Σαμαράς – Βενιζέλος εκτελούν κατά γράμμα το «πρόγραμμα θανάτου». Του Δημήτρη Υφαντή
Από τον αργό θάνατο της κοινωνίας στο καθοδικό σπιράλ της ύφεσης, εδώ και μία τριετία, τώρα οι «προαπαιτούμενες δράσεις» ψηφίζονται και επιβάλλουν τους ξαφνικούς θανάτους στο όνομα των πολυπόθητων δόσεων αίματος στη μηχανή απομύζησης που εκτινάσσει το χρέος σε επίπεδα πάνω από 160%. Και μετά τα προαπαιτούμενα, ακολουθούν τα… προβλεπόμενα, δηλαδή η περαιτέρω διάλυση των εργασιακών σχέσεων, η σύνθλιψη του κατώτατου μισθού και η κατεδάφιση του εναπομείναντος ασφαλιστικού συστήματος.
Η έκθεση του ΔΝΤ και οι δηλώσεις του Γ. Βρούτση ομολογούν τα πάντα, κατά γράμμα. Πλέον γνωρίζουμε πολύ καλά πως μετά τον κλονισμό της κυβερνητικής σταθερότητας από τη λαϊκή αντίδραση στο κλείσιμο της ΕΡΤ, δεν υπήρχε κανένα περιθώριο «ανακωχής», ενόψει της εκκρεμότητας των γερμανικών εκλογών.
Τα σοκ των εξευτελισμών
Η τρόικα όρισε με το σύνηθες ύφος και τη δοκιμασμένη μέθοδο των τελεσιγράφων τον «οδικό χάρτη» της κατεδάφισης του Δημοσίου και της αρπαγής των λαϊκών εισοδημάτων και περιουσιών (ό,τι ελάχιστο έχει απομείνει δηλαδή). Όμως δεν της άρκεσαν αυτά. Έσφιξε κι άλλο τον κλοιό της επιτήρησης και των εκβιασμών. Η κατάτμηση των δόσεων αποδεικνύεται, σήμερα, ως η ωμή επιβολή μιας εξευτελιστικής άσκησης υποταγής για την κυβέρνηση Σαμαρά. Μέχρι ποιο βαθμό; Δεν υπάρχει τέλος, ούτε έλεος!
Ο Σόιμπλε ήρθε εδώ χωρίς επί της ουσίας να πει τίποτε καινούργιο, παρά μόνο επιβεβαιώνοντας την απόλυτη επικυριαρχία της χώρας του. Κι από το Βερολίνο απείλησε με στέρηση της δόσης της… δόσης, γιατί η κυβέρνηση υπολείπεται στη συμμόρφωση με τις περίφημες προαπαιτούμενες δράσεις.
