Υπόγειες δουλειές χωρίς ίχνη
Πρόσφατα με αφορμή την υπόθεση Καλογρίτσα έγινε αναφορά για τις περίεργες διαδρομές που κάνει το χρήμα ώστε να χρησιμοποιηθεί σε διάφορες συναλλαγές, περίεργες εγγυήσεις, υποθέσεις στημένες. Μια διαδρομή από Λίβανο, σε Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα, σε Κύπρο, για να φθάσει τελικά στην Ελλάδα και τώρα να υπάρχει μια αντιδικία ανάμεσα στη λιβανέζικη εταιρεία και στον Καλογρίτσα στα ελβετικά και ελληνικά δικαστήρια. Στη διαδρομή αυτή φαίνεται να υπάρχει εμπλοκή του Μαξίμου (2016, Τσίπρας-Παππάς) και στην συνέχεια το ποσό των 3 εκατομμυρίων ευρώ χρησιμοποιείται για τη δημιουργία της εφημερίδας Documento στην οποία εργάζεται εξ αρχής ο δημοσιογράφος Κ. Βαξεβάνης για να εμφανιστεί στη συνέχεια ως ιδιοκτήτης της.
Ως μόνη απάντηση από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ είναι η δήλωση ότι πρέπει να μπει φρένο στη μετατροπή της Ελλάδας σε «οικογενειακή offshore». Η αναφορά αυτή γίνεται γιατί έχουν κυκλοφορήσει στοιχεία ότι η σύζυγος του πρωθυπουργού και επιχειρηματίας Μαρέβα Μητσοτάκη συμμετέχει σε offshore εταιρείες όπως και άλλοι σύμβουλοι και φίλοι της Ν.Δ. και των πρωθυπουργών Σαμαρά, Μητσοτάκη κ.λπ.
Η διεθνής κομπίνα των ελίτ
Τι είναι οι offshore εταιρείες; Ποιο ρόλο παίζουν; Γιατί διευκολύνεται η διάδοσή τους και ποια η έκταση των κεφαλαίων που συσσωρεύονται και κυκλοφορούν μέσω αυτών των διαύλων; Τι ρόλο παίζει το μαύρο χρήμα, η παραοικονομία, το ξέπλυμα χρήματος με τις «υπεράκτιες εταιρείες»;
Υπάρχουν offshore εταιρείες στην Ελλάδα; Ποιος ο ρόλος της Κύπρου στον τομέα αυτό; Συμμετέχουν μέλη των ελίτ της Ελλάδας σε offshore; Αναφέρονται στοιχεία Ελλήνων στα Panama papers;
Το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο φρόντισε να βρει τρόπους και δημιούργησε «παραδείσους» προσωρινής αποθήκευσής του ώστε να αποφεύγει κάθε έλεγχο, να κρατά σε υποτυπώδη επίπεδα τη φορολόγησή του και να μπορεί να ξεπλένει μεγάλο τμήμα του που δημιουργείται από παράνομες δραστηριότητες – εμπόριο όπλων και ναρκωτικών, μίζες κάθε είδους κ.λπ.
Δεν υπάρχει κανένα μεγάλο έργο, κανένα εξοπλιστικό πρόγραμμα, καμιά μεγάλη επένδυση χωρίς να υπάρχει ένα μέγεθος μιας μίζας που μπορεί να κυμαίνεται από 3% έως και 10%. Αυτά τα ποσά χρηματοδοτούν το πολιτικό σύστημα, μέρος του κρατικού μηχανισμού, μεσολαβητές κάθε είδους κ.λπ. ενώ δεν καταγράφονται πουθενά και τοποθετούνται σε ειδικούς λογαριασμούς και σε offshore εταιρείες. Αυτά τα γεγονότα σπάνια αποκαλύπτονται, σπάνια γίνονται γνωστά και αρκετές φορές ότι γίνεται γνωστό σχετίζεται είτε με αποσκιρτήσεις παραγόντων που γνωρίζουν πολλά, είτε από παράτολμους χάκερ (που μετά τους τρώει το μαύρο σκοτάδι ή αλλάζουν στρατόπεδο για να μην σαπίσουν σε κάποια φυλακή) είτε από τον πόλεμο που γίνεται ανάμεσα σε τμήματα του χρηματιστικού κεφαλαίου.
