Ο κύριος Ντομπρόφσκις, αντιπρόεδρος της Κομισιόν, είναι ενεργός πολιτικά και στην πατρίδα του, τη Λετονία – όπου στις ευρωεκλογές ο συνασπισμός κεντροδεξιών κομμάτων του οποίου ηγείται έχασε… μόλις το 50% των ψήφων του σε σχέση με το 2014. Παρ’ όλα αυτά ο κύριος Ντομπρόφσκις δεν έχασε το τουπέ του: με αυστηρό ύφος προειδοποίησε αυτήν την εβδομάδα την ιταλική συγκυβέρνηση Λέγκας-5 Αστέρων ότι επίκειται βαριά τιμωρία εάν δεν αναθεωρήσει την οικονομική πολιτική της. Αξίζει εδώ να σημειωθεί, ως πρόσθετη απόδειξη του θράσους της ευρωκρατίας, ότι η κυβέρνηση της Ιταλίας είναι μία από τις ελάχιστες στην Ευρωπαϊκή Ένωση που εξακολουθούν να απολαμβάνουν πλειοψηφικής κοινωνικής στήριξης (με αναποδογυρισμένους βέβαια τους συσχετισμούς στο εσωτερικό της σε σχέση με ενάμιση χρόνο πριν – βλ. σχετικά το αφιέρωμα «Πού πας Ευρώπη» στο προηγούμενο φύλλο). Αυτά όμως μικρή σημασία έχουν για τους μεταδημοκράτες των Βρυξελλών, κι ας έφαγαν ηχηρό χαστούκι μόλις πριν δύο εβδομάδες.
Μετά από μια περίοδο αναγκαστικής ανακωχής λοιπόν, η ευρωκρατία αυξάνει και πάλι την πίεση πάνω στην τριχοτομημένη ιταλική συγκυβέρνηση – όπου πλέον ο Σαλβίνι, θριαμβευτής των ευρωεκλογών, διεκδικεί ανοιχτά πρωταγωνιστικό ρόλο. Ακόμη περισσότερο, απαιτεί να αναγνωριστεί ότι έχει αυξημένο ειδικό βάρος και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ιδίως αφότου οι αντίπαλοί του Ευρωπαίοι ηγέτες τσουρουφλίστηκαν για τα καλά στις κάλπες. Οπότε, μεταξύ άλλων, δηλώνει ότι απορρίπτει τους «παρωχημένους δημοσιονομικούς κανόνες της Ε.Ε.» και διακηρύττει ότι αυτό που τον ενδιαφέρει δεν είναι να μην ξεπεράσει το 3% το έλλειμμα του ιταλικού προϋπολογισμού, όπως απαιτούν οι Βρυξέλλες, αλλά να πέσει κάτω από αυτό το ποσοστό η ανεργία των Ιταλών. Από κοντά τον ακολουθεί ασθμαίνων και ο κυβερνητικός εταίρος του, ο Ντι Μάιο (ο μεγάλος χαμένος στην εσωκυβερνητική αντιπαράθεση), λέγοντας ότι «είναι αδιανόητο μια χώρα με 6 εκατομμύρια ανέργους και χιλιάδες επιχειρήσεις που παράγουν λιγότερο απ’ ό,τι μπορούν να σταυρώνεται, επειδή θέλει να επενδύσει στην ανάπτυξη και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας».
