Εάν μια οικογένεια ήθελε ντε και σώνει να αλλάξει τη χρονιά με τον παππού και τη γιαγιά, θα έπρεπε να κάνει σελφ τεστ. Έτσι τα μέλη της θα μπορούσαν εν πάση ηρεμία (διότι είναι γνωστή η αξιοπιστία των σελφ τεστ) να παρακολουθήσουν μαζί στη μικρή οθόνη το φαντασμαγορικό 17λεπτο(…) σόου του Σάκη Ρουβά στον Λυκαβηττό. Και να μετρήσουν αντίστροφα τα τελευταία δευτερόλεπτα του 2021 με τον όχι μίζερο δήμαρχο Αθηναίων Κώστα Μπακογιάννη και τη μικτή χορωδία επίλεκτων παίδων και ΜΑΤ. Που ήταν εξάλλου και οι μοναδικές περιπτώσεις οι οποίες απόλαυσαν διά ζώσης το σόου (προσέξτε στις φωτογραφίες τα ΜΑΤ ακροβολισμένα στον Λυκαβηττό –τι άλλο θα δούμε πια;– και τις κλούβες τους παρκαρισμένες δίπλα στη σκηνή του Σάκη…).
Για να ζήσουν βέβαια τέτοιες μαγικές στιγμές οι ιθαγενείς θα έπρεπε πρώτα να ξεπεράσουν σκοπέλους που μπορεί να μην συμπεριλαμβάνονται στην ατζέντα την οποία διαμορφώνουν τα ΜΜΕ των ελίτ, αλλά καθορίζουν την καθημερινότητα των περισσότερων λαϊκών οικογενειών. Θα έπρεπε να έχουν εξοικονομήσει τα δέοντα για ένα στοιχειωδώς αξιοπρεπές γιορταστικό τραπέζι, να έχουν πληρώσει (ή τουλάχιστον «διακανονίσει») τους λογαριασμούς των πάλαι ποτέ ΔΕΚΟ, να έχουν εξασφαλίσει θέρμανση (έστω και μόνο γι’ αυτή τη βραδιά, διότι ρεβεγιόν με μπουφάν και κουβέρτες είναι άχαρο), και πάει λέγοντας.
Θα έπρεπε να υπερπηδήσουν κι ένα ακόμη εμπόδιο, χαρακτηριστικό των νέων θαυμαστών καιρών που ζούμε: την κατάργηση κάθε «παλιοκαιρινής» κανονικότητας, που καθιστούσε αυτονόητη τη δυνατότητα τακτικής συνεύρεσης των μελών της. Διότι για εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους στη χώρα μας οι «κανονικές» δουλειές κι όσα αυτές συνεπάγονταν (ωράρια, αργίες, διακοπές, και γιορτινές συνευρέσεις) είναι πλέον μακρινό παρελθόν – ή, στην περίπτωση νέων σε ηλικία, κάτι που ποτέ δεν γνώρισαν. Απώλεια κάθε κανονικότητας, με τι αντάλλαγμα; Ένα ξεροκόμματο.
Σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες, και σε κλίμα καλλιέργειας τρόμου λόγω μεταλλάξεων (αυτή είναι η βασική πολιτική «αντιμετώπισης» του ιού), κλήθηκε η πλειοψηφία των Ελλήνων να γιορτάσει την έλευση του 2022. Και το έκανε σε όποιο βαθμό είναι δυνατό, οικογενειακά ή με φίλους, προσπαθώντας έστω και για λίγο να ξεχαστεί και να ξεχάσει όσα μαυρίζουν την καθημερινότητα.
