές του να ξαναγυρίσει στην Ελλάδα πέφτουν στο κενό. Μέχρι που τον εντοπίζει, πέρυσι, ο Δημήτρης Βασιλειάδης της B-Otherside Records και με αυτό τον τρόπο κυκλοφορεί ένα άλμπουμ σε δίσκο βινυλίου (500 αντίτυπα) με τα δύο κομμάτια από το σινγκλ του ‘71 και άλλα ακυκλοφόρητα κομμάτια του Κοματσιούλη.
Απολαύστε, λοιπόν, όσα λέει ο Σωτήρης Κοματσιούλης:
Γεννήθηκα στη Σιάτιστα Κοζάνης. Μουσική ξεκίνησα να παίζω από τα 12 μου χρόνια στη Λάρισα. Έγραφα συνέχεια μουσική. Βρήκα άλλα παιδιά από τη φιλαρμονική και φτιάξαμε ένα γκρουπ. Αρχίσαμε και τις πρώτες «δειλές» εμφανίσεις. Στην Αθήνα κατέβηκα το 1970. Με την παρότρυνση ενός γνωστού που μου είπε «ξέρω ένα μάνατζερ, τον Άλκη Έξαρχο». Εκεί γνωρίστηκα αμέσως και με τον Νίκο Αντύπα που άρχισε να παίζει με τους Sounds. Ο Έξαρχος με πήγε στη Music Box, ο Τάκης Αθηναίος με άκουσε αλλά δεν μου είπε τίποτα ο ίδιος. Μετά ο Έξαρχος μου είπε «πέρασες με χίλια. Φέρε μου δύο τραγούδια σου να πας κατευθείαν στούντιο να παίξεις με τους Sounds». Έτσι, πήγαμε στα στούντιο της Ριζούπολης. Το σιγκλάκι, τελικά, βγήκε το ‘71 (σ.σ. «Σαν τον Άνεμο»).
Ξαφνικά βρήκα έναν «τοίχο» μπροστά μου. Από τη δισκογραφική μού είπαν «δεν σου ξαναβγάζουμε δίσκο», αλλά την ίδια ώρα δε με άφηναν να «σπάσω» το συμβόλαιο. Στο μεταξύ είχαν αρχίσει να με σταματούν καθημερινά αστυνομικοί. Κάναμε συναυλίες με τους Κάστορες αλλά δεν παίρναμε μία. Δεν μου άρεσε αυτή η καταπίεση. Ήταν ξεκάθαρο ότι στα τραγούδια μου μίλαγα για την ελευθερία του ατόμου. Έπεσε πείνα και με φιλοξενούσε ο Σπύρος Φατούρος, ο ντράμερ από τους Κάστορες, για ένα μήνα. Αυτό που σου λέω δεν το ξέρει κανένας. Κάπως έτσι πήρα την απόφαση να φύγω από την Ελλάδα.
Πήγα Αγγλία, στο Λονδίνο, το ‘74 όπου έμεινα στο σπίτι της Μαρίας. Η πρώτη δουλειά που έκανε η Μαρία ήταν να με πάει στον Robert Wyatt των Soft Machine. Μετά από ένα χρόνο μου μαζεύει την μπάντα με την οποία ηχογραφήσαμε στο στούντιο Matrix. Παίζαμε σε ένα κλαμπάκι και μπήκαν κάτι μαύροι. «Παιδιά, ωραία μουσική παίζετε», μας είπαν. «Τζαμαϊκανοί είμαστε». Έμεναν στο Brixton και είχαν χαθεί… Ήταν οι CBS μου μετά έγιναν οι Third World και ο θείος τους ήταν ο Bob Marley. Τους λέω: «Έχω κάτι τραγούδια, γουστάρετε να κάνουμε συνεργασία;». «Και βέβαια», μου είπαν. Έτσι πήγα μαζί τους στο Κάρντιφ της Ουαλίας, κάναμε πρόβες και μετά παίζαμε live στα γκέτο της Αγγλίας. Τραγουδούσα soul και reggae και ήμουν ο μόνος λευκός. Μετά μου λένε «πάμε Τζαμάικα να δούμε το θείο μας, έρχεσαι;» Πάμε εκεί και στα live γίνεται της πουτάνας. Αφού παίζαμε ό,τι παίζαμε, μετά παίζαμε και ελληνικά κομμάτια στη Τζαμάικα.
Γύρισα Αγγλία και μου ήρθε μία πρόταση από το Μάντσεστερ για ένα ελληνικό μαγαζί. Ήταν τέλος ‘79 και είχε τρομακτική επιτυχία. Ερχόταν και ένας κύριος που μου έλεγε ότι ήταν μουσικός. Ήταν ο Mike Timony των 10CC. Μου είπε ότι γράφουν σε ένα στούντιο. Στο Strawberry Studios… «Αν θέλεις έλα, θα σε βοηθήσω εγώ». Εγώ άλλο που δεν ήθελα. Μόλις μου ήρθαν αυτές τις ημέρες οι παραγωγές που έκανα μαζί τους το ‘80 στο Strawberry. Ήμουν κοντά τέσσερα χρόνια μαζί τους. Ήταν πολύ καλά για μένα. Πήγα και live με τους 10CC σε διάφορες χώρες. Με τα λεφτά που έβγαλα μαζί τους, μέχρι το ‘84, πήρα και το μαγαζί στο Μάντσεστερ, το οποίο υπάρχει ακόμα: το Boyzouki by Night. Ήρθα στην Ελλάδα κάπου το ‘88. Είχα την επιθυμία να γυρίσω πίσω, αλλά απογοητεύτηκα. Πήγα σε όλες τις εταιρείες και με διώξανε. Ξαναήρθα το ΄92. Αγόρασα ένα σπίτι στη Φωκίωνος Νέγρη, τότε. Έκανα τότε ένα δισκάκι με ελαφρολαϊκό και μοντέρνο, με την BMG.
Ο δίσκος, όμως, δεν βοηθήθηκε. Δεν ήξερα ότι έπρεπε να τα «στάζεις» παντού και εγώ δεν είχα αυτή τη νοοτροπία. Με διαλύσανε… Ξαναέφυγα για την Αγγλία. Ένιωθα πως είχα «τελειώσει» στην Ελλάδα. Μέχρι που με βρήκε ο Δημήτρης ο Βασιλειάδης από τη B-Otherside Records και μου έβγαλε αυτό το δίσκο. Και τώρα είμαι, πάλι, εδώ.
Όλη τη συνέντευξη μπορείτε να την διαβάσετε στο www.elliniki-skini.gr
