του Ηρόστρατου
Από τους «Αριστερούς στην υπηρεσία της Αλλαγής» στην Documenta 14
Έχουν περάσει 35 συναπτά έτη από εκείνον τον μακρινό Ιούλιο του 1982 όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου στον ανασχηματισμό της κυβέρνησής του αναβάθμιζε τη Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς σε υφυπουργείο. Το επονομαζόμενο και «Θείο βρέφος», ο Κώστας Λαλιώτης, ήταν ο πρώτος υφυπουργός, ο οποίος πήρε ακόμη στα χέρια του τη Γενική Γραμματεία Τύπου και Πληροφοριών και τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού.
Η θέση αυτή του εξασφάλιζε τεράστια κονδύλια και τον έλεγχο τριών νευραλγικών κόμβων προπαγάνδας: Νέα γενιά, πολιτισμός, αθλητισμός…
Θυμάμαι τον Κώστα Λαλιώτη στους Πανευρωπαϊκούς αγώνες στίβου που πραγματοποιήθηκαν το 1982 να αξιοποιεί πλήρως τις διδαχές διαφόρων καθεστώτων που αξιοποίησαν τον αθλητισμό για την προπαγάνδα.
Ήταν «πολλά τα λεφτά Άρη» και σύντομα ο ευφυής υφυπουργός άρχισε να ψαρεύει στον χώρο της Αριστεράς και των διανοουμένων, με εξαιρετικά αποτελέσματα για την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και οδυνηρά αποτελέσματα για την Αριστερά που μέχρι τότε είχε πάντοτε το ηθικό πλεονέκτημα.
Θυμάμαι ένα αφιέρωμα του περιοδικού Σχολιαστής με τίτλο «Αριστεροί στην υπηρεσία της Αλλαγής» που είχε εξοργίσει όσους είχαν ήδη μαγευτεί από τις σειρήνες και το άφθονο χρήμα που μοιραζόταν αφειδώς (η ειρωνεία είναι ότι αργότερα ο εκδότης του περιοδικού Παναγιώτης Παναγιώτου μπήκε και αυτός στην υπηρεσία της Αλλαγής).
Αγνοώ πόσοι «βολεύτηκαν» τότε σε διάφορες θέσεις απολαμβάνοντας τις χάρες του… σοσιαλισμού. Το σίγουρο είναι πως άνοιξε διάπλατα ο δρόμος της ενσωμάτωσης.
Κι επειδή δεν υπάρχει πάτος στον εξευτελισμό, το 1987 -πάλι Ιούλιο- εμφανίζεται στα περίπτερα το περιοδικό Κλικ του Πέτρου Κωστόπουλου.
Διαβάζω: «…ο Πέτρος ήταν 20 ετών όταν ο Ανδρέας επέστρεψε στην Ελλάδα στις 16 Αυγούστου 1974 και συμμετείχε και αυτός στην ιστορική υποδοχή στο αεροδρόμιο του «Ελληνικού». Τον είχε φέρει μαζί του ο Κώστας Λαλιώτης, τρία χρόνια μεγαλύτερός του, με τον οποίο έγιναν κολλητοί τα τελευταία χρόνια της χούντας και παραμένουν φίλοι μέχρι σήμερα.
Η χειραψία με τον Ανδρέα τον έκανε «για πάντα ΠΑΣΟΚ» όπως του αρέσει να διηγείται. «Ήταν σαν να με διαπέρασε ηλεκτρικό ρεύμα», έλεγε… Ήταν ο Ανδρέας εκείνος που τον τοποθέτησε το 1981 σε υψηλή θέση στην ελληνική αποστολή στις Βρυξέλλες. Έμεινε τρία χρόνια και αργότερα εργάστηκε στη Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς όπου μεταξύ άλλων ήταν υπεύθυνος για την Μπιενάλε Θεσσαλονίκης (1986)…» (Παύλος Παπαδόπουλος, Ο άλλος Πέτρος Κωστόπουλος, Το Βήμα 1/3/2012).
Έτσι ξεκινά μια εκδοτική ιστορία που ενσωμάτωσε κι άλλα στελέχη της αριστεράς και του σοσιαλισμού και έφερε στην Ελλάδα το Life Style της όμορφης ζωής, των κλαμπ, των πούρων, των διακοπών στη Μύκονο, τη λατρεία του χρήματος.
Η Αριστερά υπέκυπτε στη «κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας».
Τα σκέφτομαι όλα αυτά με αφορμή την Documenta 14, αλλά και τα Ιδρύματα Ωνάση και Νιάρχου όπου σπεύδουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους και πολλοί άνθρωποι από τον χώρο της αριστεράς, σε ορισμένες περιπτώσεις έχοντας πιθανόν τις καλύτερες προθέσεις.
Όμως κανείς δεν προσφέρει σήμερα πακτωλούς εκατομμυρίων από αγάπη για την Ελλάδα, τον πολιτισμό και τον… αντιφασισμό.
Κι επειδή το έργο το έχουμε ξαναδεί ελπίζουμε να μην επαναληφθεί ως φάρσα ή ως νέα τραγωδία…
Μελοποιημένος Βιζυηνός στο Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης
Την Παρασκευή 5 Μαΐου, στις 7 το απόγευμα, το Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης (Τριπόδων 23, Πλάκα – Στάση Μετρό Ακρόπολη) φιλοξενεί τους Ακροβάτες σε μια ξεχωριστή μουσικοθεατρική παράσταση με τον τίτλο «Το Δάκρυ της αμπέλου».
Πρόκειται για ένα ταξίδι με οδηγό 13 μελοποιημένα ποιήματα του Γεωργίου Βιζυηνού.
«Αποχωρισμός», «Το Όνειρο», «Το Αποπλανηθέν πτηνόν»… το ταξίδι ξεκινάει με τον απογαλακτισμό του ήρωα-ποιητή και την απομάκρυνση από τη γενέθλιο γη και κορυφώνεται σε μία τραγική περιπλάνηση.
Η μουσική είναι εμπνευσμένη από την ποικιλία των μουσικών ιδιωμάτων της Ελλάδας (δημοτικών και λαϊκών), παρουσιάζεται όμως με τη φόρμα των λυρικών ποιητών που με μια κιθάρα εξιστορούσαν τα βιώματά τους.
Κράτηση θέσεων: [email protected]
Πληροφορίες: 210 3250341
