Τα τελευταία γεγονότα με τη διαδικασία βίαιης ολοκλήρωσης της κλοπής της κύριας κατοικίας της συνταξιούχου δημοσιογράφου κας Ιωάννας Κολοβού αποδεικνύουν ότι εντείνεται η επιθετικότητα του κερδοσκοπικού συστήματος που στήθηκε, μέσω των κόκκινων δανείων, πάνω στη διαδικασία βίαιης πτώχευσης του ελληνικού λαού. Ταυτόχρονα το πολιτικό σύστημα, που δημιούργησε αυτό το καθεστώς, προσπαθεί απλά να αντιμετωπίσει το πολιτικό κόστος και να επιρρίψει τις ευθύνες ο ένας στον άλλον για να βγάλουν και από αυτό, από την καταστροφή των πολιτών, κάποια «ψηφαλάκια» ή να μετριάσουν τις απώλειες.
Η συγκεκριμένη περίπτωση είναι μία από τις πολλές που συμβαίνουν καθημερινά. Μία μικρή οφειλή της τάξης των 15.000 ευρώ ή έστω και παραπάνω, κατέληξε μέσα από τις δαιδαλώδεις διαδικασίες στον πλειστηριασμό της κύριας κατοικίας της κας Κολοβού. Ενός ατόμου που με βάση τη νομοθεσία έχει όλα τα κριτήρια να χαρακτηρίζεται ως «ευάλωτο νοικοκυριό» και συνεπώς να έχει την εκάστοτε ισχύουσα προστασία. Δυστυχώς όμως όσο πιο «ευάλωτο νοικοκυριό» τόσο πιο αδύναμος ο πολίτης απέναντι όχι μόνο σε αυτούς που επιβουλεύονται την εκάστοτε περιουσία σου, στη συγκεκριμένη περίπτωση τα «κοράκια» της αγοράς (τράπεζες, funds, servicers –Διαχειριστές, εισπρακτικές– δικηγορικά γραφεία, εταιρείες ενημέρωσης οφειλών, αγοραστές από πλειστηριασμούς κ.λπ.), αλλά και στο να λάβεις τη στοιχειώδη βοήθεια που προβλέπεται από το κράτος, είτε αυτό αφορά την εκτελεστική εξουσία και τους υπηρετούντες αυτήν είτε αφορά τη δικαιοσύνη.
Μια βοήθεια μπορεί να λάβει ένας δανειολήπτης από: α) τις διάφορες κινηματικές δράσεις αλληλεγγύης, β) τις επίσης εθελοντικές κοινωνικές δράσεις παροχής τεχνικής βοήθειας για την αντιμετώπιση των πιστωτών. Οι δράσεις αυτές, αν και μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο, είναι περιορισμένες αριθμητικά καθώς δεν υπάρχει η αναγκαία γνώση αλλά και κοινωνική διαθεσιμότητα.
Βρισκόμαστε σε μία περίοδο που σταδιακά θα πολλαπλασιαστούν και θα ενταθούν οι προσπάθειες για βίαιη αλλαγή ιδιοκτησίας ακινήτων μέσω της διαδικασίας των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών. Αυτό θα γίνει ειδικά μετά τις εκλογές όποιο και αν είναι το αποτέλεσμά τους. Ν.Δ., ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ έχουν την απόλυτη ευθύνη για την οικονομική κατάσταση πτώχευσης στην οποία οδήγησαν το λαό και το νομικό πλαίσιο υπέρ των τραπεζών –funds που έστησαν παράλληλα. Αποτελεί προσβολή για τη νοημοσύνη του λαού ο κ. Τσίπρας που ως πρωθυπουργός αδυνάτισε σταδιακά και κατάργησε την προστασία της πρώτης κατοικίας, έδωσε το πάνω χέρι στο νομικό καθεστώς στις τράπεζες και τα funds σε βάρος των δανειοληπτών, καθιέρωσε τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς για να μην μπορεί το κίνημα αλληλεγγύης να τους διακόπτει, καθιέρωσε το «ιδιώνυμο» για όσους αντιστέκονταν στους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, επί της εποχής της δικής του κυβέρνησης έγινε η κατάσχεση και αναγγελία του πρώτου πλειστηριασμού σε βάρος της κατοικίας της κας Κολοβού να εμφανίζεται σήμερα στο σπίτι της εκφράζοντας την αλληλεγγύη του!
