Οι ομάδες έμπνευσης σεναρίων πρόκλησης (κοινώς προβοκάτσιας) σε ορισμένες μυστικές υπηρεσίες δεν σταματούν ποτέ να δουλεύουν. Η αλβανική πρόκληση στο γήπεδο, στη διάρκεια του επίσημου ποδοσφαιρικού αγώνα Σερβία-Αλβανία λίγες μέρες πριν από την επίσκεψη Πούτιν στο Βελιγράδι, τι πιθανότητες συγκεντρώνει να μην είναι ένα τέτοιο σενάριο τέτοιων μυστικών υπηρεσιών; Το αποτέλεσμα, μια Σερβία που προκαλείται να εκδηλωθεί ο εθνικισμός της, έστω ο εθνικισμός των φιλάθλων της, έτσι ώστε το λιγότερο, η επίσκεψη Πούτιν «καδράρεται» ως επίσκεψη ενός εθνικιστή σε μια επίσης εθνικιστική, ίσως και roguestate χώρα, κατά τη Δυτική ορολογία, που οι εθνικιστές φίλαθλοί της εισβάλλουν μέσα στα γήπεδα και πλακώνονται στο ξύλο κλπ.
Η σημαία που πετά τόσο χαμηλά ώστε να φτάνει να την κατεβάσει ένας παίκτης, οι Αλβανοί ποδοσφαιριστές που ορμούν αδικαιολόγητα μόλις ο Σέρβος πιάνει τη σημαία, και κυρίως ο Αλβανός πρωθυπουργός που προβαίνει σε εμπρηστικές δηλώσεις ενώ ο παθών, η Σερβία, προσπαθεί να κρατήσει χαμηλούς τόνους, τι πιθανότητες συγκεντρώνουν όλα αυτά να μην σχετίζονται με μια low-budget προβοκάτσια;
Το πιο σημαντικό είναι η διαφαινόμενη ευκολία τέτοιων μηχανισμών να δημιουργήσουν θέμα από το τίποτα, να τα φορτώσουν όλα στον τοπικό βαλκανικό εθνικισμό και να προωθήσουν σε σύντομο χρονικό διάστημα διενέξεις και αποσταθεροποίηση από το πουθενά. Τα Βαλκάνια «εν υπνώσει» μετά από τον πρώτο γύρο ιμπεριαλιστικής «μαγειρικής» το διάστημα 1992-1999, είναι πάντα εδώ και μπορούν ανά πάσα στιγμή να ξυπνήσουν…
Γ.Τσ.