Οι πιο τολμηροί, και οι πολύ τολμηροί
Κάποιοι άλλοι, πιο τολμηροί και με τις τσέπες γεμάτες (η τόλμη από μόνη της δεν αρκεί), είτε ταξίδεψαν σε εξωτικούς ή ρομαντικούς προορισμούς, είτε έκαναν ρεβεγιόν σε εγχώρια κέντρα διασκέδασης και κλαμπ που κατ’ εξαίρεση λειτουργούσαν ως τις 2 τα ξημερώματα, και στα οποία υποτίθεται ότι εφαρμόζονταν αυστηρά μέτρα: μόνο καθήμενοι, σε απόσταση μεταξύ τους, φορώντας μάσκα με το που θα σηκωθούν από το τραπέζι, και χωρίς μουσική. Ακόμη γελάνε οι ανήκοντες σε αυτήν την κατηγορία ενθυμούμενοι πόσο… πιστά εφαρμόστηκαν τα εν λόγω μέτρα. Τόσο πιστά όσο έχουν αραιώσει τα τραπεζοκαθίσματα των καφέ σε δημοφιλή στέκια νεολαίας, είτε «χρυσής» είτε «λαϊκής». Δηλαδή καθόλου. Πλην των περιπτώσεων που δεν έχουν ενταχθεί στους «διακανονισμούς» της πιάτσας, οι οποίες αντιμετωπίζονται με την αρμόζουσα αυστηρότητα… Κάπως έτσι οι χώροι αυτοί συνεισέφεραν τα μάλα στην εξάπλωση που βλέπουμε σήμερα, αλλά και στις διαρκείς κυβερνητικές παλινωδίες όσον αφορά τα «μέτρα» για την εστίαση.
Τέλος, διαφορετικά από όλους τους παραπάνω γιόρτασε την είσοδο στη νέα χρονιά μια άλλη κατηγορία «συμπολιτών» (για να χρησιμοποιήσουμε τη νέα, μοντέρνα και συμπεριληπτική διάλεκτο των διαγγελμάτων της Κυρίας Προέδρου της Δημοκρατίας, που την ακούν και λιγώνονται όσοι είχαν απηυδήσει με την κλασική αλλά outdated προσφώνηση «Ελληνίδες, Έλληνες»). Αυτή η τελευταία κατηγορία γιόρτασε δημοσίως, αυθορμήτως και πανηγυρικώς, απελευθερωμένη από τους καταναγκασμούς που επιβάλλονται στον λοιπό γενικό πληθυσμό. Και ανεμπόδιστη από τις… δεκάδες χιλιάδες αστυνομικών που –όπως μας διαβεβαίωναν τα διατεταγμένα «ρεπορτάζ» των συστημικών ΜΜΕ– είχαν ξεχυθεί στους δρόμους της πρωτεύουσας και των λοιπών πόλεων της μπανανίας μας για να αποτρέψουν συνωστισμούς σε δημόσιους χώρους και να εντοπίσουν παράνομα πάρτι σε επί τούτου νοικιασμένα, μέσω Airbnb, σπίτια…
Το ένα χέρι νίβει τ’ άλλο
Ναι, ο λόγος περί των χιλιάδων Πακιστανών (αρρένων μόνο, βέβαια, και χωρίς μάσκες) που συνωστίστηκαν στο Σύνταγμα και τους γύρω κεντρικούς δρόμους της Αθήνας, με τρόπο δυναμικό – και αποκλειστικό, εξοβελίζοντας κάθε άλλη εθνότητα. Η ΕΛ.ΑΣ., ασυγκράτητη όταν έχει να κάνει με γυναικόπαιδα, εμφανίστηκε κατόπιν εορτής κι έκοψε μερικές… δεκάδες πρόστιμα. Αλήθεια, μπορεί κανείς να φανταστεί ποια θα ήταν η αντίδραση της κυβέρνησης και των κατασταλτικών μηχανισμών της εάν στη θέση των «αμέριμνων» Πακιστανών εμφανίζονταν (εξίσου αυθορμήτως, βέβαια) στο κέντρο της πρωτεύουσας μερικές χιλιάδες αυτοχθόνων «αρνητών» που θα αμφισβητούσαν έμπρακτα τις κυβερνητικές εντολές για άδειασμα του δημόσιου χώρου; Μάλλον δεν θα προσέγγιζαν καν το Σύνταγμα, δεχόμενοι βροχή γιορτινών χημικών από τα ΜΑΤ και καταιγισμούς αγιασμένων υδάτων από τις αύρες της ΕΛ.ΑΣ.