Η ενδόρρηξη συνεχίζεται
Κατόπιν τούτων η Κομισιόν σήκωσε το γάντι και, με εισήγηση του Ντομπρόφσκις, πρότεινε την επιβολή τεράστιου προστίμου στην Ιταλία διότι «παρέβη τους δημοσιονομικούς κανόνες». Δύο μέτρα και δύο σταθμά βέβαια, όπως πάντα, αφού η ίδια Κομισιόν έκανε και κάνει τα στραβά μάτια στις νέες κοινωνικές παροχές που έδωσε στους Γάλλους η κυβέρνηση Μακρόν υπό την πίεση του κινήματος των Κίτρινων Γιλέκων – παροχές που επίσης παραβιάζουν τους δημοσιονομικούς κανόνες. Αλλά το χρυσό παιδί των ελίτ έχει άλλη αντιμετώπιση από αυτήν που επιφυλάσσεται στους «εθνολαϊκιστές»… Δεν έχει εξάλλου έρθει ακόμη η ώρα μιας συνεννόησης μεταξύ του τμήματος εκείνου των αρχουσών τάξεων το οποίο εκφράζεται από τον Σαλβίνι και τους συμμάχους του, που διεκδικεί να έχει λόγο και επιζητά νέες διευθετήσεις σε ηπειρωτικό επίπεδο, και εκείνου που μοχθεί να κρατήσει όρθιο τον ραγισμένο ευρωπαϊκό πύργο και τους αδιέξοδους κανόνες του. Μέχρι νεωτέρας λοιπόν, η ρήξη μεταξύ των αντιμαχόμενων πτερύγων καλά κρατεί…
Συνεχίζεται η διελκυστίνδα μεταξύ του «ευρωσκεπτικιστικού» τμήματος των αρχουσών τάξεων, που επιζητά νέες διευθετήσεις σε ηπειρωτικό επίπεδο, και εκείνου που μοχθεί να κρατήσει όρθιο τον ραγισμένο ευρωπαϊκό πύργο και τους αδιέξοδους κανόνες του
Έτσι ξανανεβαίνουν οι τόνοι, και γίνεται πάλι εμφανής η τριχοτόμηση του ιταλικού κυβερνητικού συνασπισμού: η τρίτη παράταξη, που έχει την έγκριση της ευρωκρατίας, μπαίνει κι αυτή στη μάχη. Ο πρωθυπουργός Κόντε, ο υπουργών Οικονομικών Τρία κ.ά. είτε άμεσα είτε έμμεσα απειλούν να τα τινάξουν όλα στον αέρα εάν το δίδυμο Σαλβίνι-Ντι Μάιο εξακολουθήσει να απειθαρχεί στις Βρυξέλλες. Ιδίως ο Κόντε χρησιμοποιεί αριστοτεχνικά τον υπαρκτό αλληλοσπαραγμό Λέγκας και 5 Αστέρων ώστε να εκβιάσει τη συμμόρφωσή τους. Αυτοί οι «πεμπτοφαλαγγίτες» της κυβέρνησης είναι οι μοναδικοί σοβαροί σύμμαχοι της ευρωκρατίας, με τον πρόεδρο Ματαρέλα (που συμπρωταγωνίστησε πέρυσι στο ευρωπαϊκό πραξικόπημα-βέτο για την τοποθέτηση του «ευρωσκεπτικιστή» οικονομολόγου Σαβόνα στο υπουργείο Οικονομικών) να κρατείται ως εφεδρεία. Όσο για την «κανονική» αντιπολίτευση, τόσο την κεντροαριστερή όσο και τη δεξιά, δεν λέει να αναρρώσει. Παρά τον ενδοκυβερνητικό καβγά και τις παλινωδίες, οι Ιταλοί στην πλειοψηφία τους δεν θέλουν ούτε να ακούν για Ρέντσι, Μπερλουσκόνι και Σία.
Ομοβροντίες για παράλληλο νόμισμα και αποκλεισμό μασόνων
Στον πόλεμο που έχει ξεσπάσει, και μάλλον δεν θα λήξει μέχρι η ευρωκρατία να βρει ένα modus vivendi με τον Σαλβίνι (ο οποίος άλλωστε είχε προωθήσει υποδειγματικά τις πολιτικές της Ε.Ε. στο παρελθόν), χρησιμοποιείται κάθε ευκαιρία. Έτσι το κατηγορητήριο των Βρυξελλών, ότι η ιταλική συγκυβέρνηση υπονομεύει την επιβίωση της ευρωζώνης, ενισχύεται από τις εντελώς θεωρητικές ακόμη συζητήσεις σχετικά με την εισαγωγή ενός παράλληλου νομίσματος στην Ιταλία για την αποληρωμή οφειλών του Δημοσίου προς τις επιχειρήσεις και φόρων των πολιτών προς το Δημόσιο. Η καταρχήν έγκριση της ιδέας από την ιταλική βουλή προκάλεσε ομοβροντία αντιδράσεων από τους ευρωπαϊστές, και απορρίφθηκε ως απαράδεκτη από τον… υπουργό Οικονομικών: «Δεν υφίσταται ανάγκη αντιμετώπισης υποτιθέμενων καθυστερήσεων στις πληρωμές από το Δημόσιο, και δεν εξετάζονται μέτρα οποιουδήποτε είδους σε αυτήν την κατεύθυνση», είπε ο Τρία, εκπρόσωπος της άποψης ότι μόνο οι Βρυξέλλες δικαιούνται να χαράζουν τον προσανατολισμό της οικονομικής πολιτικής ενός κράτους μέλους!
