Ας αρχίσουμε με τα πρόσωπα της επικαιρότητας. Ο κ. Ευκλείδης (Εουκλίντες για τους δανειστές) Τσακαλώτος. Στις 8/10 σε συνέντευξή του στο Nikkey Asian Review καλεί τους Ασιάτες επενδυτές να προχωρήσουν άμεσα σε αγορές ακινήτων στην Ελλάδα τώρα που οι τιμές είναι ακόμα χαμηλές. Πλασιέ περιουσιών που θα αλλάξουν χέρια. Την ίδια στιγμή είναι γνωστό πως ολλανδικές και γερμανικές τράπεζες κάνουν καμπάνια για αγορά ακινήτων στη χώρα. Οι πλειστηριασμοί θα δώσουν μεγάλη «πραμάτεια» προς πώληση…
Ο κ. Αλέκος Φλαμπουράρης, τοποθετήθηκε υπεύθυνος του Μαξίμου για τις τράπεζες. Εργολάβος μηχανικός ο ίδιος θα ρυθμίσει τις ανωμαλίες στο τραπεζικό σύστημα. Όχι, δεν είναι ανέκδοτο. Ο Φλαμπουράρης κρίνεται –και ίσως να είναι- ο καλύτερος που έχει το Μαξίμου για να ρίχνει μια ματιά στις τράπεζες και να μαγειρέψει μια κάποια λύση-μπαλαμούτι μέχρι τις εκλογές. Η εκπαραθύρωση του Δραγασάκη (ναι, παραμένει αντιπρόεδρος και υπουργός Οικονομίας χωρίς σοβαρές αρμοδιότητες, τόπο στα νιάτα και στους νεογιάπηδες) περνά στα ψιλά…
Ο κ. Πάνος Καμμένος, στην αγωνιώδη προσπάθειά του να μην πεταχτεί ως στημένη λεμονόκουπα –κατανοώντας πως τελειώνει ο αρραβώνας με τον ΣΥΡΙΖΑ και ότι ο Αλέξης Τσίπρας έχει βάλει πανιά για την μονοπώληση του κεντροαριστερού χώρου με ανάλογα ανοίγματα–, στο ταξίδι του στις ΗΠΑ προχώρησε σε μια πολιτική παρέμβαση που τάραξε τα νερά. Εφόσον δεν προχωρήσει η Συμφωνία των Πρεσπών, πρότεινε τη δημιουργία μιας βαλκανικής αμυντικής συνεργασίας (σύμφωνο) ανάμεσα σε τέσσερεις χώρες (Ελλάδα, ΠΓΔΜ, Αλβανία και Βουλγαρία), ώστε έμμεσα να συμπεριληφθεί η ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και να φράξει ο δρόμος στη Ρωσία. Παράλληλα μίλησε για το γνωστό θέμα της επέκτασης των βάσεων των ΗΠΑ στη χώρα μας.
Μια ωραία εικόνα κυβέρνησης που τάχα «οδηγεί» τη χώρα σε καλύτερες μέρες. Μια κυβέρνηση που με κυνικό τρόπο προσπαθεί να κερδίσει χρόνο, να στήσει έναν καυγά με τη Δεξιά και να πλασαριστεί ως εκπρόσωπος των αδυνάτων στη χώρα. Όταν όλη η οικονομία, η κοινωνία, η Παιδεία, η Υγεία υπολειτουργούν επικίνδυνα, όταν εκποιείται όλη η δημόσια και ιδιωτική περιουσία (πλην αυτής των πολύ πλουσίων), όταν η χώρα επισήμως προσφέρεται στρατιωτικά στις ΗΠΑ και οικονομικά στην ευρωκρατία, τότε ποιος ο λόγος περί αγώνα ενάντια στην Ακροδεξιά και τον φασισμό; Το ψέμα βασιλεύει καθώς και η έχθρα προς τον λαό. Η συκοφαντία και ο χρηματισμός γίνονται τα βασικά εργαλεία.
Ένα πολιτικό σύστημα, που στο σύνολό του ζει και αναπαράγεται σε βάρος της κοινωνίας, εξαρτημένο στις βασικές πλευρές, χωρίς κανένα ουσιαστικό σχέδιο για τη χώρα. Πολιτικό σύστημα υπηρέτης μνημονίων και προστάτιδων μεγάλων δυνάμεων, πολιτικό σύστημα κρατικοδίαιτο για να κατοχυρώνει την κλεπτοκρατία και την ασυδοσία διαφόρων ελίτ, στραμμένο προς τον κατευνασμό (με το καλό ή με το στανιό) της λαϊκής δυσφορίας.
Αυτά έχουμε, αλλά έντονα απονομιμοποιημένα στη συνείδηση του κόσμου, σε ρευστή κατάσταση, δίχως λαϊκή υποστήριξη, σε συνθήκες που όλα γίνονται άνω-κάτω στην περιοχή και με ορατούς πολλούς κινδύνους. Πόσο λίγο είναι να μετράς ψηφαλάκια και ποσοστά όταν βρίσκεσαι μέσα σε μια τέτοια τρικυμία…
Το ερώτημα «τι είναι αυτά που έρχονται και πώς θα τα αντιμετωπίσουμε» είναι κεντρικό και ουσιώδες.