Η απάντηση στην κατάσταση από πλευράς λαϊκών δυνάμεων πρέπει να είναι: α) Ενδυνάμωση του κινήματος αλληλεγγύης για να ληφθεί σοβαρά πολιτικά υπόψη, β) Απαίτηση από όλους αυτούς που εκφράζουν την αλληλεγγύη τους, ειδικά όταν είναι κυβερνητικά κόμματα, σε συγκεκριμένη νομική πρόταση δέσμευση για το πως θα λυθεί το πρόβλημα και μέχρι πότε. Χορτάσαμε από αόριστες υποσχέσεις του τύπου «θα σκίσω τα μνημόνια» και κροκοδείλια δάκρυα των οποίων τα αποτελέσματα είναι η κάθε κα Κολοβού, γ) Ενίσχυση της προσπάθειας αριθμητικά για εθελοντικές κοινωνικές δράσεις τεχνικής βοήθειας στους δανειολήπτες με σκοπό να μην πηγαίνουν «ξυπόλητοι στ’ αγκάθια».
Ο δανειολήπτης είναι αβοήθητος
Ο δανειολήπτης είναι απόλυτα αβοήθητος ενώ το όλο σύστημα, από πάσης απόψεως, οικονομικά, τεχνικά, λειτουργικά, θεσμικά υπηρετεί τα συμφέροντα των κατόχων / διαχειριστών των κόκκινων δανείων, όποιοι και αν είναι αυτοί. Έτσι ο δανειολήπτης καλείται να αντιμετωπίσει μια κατάσταση όπου:
- Οικονομικά δεν έχει τη δυνατότητα να ανταποκριθεί στην οφειλή του, αφού το πολιτικό σύστημα τον φτωχοποίησε,
- Δεν γνωρίζει τον «τεχνικό» τρόπο αντιμετώπισης της κατάστασης και αβοήθητος καταλήγει να κάνει ότι του επιβάλλουν οι τράπεζες και οι διαχειριστές. Δεκάδες χιλιάδες δανειολήπτες βρέθηκαν με μεγαλύτερα προβλήματα όταν ακολούθησαν τις προτάσεις των τραπεζών για ρύθμιση των οφειλών,
- Αντιμετωπίζει την επιθετικότητα των εμπλεκομένων με αποτέλεσμα να κρατά μια αμυντική στάση αντιδρώντας τελείως αρνητικά, γεγονός που καταλήγει στο τέλος σε βάρος του. Η άλλη πλευρά προχωρά στις νομικές ενέργειες και τον φέρνει μπροστά σε τετελεσμένα γεγονότα,
- Ακόμα και σε περιπτώσεις που ξεπερνά τα προηγούμενα προβλήματα και κατορθώνει να προτείνει κάτι λογικό, σε σχέση με τις δυνατότητές του, σε πολλές περιπτώσεις βρίσκει απέναντί του «τοίχο». Προτάσεις που υποβάλλονται απορρίπτονται χωρίς καμία τεκμηρίωση και απαιτούνται παράλογα πράγματα από τους κατέχοντες την «εξουσία» της οφειλής. Φυσικά όλοι αυτοί οι εκπροσωπούντες τα δάνεια ποτέ δεν απαντούν γραπτώς, ούτε υποβάλλουν γραπτές προτάσεις ακόμα και όταν έχουν οι ίδιοι την πρωτοβουλία. Όλες τους οι απαντήσεις και οι προτάσεις είναι προφορικές, μέχρι να καταλήξουν στην αποδοχή από τον οφειλέτη της ρύθμισης και να του δώσουν να υπογράψει τη σύμβαση. Αυτή τη σύμβαση δεν του την δίνουν προκαταβολικά να την μελετήσει αλλά μόνο αφού την υπογράψει! Του δίνουν όμως το «δικαίωμα» να πάει να τη διαβάσει με το νομικό του σύμβουλο πριν την υπογράψει. Αν βρεθεί κάποιο σημείο που διαφωνεί «φτου και από την αρχή», με μηδενικές πιθανότητες να αλλάξει στάση η άλλη πλευρά,
- Οι δυνατότητες να βρει βοήθεια από την αγορά είναι πολύ περιορισμένες καθώς το κόστος είτε νομικής βοήθειας (δικηγορικά γραφεία) είτε τεχνικής βοήθειας (σύμβουλοι ρύθμισης δανείων) είναι στις περισσότερες περιπτώσεις απαγορευτικό,
- Υπάρχουν τα «λευκά κοράκια» της αγοράς που «πουλώντας ελπίδα» εμφανίζονται ως υπερασπιστές των δανειοληπτών. Με αυτή την ιδιότητα τους αποσπούν χρήματα υποσχόμενοι «διαγραφές» και «κουρέματα». Τελικά μετά από ένα κύκλο που κρατά χρόνια καταλήγουν σε μεγαλύτερη οφειλή και οι νομικές ενέργειες σε βάρος τους να προχωρούν.