Η αλαζονεία και η ωμότητα, αναμφισβήτητα, χαρακτηριστικά της ηγεμονικής πολιτικής της γερμανικής ολιγαρχίας, δεν ερμηνεύονται βέβαια παραμένοντας στην ψυχολογική σφαίρα μιας Μέρκελ και ενός Σόιμπλε. Η πηγή δεν είναι άλλη από την εμμένουσα ασφυξία της κρίσης χρέους στην Ε.Ε. Η αστάθεια επιτείνεται στον ευρωπαϊκό Νότο, κι η προαναγγελία «ανάπτυξης» κατά 0,1% στην Ευρωζώνη αποτιμήθηκε ως αισιόδοξη είδηση! Αν, επίσης, η μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση θεωρείται ως κορυφαία επιτυχία του προγράμματος, τότε δεν απαιτούνται άλλα επιχειρήματα για να στοιχειοθετήσουν πως μαζί με το succes story έχει τελειώσει και το παραμύθι του «μετά» τις γερμανικές εκλογές. Συνεπώς, ποια άλλη επιλογή είχε η τρόικα παρά την επιτάχυνση του καταιγιστικού «σοκ και δέος» που υφίσταται η χώρα και μάλιστα υπό τους όρους του κυνικού εξευτελισμού αυτών των ημερών;
Στην πολιτική αποτίμηση της πρώτης φάσης, μετά τον εξαναγκαστικό «ανασχηματισμό» για την επιβίωση μιας κυβέρνησης-βιτρίνας της τρόικας και σωσιβίου της διαπλοκής, θα πρέπει να τονιστεί ένα ακόμη, όχι δευτερεύον στοιχείο. Η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου βρίσκεται εκτεθειμένη και εγκλωβισμένη στη διελκυστίνδα των ανταγωνισμών και των γεωπολιτικών επιδιώξεων μεταξύ Γερμανίας και ΗΠΑ. Τον Σόιμπλε ακολούθησε ο αμερικανός υπ. Οικονομικών, ενόψει της επίσκεψης Σαμαρά στις ΗΠΑ. Αυτό το «ράλι» επαφών δεν μπορεί να αποδοθεί απλώς στο διπλωματικό πρωτόκολλο των διεθνών σχέσεων της χώρας, καθώς εκτός της περιπλοκής των ενεργειακών δρόμων και των κοιτασμάτων, στο σύνολο των ανοιχτών εθνικών ζητημάτων από το Αιγαίο ώς τα Σκόπια και την Κύπρο, οι εντάσεις αναβαθμίζονται.
Τα σοκ των «εκτελέσεων»
Από την εκπλήρωση του συμβολαίου εκτέλεσης και μόνο εξαρτά την επιβίωσή της η κυβέρνηση, λαβωμένη ήδη από τις πρώτες δοκιμασίες της.
Ο υφ. Παιδείας, Σ. Κεδίκογλου, ομολόγησε εντός της Βουλής πως νομοθετεί κατά γράμμα όσα υπαγορεύουν οι δανειστές. Όχι, αυτά δεν θεωρήθηκαν κατάντια, ούτε ευτελισμός του κοινοβουλευτισμού. Ποιο μέλλον όμως μπορεί να έχει μια οριακή κοινοβουλευτική πλειοψηφία νομοθετώντας με αλλεπάλληλα σοκ; Όσο σκληραίνει η επιβολή του ειδικού καθεστώτος των Μνημονίων και εξαλείφονται ολοσχερώς τα περιθώρια επιλογών για την κυβέρνηση, τόσο το επιτελείο του πρωθυπουργού σφίγγει τα λουριά με φτηνούς εκβιασμούς απέναντι στην ίδια την κοινοβουλευτική του ομάδα.
Παρά τις απειλές περί άμεσης προκήρυξης εκλογών ανά πάσα στιγμή, αν καταψηφιστεί «κρίσιμο» νομοσχέδιο, δύο βουλευτές της Ν.Δ. δήλωσαν «παρών» στην τροπολογία για τους εκπαιδευτικούς. Αντιμετώπισαν επίπληξη και λεονταρισμούς περί διαγραφών, «αν επαναληφθεί». Ο εσωκομματικός κλεφτοπόλεμος δεν είναι η μόνη διάσταση εδώ. Τα αδιέξοδα του καταδικαστικού προγράμματος θα αντανακλώνται όλο και πιο εμφατικά εντός της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας κλυδωνίζοντας τη φαινομενική κυβερνητική σταθερότητα.
Οι Σαμαράς και Βενιζέλος νιώθουν πολύ καλά την απειλή και γι’ αυτό το λόγο εκτός από το να σφίγγουν τα λουριά στους «δικούς του» ο καθένας, ετούτοι σφίγγονται και μεταξύ τους.
Είναι εντυπωσιακός ο ξαφνικός ενδοκυβερνητικός έρωτάς τους, ακόμη και με δημόσιες δηλώσεις. Άραγε, έπρεπε να μείνουν οι… δυο τους για να το αντιληφθούν;