Κι ακόμη, μπορεί κανείς να φανταστεί τι είδους σχόλια θα έκαναν για ένα τέτοιο δημόσιο πάρτι «αρνητών» οι αριστεροί ψάλτες του «επιστημονικού ορθολογισμού» και του «θα λογαριαστούμε μετά, τώρα προέχει η υγεία»; Δεν είναι και πολύ δύσκολο να μαντέψει κανείς την εξαπόλυση μύδρων εναντίον της ακροδεξιάς, αμόρφωτης, επικίνδυνης, ψεκασμένης κ.λπ. μάζας… Στη συγκεκριμένη περίπτωση πάντως τα μεγάλα ΜΜΕ και οι πολιτικές δυνάμεις του «δημοκρατικού τόξου» προτίμησαν να αποσιωπήσουν το γεγονός – αφήνοντας να καλυφθεί ο χώρος της εύλογης απορίας (έως και οργής για την «ανοχή» των ίδιων αρχών που κατά τα άλλα τρομοκρατούν, απειλούν και τιμωρούν τη μεγάλη πλειοψηφία) από τους κάθε είδους Μπογδάνους. Το ένα χέρι νίβει τ’ άλλο, και τα δυο το πρόσωπο…
«Μην είστε μίζεροι»
Αυτό συμβούλευσε ο δήμαρχος-ανιψιός του πρωθυπουργού όσους επέκριναν τη σπατάλη εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ για μια ολιγόλεπτη τηλεοπτική φιέστα την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Τη σκυτάλη πήρε ο στενός συνεργάτης του ανιψιού, πρόεδρος της Τεχνόπολης Κωνσταντίνος Δέδες, οδοντίατρος στο επάγγελμα (στα Βόρεια Προάστια και σε πρωινάδικα), ο οποίος με προκλητικό τρόπο αρνήθηκε σε συνέντευξή του στον Γ. Κακούση (Alpha 98.9) να πει πόσα λεφτά πήρε για να μας τραγουδήσει jingle bells η ελληνική εκδοχή του… Φρανκ Σινάτρα. Σύμφωνα με τον κ. Δέδε, αυτό είναι κάτι που δεν μας αφορά. Λες και τα λεφτά τα έβαλαν από την τσέπη τους οι κύριοι Μπακογιάννης και Δέδες! Αλλά είπαμε: ας μην είμαστε μίζεροι… Ο θείος του ανιψιού από την άλλη (δηλαδή ο πρωθυπουργός) κανόνισε να διαφημίσει ευρέως μέσω twitter την πρώτη συνάντησή του στο 2022 – όχι με γιατρούς ή κάποια άλλη ομάδα που ιδρώνει και ματώνει μέρα-νύχτα, αλλά με μηχανοκίνητη αστυνομική μονάδα ΔΙΑΣ.
Τα μηνύματα είναι δύο και σαφή: Πρώτον, οι κυβερνώντες ζουν σε άλλον κόσμο, όπου είναι must η φαντεζί ψυχαγωγία, φυσικά με ξένα κόλλυβα (και όπου το politically correct σπάει κόκαλα, αλλά και δεν τους εμποδίζει να περιφρονούν σφόδρα τον κόσμο στον οποίο ζει η πλειοψηφία με τις «αναχρονιστικές» ανάγκες και απόψεις της). Δεύτερον, δεν φοβούνται καμιά θεσμική αντιπολίτευση (άλλωστε στις κεντρικές επιλογές κυβέρνηση κι αντιπολίτευση είναι ένα σώμα-μια ψυχή), αλλά τρέμουν την πιθανότητα αφύπνισης των λαϊκών τάξεων από τον λήθαργο στον οποίο τις έχει ρίξει η διάψευση προσδοκιών, τα κύματα καλλιέργειας φόβου και η ανέχεια. Κι επειδή των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν, εδώ και καιρό δυναμώνουν και νταχτιρντίζουν τα ένοπλα μηχανοκίνητα αποσπάσματα κι όχι π.χ. τους εξουθενωμένους νοσηλευτές (ή τέλος πάντων όσους απέμειναν μετά τη φθινοπωρινή «κάθαρση»…).