Όλα αυτά καταλήγουν για τον δανειολήπτη αν δεν μπορέσει να ανταποκριθεί στην οφειλή, φυσικά χωρίς δική του υπαιτιότητα σε: α) Σταδιακή υπέρμετρη διόγκωση της οφειλής με τόκους συν τόκους υπερημερίας συν διάφορα έξοδα που χρεώνουν οι πιστωτές κατά το δοκούν, β) Καταγγελία της σύμβασης και απαίτηση αμέσως καταβολής όλου του συσσωρευμένου ποσού, γ) Αίτηση για διαταγή πληρωμής από το δικαστικό σύστημα, αν ο δανειολήπτης δεν εξοφλήσει την οφειλή ή δεν την ρυθμίσει με τον τρόπο που επιβάλλει ο δανειστής, δ) Έκδοση της διαταγής πληρωμής από τη δικαστική εξουσία. Η άσκηση ένδικων μέσων από πλευράς δανειολήπτη (π.χ. ανακοπή) απλά θα καθυστερήσει για κάποιο χρονικό διάστημα την τελεσιδικία της Διαταγής Πληρωμής και εξυπακούεται ότι το δικαστικό κόστος θα επιβαρύνει τον δανειολήπτη που πρακτικά απλώς «αγοράζει» χρόνο σε πολύ ακριβή τιμή, ε) Εκτέλεση της διαταγής πληρωμής με κατάσχεση περιουσιακού ή περιουσιακών στοιχείων, στ) Έκδοση προγράμματος πλειστηριασμού, ζ) Πραγματοποίηση του πλειστηριασμού και εάν είναι επιτυχής κατακύρωση του ακινήτου στον υπερθεματιστή (πλειοδότη). Αν είναι «άγονος» ελλείψει ενδιαφέροντος ακολουθεί η έκδοση επαναληπτικού προγράμματος με χαμηλότερη τιμή εκκίνησης κ.ο.κ. ώστε να υπάρξει κάποια στιγμή πλειοδότης, η) «Αποβολή» του δανειολήπτη από το σπίτι του αν αυτό είναι το αντικείμενο του πλειστηριασμού, όπως στην περίπτωση της κας Κολοβού.
Απαράδεκτο
Μαθαίνουμε ότι στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ τηλεφώνησε… αρμοδίως για να εγκαλέσει σε αυστηρό ύφος δημοσιογράφο που τόλμησε να πάρει, για λογαριασμό ανεξάρτητου μέσου, συνέντευξη από μέλος των κινημάτων κατά των πλειστηριασμών. Δεν τους άρεσε το περιεχόμενο της συνέντευξης γιατί ενοχοποιούσε την Κουμουνδούρου και τις ρυθμίσεις που έφερε για την πρώτη κατοικία και τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς. Εδώ που τα λέμε ήταν φάουλ η συνέντευξη. Οι άνθρωποι τα ψηφίζανε και κλαίγανε, τι τους θυμίζετε; Κι έπειτα, η κριτική προς την Αριστερά πρέπει να γίνεται όταν αυτή είναι στην κυβέρνηση. Να μπορεί να σου στείλει έναν εισαγγελέα, να σου τραβήξει μια δίωξη. Τώρα πώς θα απαντήσουν οι άνθρωποι;
Γ. Παπ.
