του Μάνλιο Ντινούτσι*
Ο πρόεδρος Μπάιντεν ανακοίνωσε τη γέννηση του AUKUS, ενός στρατηγικού-στρατιωτικού συνεταιρισμού ΗΠΑ-Βρετανίας-Αυστραλίας με στόχο τη «διασφάλιση μακροπρόθεσμης ειρήνης και σταθερότητας στον Ινδο-Ειρηνικό». Δηλαδή μια περιοχή που, σύμφωνα με τη γεωπολιτική της Ουάσιγκτον, εκτείνεται από τη δυτική ακτή των ΗΠΑ ως την Ινδία! Η πρόθεση αυτής της «στρατηγικής αποστολής» είναι «να αντιμετωπίσουμε από κοινού τις απειλές του 21ου αιώνα, όπως κάναμε και στον 20ό». Η αναφορά στην Κίνα και τη Ρωσία είναι σαφής. Για να «αμυνθεί απέναντι σε ταχέως εξελισσόμενες απειλές», η συμφωνία AUKUS προωθεί ένα «σχέδιο-κλειδί»: οι ΗΠΑ και η Βρετανία θα βοηθήσουν την Αυστραλία να αποκτήσει «πυρηνοκίνητα υποβρύχια, συμβατικά εξοπλισμένα». Η πρώτη αντίδραση ήρθε από τη Γαλλία, που χάνει ένα συμβόλαιο ύψους 90 δισεκατομμυρίων δολαρίων για την πώληση 12 επιθετικών υποβρυχίων Barracuda, συμβατικής πρόωσης. Η πολιτική και μιντιακή προσοχή επικεντρώθηκε στη διαμάχη Παρισιού-Ουάσιγκτον, αφήνοντας στη σκιά τις επιπτώσεις του σχεδίου AUKUS.
Καταρχήν, δεν είναι πιστευτό ότι οι ΗΠΑ και η Βρετανία θα παράσχουν στην Αυστραλία τις πιο προωθημένες τεχνολογίες προκειμένου η τελευταία να κατασκευάσει τουλάχιστον 8 πυρηνοκίνητα υποβρύχια τελευταίας γενιάς (κόστους περίπου 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων έκαστο) για να τα εξοπλίσει μονάχα με συμβατικά όπλα. Στην πραγματικότητα, τα υποβρύχια θα διαθέτουν σωλήνες εκτόξευσης κατάλληλους τόσο για μη πυρηνικούς όσο και για πυρηνικούς πυραύλους. Ο πρωθυπουργός Μόρισον ήδη ανήγγειλε ότι η Αυστραλία θα αποκτήσει σύντομα, μέσω των ΗΠΑ, «επιθετικές ικανότητες μεγάλου βεληνεκούς» με πυραύλους Τόμαχοκ και υπερηχητικούς – οι οποίοι μπορούν να φέρουν είτε συμβατικές είτε πυρηνικές κεφαλές. Είναι σίγουρο ότι τα αυστραλιανά υποβρύχια θα μπορούν επίσης να εκτοξεύουν βαλλιστικούς πυραύλους Trident D5. Ένας Trident D5 έχει βεληνεκές 12.000 χλμ., και μπορεί να φέρει έως 14 ανεξάρτητες θερμοπυρηνικές κεφαλές: τις W76 (100 κιλοτόνων) ή τις W88 (475 κιλοτόνων)…
Η αμερικανική κλιμάκωση θα οδηγήσει σε νέα κούρσα εξοπλισμών
Η Ουάσιγκτον δεν «μαχαίρωσε πισώπλατα» το Παρίσι μόνο για οικονομικούς λόγους, αλλά με στρατηγική πρόθεση: να περάσει σε μια νέα φάση της στρατιωτικής κλιμάκωσης ενάντια στην Κίνα και τη Ρωσία στον «Ινδο-Ειρηνικό», διατηρώντας τον απόλυτο έλεγχο της επιχείρησης. Ακυρώνοντας την προμήθεια των συμβατικών γαλλικών υποβρυχίων, που είναι απαρχαιωμένα για αυτήν τη στρατηγική, η Ουάσιγκτον ξεκίνησε αυτό που το αυστραλιανό τμήμα της ICAN (Διεθνής Καμπάνια για την Κατάργηση των Πυρηνικών Όπλων) χαρακτηρίζει ως «αυξανόμενη πυρηνικοποίηση των στρατιωτικών δυνατοτήτων της Αυστραλίας». Με το που θα είναι επιχειρησιακά έτοιμα, τα αυστραλιανά πυρηνικά υποβρύχια θα ενταχθούν υπό αμερικανική διοίκηση – η οποία θα αποφασίζει για τη χρήση τους. Αυτά τα υποβρύχια, που κανείς δεν θα μπορεί να ελέγξει τον πραγματικό εξοπλισμό τους, προσεγγίζοντας σιωπηρά τις ακτές της Κίνας (αλλά και της Ρωσίας), θα μπορούν να πλήξουν τους βασικούς στόχους σε αυτές τις χώρες μέσα σε λίγα λεπτά, με μια καταστρεπτική ικανότητα μεγαλύτερη από 20.000 φορές της Χιροσίμα.
Είναι εύκολο να προβλεφθεί ποια θα είναι η πρώτη επίπτωση. Η Κίνα, που σύμφωνα με το SIPRI (Διεθνές Ινστιτούτο Ερευνών για την Ειρήνη, Στοκχόλμη) διαθέτει 350 πυρηνικές κεφαλές έναντι των 5.500 των ΗΠΑ, θα επιταχύνει την ποσοτική και ποιοτική ανάπτυξη των πυρηνικών της δυνάμεων. Το οικονομικό και τεχνολογικό επίπεδο που διαθέτει της επιτρέπει να εξοπλιστεί με πυρηνικές δυνάμεις συγκρίσιμες με αυτές των ΗΠΑ και της Ρωσίας. Κι όλα αυτά χάρη στον μαθητευόμενο πυρηνικό μάγο Μπάιντεν, που από τη μια λανσάρει το «σχέδιο-κλειδί» των πυρηνικών υποβρυχίων στην Αυστραλία, κι από την άλλη επαινεί τη «μακροχρόνια πρωταγωνιστική δράση των ΗΠΑ για τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων»…
* Ο Μάνλιο Ντινούτσι είναι δημοσιογράφος, συγγραφέας και γεωγράφος, καθώς και ακτιβιστής του αντιπυρηνικού κινήματος. Το παρόν άρθρο του, που εδώ αποδίδεται ελαφρά συντετμημένο, δημοσιεύθηκε στις 21/9/2021 στην εβδομαδιαία στήλη «Η τέχνη του πολέμου» της ιταλικής εφημερίδας Il Manifesto (ilmanifesto.it/).