Όμως τις τελευταίες μέρες η αντιπαράθεση επεκτείνεται και σε μη οικονομικά θέματα, μετά τη συνυπογραφή ενός ηθικού κώδικα από τους Σαλβίνι και Ντι Μάιο στον οποίο περιλαμβάνεται η απαγόρευση κατοχής υπουργικών θώκων από μασόνους. Με δεδομένο το άγχος των 5 Αστέρων να διατηρήσουν ζωντανή την εικόνα τους ως πολέμιων της διαφθοράς, και με επίσης δεδομένη την εδώ και δεκαετίες στενή διαπλοκή της ιταλικής μασονίας με τη μαφία και το παρακράτος, η απόφαση ήταν αναμενόμενη. Μια πρόγευση δόθηκε πέρυσι, όταν οι 5 Αστέρες διέγραψαν βουλευτή τους που αποκαλύφθηκε ότι ανήκε σε μασονική στοά. Όμως ο «ηθικός κώδικας» ξεσήκωσε αντιδράσεις κυρίως εκτός Ιταλίας, στις οποίες πρωτοστατεί βέβαια ο άσπονδος εταίρος της Ρώμης, το Παρίσι. Τα γαλλικά ΜΜΕ βρίθουν δημοσιευμάτων που φρικιούν μπροστά στην «αντισυνταγματικότητα» της απόφασης και αποκαλούν τον πρόεδρο Ματαρέλα «τελευταία ζώνη άμυνας μπροστά στη μουσολινικού τύπου απόφαση των λαϊκιστών»…
Ρενό-Φίατ, σημειώσατε… μηδέν
Ο ιταλογαλλικός πόλεμος χαμηλής έντασης ξαναφουντώνει μετά την προσωρινή «εκεχειρία» των ευρωεκλογών, με χτυπήματα κάτω από τη ζώνη σε περιφερειακά μέτωπα (Λιβύη κ.λπ.), αλλά και σε θέματα που επηρεάζουν τις διεθνείς οικονομικές σχέσεις: σοκαρισμένοι δηλώνουν οι διεθνείς οικονομικοί αναλυτές από την προχθεσινή κίνηση της κυβέρνησης Μακρόν, να σαμποτάρει τελευταία στιγμή, και με άτσαλο τρόπο, τη διαδικασία συγχώνευσης της Ρενό και της Φίατ. Η συμφωνία, που θεωρούνταν «τελειωμένη υπόθεση», θα δημιουργούσε ένα νέο παγκόσμιο γίγαντα στην αυτοκινητοβιομηχανία. Το ναυάγιο αυτό προκαλεί πολλαπλές καραμπόλες μεταξύ «εταίρων». Πέραν της ιταλικής κυβέρνησης που φυσικά έσπευσε να ρίξει στους Γάλλους την ευθύνη, και της ιαπωνικής που τηρεί αιδήμονα σιωπή (Νισάν και Ρενό έχουν ήδη επίσημη συνεργασία, και το Τόκιο αντιμετώπιζε επιφυλακτικά την επικείμενη συμφωνία), στο χορό μπαίνουν πολλοί ακόμη – με πρώτες τις ΗΠΑ. Χαρακτηριστικά το Bloomberg κατηγορεί τον Μακρόν για ασυνέπεια σε σχέση με τις υποσχέσεις του να καταπολεμήσει τον… κρατισμό. «Κάνε πράξη τις υποσχέσεις του 2017 και πούλα τις μετοχές του γαλλικού κράτους, ξεκινώντας από τη Ρενό: αυτή θα είναι μια καλή αρχή», καταλήγει το Bloomberg απευθυνόμενο στον Γάλλο πρόεδρο. Τέτοια δημοσιεύματα αντανακλούν τον εκνευρισμό των ΗΠΑ που, μέσω της Κράισλερ, έχουν βάλει πόδι στη Φίατ και επεδίωκαν την ολοκλήρωση της συνεργασίας των δύο μεγάλων κατασκευαστών.
