Πολυνομοσχέδιο και Μακεδονικό. Μπορεί κανείς να εκτιμήσει ποιο από τα δύο είναι πιο σημαντικό; Η εφαρμογή των προαπαιτούμενων για την επόμενη εκταμίευση (δηλαδή του 3ου Μνημονίου) με πλειστηριασμούς, περικοπές συντάξεων, απεργίας και τόσα άλλα, ή ο νέος γύρος βαλκανικών διευθετήσεων σε βάρος της χώρας;
Πρόκειται για ισοβαρή θέματα που χρονικά συνέπεσαν και αφορούν διαφορετικά πεδία της κοινωνικής και πολιτικής ζωής. Δεν ισχύει καθόλου το προβαλλόμενο από κύκλους του Περισσού ότι τα περί «Μακεδονικού» παίρνουν έκταση για να συγκαλυφθεί η δράση του ΠΑΜΕ για το πολυνομοσχέδιο και την απεργία. Πρόκειται για έναν υποκειμενισμό που νομίζει ότι οι ακτιβισμοί –ερήμην μαζικού κινήματος– και οι «μετονομασίες» των υπουργείων που πραγματοποιεί το ΠΑΜΕ ενοχλούν ιδιαίτερα.
Σαν ισοβαρή ζητήματα στηρίζονται σε δύο αλληλοσυνδεόμενα κοινά μοτίβα. Πρώτο κοινό μοτίβο, η επιτάχυνση της αποσάθρωσης της χώρας κοινωνικά με τα μνημονιακά δεσμά και ακόμα περισσότερο με τους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς υπαγωγής της περιοχής στους Αμερικάνους και το ΝΑΤΟ.
Δεύτερο κοινό μοτίβο είναι η προθυμία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ (και ολίγο Οικολόγων) να προωθήσει την επιτάχυνση και στα δύο πεδία, σε τέτοιο βαθμό που ο δεξιός (άκρο-;) Βορίδης να τους χαρακτηρίζει κατοικίδια (pet) των Δυτικών…
Η ευπείθεια του ΣΥΡΙΖΑ και λοιπών σε όλα τα κελεύσματα είναι ένα επικίνδυνο σύμπτωμα του γενικευμένου αμοραλισμού, κυνισμού και εθνομηδενισμού που ασπάζονται. Έχουν γίνει ένα με τον φίλο του Σόρος δήμαρχο Θεσσαλονίκης Μπουτάρη, δεν έχουν κανένα πατριωτικό αίσθημα, αδιαφορούν τελείως για την ανησυχία του κόσμου (που συλλήβδην χαρακτηρίζουν «χρυσαυγίτες»).
Σαν να παίζουν «κούνια-μπέλα» δια στόματος Τσακαλώτου, (για το οποίον τρελαίνονται όλοι οι μνημονιακοί θεσμοί), στην διάλεκτο που ομιλεί, μας είπε ότι η νέα ρύθμιση για την απεργία (περιστολή του δικαιώματος) θα κάνει καλό, γιατί θα ενεργοποιήσει περισσότερο τους εργαζόμενους. Αυτό είναι κοινώς το «δούλεμα» από πάνω. Η μαγική εικόνα που φτιάχνουν οι Συριζαίοι είναι ότι όλα καλυτερεύουν ενώ αυξάνονται όλες οι περικοπές και μειώνονται μισθοί και συντάξεις. Νομίζουν ότι ο κόσμος τρώει κουτόχορτο και πιστεύει τα απίθανης έμπνευσης σποτάκια του πρωθυπουργικού γραφείου «ήταν δίκαιο και έγινε πράξη»…
Το μεγαλύτερο πρόβλημα βρίσκεται στο γεγονός της υποστροφής της λαϊκής διαθεσιμότητας και την έλλειψη οποιουδήποτε ενδιαφέροντος εγχειρήματος, πρότασης στα οποία να μπορεί να επενδυθεί ένας νέος γύρος λαϊκής ενεργοποίησης. Τα κόμματα και οι μηχανισμοί έχουν στο νου μόνο τις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Δεν νοιάζονται για τίποτα άλλο.
Η αθεράπευτη μονομέρεια της Αριστεράς να υποτιμά τους γεωπολιτικούς κινδύνους κα να προβάλλει έναν διεκδικητισμό – συντεχνιασμό, πέρα από την ενσωμάτωση στο εκλογικό παιχνίδι, δημιουργεί ακόμα περισσότερες δυσκολίες.
Χωρίς να ειδωθεί –και να αντιμετωπιστεί– κατάματα και ολόκληρη η πραγματικότητα, δεν μπορούν να γίνουν βήματα.
