Του Γιάννη Γούναρη
Μπαίνουμε στη διαδικασία του 1ου και ιστορικού Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Επιτρέψτε μου να κάνω μια σύντομη αναφορά για την ίδρυση του Συνασπισμού ως μέλος του. Δεν θα με πειράξει η διάλυσή του, αρκεί να πάμε προς το καλύτερο. Το 1984, περίπου, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας τότε, ανέθεσε στο βουλευτή Μίκη Θεοδωράκη, λόγω κοινής αποδοχής από το λαό ως προσωπικότητα, να ενώσει την Αριστερά, που πήρε τον τίτλο ΚΕΑ (Κίνηση για την Ενότητα της Αριστεράς). Ο καιρός περνούσε.
Το 1987, το 12ο Συνέδριο του ΚΚΕ πήρε την ιστορική απόφαση. Το ΚΚΕ με την Αριστερά και το λαό για την αλλαγή προς το σοσιαλισμό. Αποδείχτηκε ότι η απόφαση ήταν θετική, γιατί τέλος του 1988 ιδρύθηκε ο ΣΥΝ, το 1989 στις εκλογές παίρνει το 13,13% και σπάει το πολιτικό παιχνίδι του δικομματισμού. Βέβαια, δεν φτάνει μόνο αυτό, έπρεπε η τακτική του ενωμένου αγώνα να συνεχιστεί. Όμως το 1991 μερικοί σύντροφοι του ΚΚΕ τα μαζέψανε και φύγανε, για να γαντζωθούνε στην ηγετική καρέκλα του κόμματος. Το 2004 δημιουργείται ο ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι, με όλες τις αριστερές δυνάμεις, από διάφορες ομάδες, συνιστώσες και κόμματα, φτάσαμε εδώ που βρισκόμαστε σήμερα, στο 27%, παρ’ όλες τις γνωστές διαφωνίες που υπήρχαν μεταξύ μας. Αποδείχτηκε ότι ο λαός αυτό ζητούσε, δεν τον ενδιαφέρει εάν υπάρχουν διαφωνίες μεταξύ μας. Στο κάτω-κάτω αυτός είναι και ο ευρύς όρος που λέγεται Δημοκρατία. Δεν είναι υποχρεωτικό να συμφωνούμε όλοι μας ντε και καλά και να μη χτίζουμε ανατολικογερμανικό τοιχίο. Άλλο να διαφωνείς και άλλο να κάνεις κόμμα μέσα στο κόμμα, γιατί αυτές οι κινήσεις είναι πάντα ύποπτες. Αν δεν καταλήξουμε σε συμφωνία ο λαός δεν θα μας το συγχωρήσει. Ιδιαίτερα τώρα που διαλύουνε τη χώρα και εξαθλιώνουν τον λαό οι εξωτερικοί και οι «εσωτερικοί» τροϊκανοί.
Πιστεύω πως θα βρεθούμε και εμείς στη δυσάρεστη θέση που βρέθηκε το ΚΚΕ το οποίο από το 8,5% πήγε στο 4,5%. Γιατί πρέπει να γνωρίζετε ότι ο λαός έχει μάθει περισσότερα από τις ηγεσίες, γιατί αυτός βιώνει στο πετσί του όλη την κρίση.
Γιατί δεν είναι σωστό να πηγαίνουν οι ηγεσίες πίσω από το Λαό. Αυτό μου θυμίζει την παροιμία «που πάει το κάρο πριν το άλογο». Ε, όχι! Είναι η ώρα να πάει το άλογο μπροστά από το κάρο.
Την Αριστερά την περιμένει ο ελληνικός λαός. Να βγούμε προς τα έξω με πλήρες κυβερνητικό πρόγραμμα που να πείθει το κοινό:
1) Απαλλαγή από αυτά που μας φόρτωσαν και επιστροφή αυτών που μας πήραν.
2) Από πού θα τα βρούμε τα χρήματα: α) από τους φοροφυγάδες, β) τους φορομπήχτες, γ) την πλουτοκρατία που δεν πλήρωσε ποτέ κ.λπ.
3) Πώς να δημιουργήσουμε την ανάπτυξη που, εκ των πραγμάτων, έρχεται η εργασία ασφαλώς και η οικονομία.
4) Πώς θέλουμε την Υγεία εμείς.
5) Τι Παιδεία θέλουμε.
6) Αθλητισμό, Πολιτισμό, Δικαιοσύνη κ.λπ.
7) Τοπική Αυτοδιοίκηση – κατάργηση του «Καλλικράτη» κ.λπ.
Μετά την εκτενή αναφορά των παραπάνω, εξοπλίζουμε το λαό της Αριστεράς με μια σειρά από εφόδια για να βγει προς τα έξω για να δώσει τη μάχη. Μετά από όλα αυτά θεωρώ ότι ο λαός θα μας εμπιστευτεί την κυβερνητική εξουσία. Αρκεί να μην υπάρχουν μπουρδουκλώματα εκ των έσω. Να ‘στε σίγουροι, με την καλή μας συμπεριφορά ο λαός θα εκτιμήσει την προσπάθειά μας αρκεί να βγούμε από το 1ο Συνέδριο ενωμένοι!
*Ο Γιάννης Γούναρης είναι Μέλος
του Συνασπισμού, Ποδοχώρι Καβάλας
