Του Patrick Howlett-Martin*
Τον Σεπτέμβριο του 2007, ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί φιλοξένησε πλουσιοπάροχα επί ένα πενθήμερο τον Μουαμάρ Καντάφι, υπογράφοντας μαζί του συμφωνίες στρατιωτικής συνεργασίας αξίας 4,5 δισεκατομμυρίων ευρώ. Και το 2008, απεύθυνε προσωπική πρόσκληση στον Μπασάρ Αλ-Άσαντ για να παρακολουθήσει τη στρατιωτική παρέλαση, τη Μέρα της Βαστίλης, στις 14 Ιουλίου…
Εκτιμάται ότι 600.000 πολίτες του Ιράκ πέθαναν μεταξύ 1991 και 1998 σαν αποτέλεσμα των κυρώσεων που επιβλήθηκαν στο καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν. Στο Αφγανιστάν, από το 2003, έχουν σκοτωθεί πάνω από 250.000 πολίτες. 130.000 ακρωτηριασμένοι, κυρίως από νάρκες… Οι νεκροί και ακρωτηριασμένοι από τις 2.449 αεροπορικές επιθέσεις που πραγματοποιήθηκαν εναντίον της Συρίας μεταξύ Σεπτεμβρίου 2014 και Αυγούστου 2015, δεν ανακοινώνονται από τους Αμερικάνους και τους Γάλλους. Ο αριθμός των σκοτωμένων γυναικών και παιδιών, το 2015, στο Αφγανιστάν, αυξήθηκε κατά 23% και 13% αντίστοιχα σε σχέση με το 2014. Υπολογίζονται σε 5 εκατομμύρια τα ορφανά παιδιά στο Ιράκ και 2 εκατομμύρια στο Αφγανιστάν, όπου το 20% των παιδιών που γεννιούνται δεν φτάνουν στην ηλικία των πέντε ετών… Μόνο μέσα στο 2014, περισσότεροι από 1,2 εκατομμύρια άνθρωποι εξαναγκάστηκαν να γίνουν πρόσφυγες και αυτό συνεχίστηκε με την ίδια ένταση μέσα στο 2015.
Η χρήση στρατιωτικής εμπλοκής σαν πυρήνα της στρατηγικής ασφάλειας έχει οδηγήσει στη ριζοσπαστικοποίηση στις μουσουλμανικές χώρες (Αφγανιστάν, Σομαλία, Υεμένη, Μάλι, Πακιστάν…). Το Λευκό Βιβλίο για την Άμυνα και την Ασφάλεια στη Γαλλία, έκδοση 2013, ανοιχτά επικυρώνει αυτή την πολιτική: «οι πολλές στρατιωτικές επιχειρήσεις στις οποίες έχει πάρει μέρος η Γαλλία τα τελευταία χρόνια (Αφγανιστάν, Ακτή Ελεφαντοστού, Λιβύη, Μάλι) αποδεικνύουν ότι η στρατιωτική επέμβαση παραμένει ένα σημαντικό συστατικό της εθνικής μας ασφάλειας»…
Οι νεαροί μουσουλμάνοι (από το Βέλγιο, τη Γαλλία, τη Δανία, τη Γερμανία, τον Καναδά…) εντάσσονται στον «ιερό αγώνα» στη Σομαλία, την Αλγερία και τη Συρία. Μεταμορφώνονται σε τρομοκράτες στο όνομα μιας υπόθεσης που θα συνεχίσει να δημιουργεί οπαδούς για όσο συνεχίζει να φαίνεται θεμιτή και χωρίς άλλη επιλογή στον ορίζοντά τους. Αυτή η υπόθεση ενισχύεται από την αυξανόμενη ισλαμοφοβία, τη διάκριση και την περιθωριοποίηση της μουσουλμανικής κοινότητας, ιδίως των νέων, και την παράταση του παλαιστινιακού δράματος. Πυροδοτείται από τις επαναλαμβανόμενες στρατιωτικές επιχειρήσεις στα ισλαμικά εδάφη, ιδίως των χτυπημάτων από τηλεκατευθυνόμενα αεροσκάφη, τους τυφλούς θανάτους αθώων ανθρώπων που πέφτουν σαν βροχή από τον ουρανό, αφήνοντας μια εξοργιστική αφύπνιση αδικίας και ταπείνωσης. Ο μέχρι το 2014 επικεφαλής της Υπηρεσίας Αμυντικής Κατασκοπίας των ΗΠΑ στρατηγός Michael Klynn παραδέχεται τώρα ότι τα τηλεκατευθυνόμενα αεροσκάφη δημιουργούν περισσότερους τρομοκράτες απ’ αυτούς που σκοτώνουν.
«Σαν μουσουλμάνος, μπορώ να σας πω ότι το πρόβλημα δεν είναι το Ισλάμ: είναι η απελπισία. Το είδος της απελπισίας που περισσεύει στα συριακά και παλαιστινιακά στρατόπεδα προσφύγων. Και σε πόλεις και χωριά που ζουν τον πόλεμο στη Συρία, το Ιράκ, την Υεμένη, τη Λιβύη και τη Γάζα. Είναι η απελπισία που βλέπουμε στις πιο φτωχικές συνοικίες των ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων και, μάλιστα, ακόμα και στις ΗΠΑ. Και αυτή την απελπισία, που δεν έχει ούτε κράτος ούτε θρησκεία, πρέπει να αντιμετωπίσουμε εάν θέλουμε να ανακόψουμε το κύμα της τρομοκρατίας», δήλωσε ο νέος Εμίρης του Κατάρ Tamim bin Hamad Al Thani, στους New York Times, τον περασμένο Φεβρουάριο.
Τι εναλλακτική επιλογή αντίδρασης έχει ο κάτοικος της Γάζας Tawfik Abu Jama, που είναι ο μόνος επιζών από μια βομβιστική επιδρομή των Ισραηλινών, στις 20 Ιουλίου 2014, που σκότωσε 26 μέλη της οικογένειάς του, συμπεριλαμβανομένων των οκτώ παιδιών του και της γυναίκας του;
Καθώς οι σκοτωμοί στο Charlie Hebdo ήταν ένα προαναγγελθέν χρονικό με βάση τις προσβολές και τις χυδαιότητες που κυκλοφορούσαν μέσα απ’ αυτό το περιοδικό εναντίον μιας θρησκείας που αποτελεί, σε πολλές χώρες και στις υποβαθμισμένες συνοικίες των μεγαλύτερων γαλλικών πόλεων, τη μόνη ηθική στήριξη, τη μόνη πηγή αξιοπρέπειας, για τις περιθωριοποιημένες και ταπεινωμένες κοινότητες, οι τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι είναι επίσης ένα προαναγγελθέν χρονικό, μια αναμενόμενη συνέπεια του γαλλικού μιλιταρισμού και τυχοδιωκτισμού στη Μέση Ανατολή και της διαρκούς ανικανότητας της Γαλλίας να ενσωματώσει το νεαρό μουσουλμανικό πληθυσμό της, το μεγαλύτερο στην Ευρώπη.
* Ο Patrick Howlett-Martin είναι διπλωμάτης καριέρας -Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο διαδικτυακό περιοδικό Counterpunch, στις 20 Νοεμβρίου 2015