Ολόκληρος κλάδος νομικών γραφείων μεγάλων διαστάσεων ασχολούνται με τέτοιες εταιρείες και δραστηριότητες και όλες οι χρηματιστικές ελίτ στον α ή β βαθμό είναι μπλεγμένες σε δραστηριότητες μέσω offshore εταιρειών. Χρειάζεται προσοχή: δεν είναι παράνομες οι δραστηριότητες αυτές, παρόλο που η φυγή, η κινητικότητα, η πτητικότητα κι ο νομαδισμός του κεφαλαίου στις 99% των περιπτώσεων υπερφαλαγγίζει τις νομοθεσίες διαφόρων χωρών όπου δραστηριοποιείται αποκομίζοντας τεράστια κέρδη. Στην Ελλάδα, στην Κύπρο, στις Παρθένους Νήσους ή στα νησιά Κέιμαν ή οπουδήποτε αλλού, λειτουργούν βάσει του νόμου οι offshore εταιρείες και προσελκύουν πελάτες.
Η προσδοκία που καλλιεργείται ότι μπορεί να επιτευχθεί κάθαρση υποθέσεων με offshore στο δικαστικό, νομικό, πολιτικό, θεσμικό επίπεδο χωρίς να υπάρχει ισχυρή πολιτική ώθηση από ένα λαϊκό κίνημα είναι τελείως ανεδαφική. Χωρίς αυτή την προϋπόθεση αποτυπώνονται τελικά οι συγκρούσεις για την αλλαγή στους συσχετισμούς δυνάμεων μεταξύ των ελίτ. Και οι ίδιοι οι φορολογικοί-αποκρυπτικοί παράδεισοι αυτή την περίοδο βρίσκονται υπό αναδασμό και πολλά εξηγούνται από συγκρούσεις μεγάλων δυνάμεων στον χώρο αυτό. Αλλάζουν ισορροπίες και τείνει να τροποποιηθεί ο έλεγχος επί των παρκαρισμένων κεφαλαίων και των δρομολογίων τους – γιατί βέβαια σε όλα τα κρυφά πράγματα υπάρχει πάντα αυτός που ξέρει και ελέγχει τα όρια της γνώσης των υπολοίπων.
Η ελληνική πρωτοτυπία
Ο διαγωνισμός για τις τηλεοπτικές άδειες στην Ελλάδα ήταν μια παγκόσμια πρωτοτυπία. Προκαταβολή 3 εκατομμύρια, απόδειξη ότι διαθέτεις 20 εκατομμύρια, κλείσιμο σ’ ένα κτίριο για 48 ώρες και πόκερ στο εσωτερικό του με πλειοδοσίες για το ποιος θα πάρει κανάλι. Μπήκαν ως και λαγοί για να ανεβάσουν το τίμημα. Ένα πάρτι-καζίνο για την προσέλκυση κάποιων εκατομμυρίων και για να τεθούν υποτίθεται κάποιοι κανόνες στο τοπίο των ΜΜΕ. Ο άνθρωπος της «πρώτης φοράς Αριστεράς» ο Καλογρίτσας, με 3 εκατομμύρια από το Λίβανο και τη «μαγική διαδρομή» τους, με διαμεσολαβητή την Τράπεζα Αττικής και με εγγυητική επιστολή για κάποια βοσκοτόπια σε νησί του Ιονίου πήρε μέρος στον διαγωνισμό. Κι όλα σε πλήρη συνεννόηση με τον ενορχηστρωτή του διαγωνισμού Νίκο Παππά. Χωρίς να ξεχνάμε βέβαια ότι ο Καλογρίτσας είναι ένας άνθρωπος από τα παλιά – πάντα εμπλεκόμενος σε εποχές μεγάλων αναδασμών και αναδιαρθρώσεων.
Τώρα το «σύστημα ΣΥΡΙΖΑ» χρεώνει τον Καλογρίτσα στη Ν.Δ. (ποιος να τους πιστέψει;) και κάνει λόγο για βρώμικη επίθεση ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ και την ηγεσία του (τα περί «βρώμικου ‘89» αποσύρθηκαν γιατί κι αυτά βρωμούσαν). Πλήρης κάλυψη του Νίκου Παππά και του Λευκού Οίκου της Ελλάδας. Μεγάλη εξυγίανση της ελληνικής πραγματικότητας από τον ΣΥΡΙΖΑ. Μάλλον θα γίνουν γνωστά κι άλλα στοιχεία…
Στις σελίδες που ακολουθούν θα βρείτε στοιχεία για τις offshore εταιρείες σε Ελλάδα και τον κόσμο, χρήσιμα για την κατανόηση λειτουργιών και διαδικασιών για το πώς λειτουργούν κυκλώματα και τμήματα της χρηματιστικής ολιγαρχίας.
Νίκος Ταυρής