Όποιος στραβοκοιτά, είναι μίζερος. Και εθνολαϊκιστής. Και ψεκασμένος. Ύποπτος γενικώς, και μίασμα ειδικώς. Σ’ αυτό θα συμφωνήσει όλο το «δημοκρατικό τόξο» πριν ξαναρχίσει να αρπάζεται για τα τριτεύοντα. Άντε να δεις καλή χρονιά με τέτοιο πολιτικό προσωπικό!
Η ιδιομορφία της πακιστανικής περίπτωσης
Στην Ελλάδα ζουν νόμιμα περίπου 33.000 Πακιστανοί. Ο συνολικός αριθμός τους είναι δύσκολο να υπολογιστεί, αλλά οι περισσότερες εκτιμήσεις συγκλίνουν γύρω στις 80.000. Οπωσδήποτε δεν είναι ένα συμπαγές σύνολο: πέρα από τους σχετικά λίγους προοδευτικούς πολιτικούς πρόσφυγες, χιλιάδες Πακιστανοί βγάζουν ένα μεροκάματο του τρόμου διασκορπισμένοι σε αγροτικές εκμεταλλεύσεις ανά την Ελλάδα. Υπάρχουν όμως και χιλιάδες που ζουν στην Αθήνα, αρκετοί με δικά τους μαγαζιά, υποκείμενοι σε ιδιαίτερες σχέσεις με την πρεσβεία του Πακιστάν και με διάφορους «παράγοντες» που κρατούν την εδώ πακιστανική κοινότητα πολύπλευρα εξαρτημένη από επίσημους και ανεπίσημους «θεσμούς», με όπλα τον ακραίο σουνιτισμό και τον αντιδραστικό εθνικισμό. Αυτό το τμήμα εκφράζεται δυναμικά και επιθετικά στον ελληνικό δημόσιο χώρο. Χαρακτηριστικά παραδείγματα οι διαδηλώσεις τους στο κέντρο της Αθήνας με κυρίαρχη την επίκληση «Αλλάχου Ακμπάρ», ή οι αλλεπάλληλες διαμαρτυρίες τους έξω από την ινδική πρεσβεία στην Αθήνα, όπου ανέμιζαν ακόμη και σημαίες τζιχαντιστικών οργανώσεων.
Το κράτος προέλευσής τους, αν και με τεράστιες κοινωνικές ανισότητες, δεν είναι μια χώρα ανατιναγμένη όπως π.χ. το Αφγανιστάν. Το Πακιστάν είναι μια ισχυρή περιφερειακή δύναμη που κυβερνιέται από μια αυταρχική και σκοταδιστική στρατιωτική-πολιτική-οικονομική ελίτ, εξοπλισμένη με πυρηνικά όπλα, οι φιλοδοξίες και συμμαχίες της οποίας επεκτείνονται πολύ πέραν της ινδικής χερσονήσου – οι κοινές ναυτικές ασκήσεις τουρκικών και πακιστανικών πολεμικών πλοίων στην Ανατολική Μεσόγειο είναι ένα δείγμα. Το κράτος αυτό διαθέτει μία από τις παγκοσμίως ισχυρότερες μυστικές υπηρεσίες, την ISI, που συνεργάζεται με τρομοκρατικές ισλαμικές οργανώσεις και απλώνει τα δίκτυά της στην Ασία, την Ευρώπη και την Αφρική. Έτσι εξηγείται σε μεγάλο βαθμό ο προκλητικός «δυναμισμός» τμήματος της πακιστανικής κοινότητας στην Ελλάδα, σε αντίθεση π.χ. με τους «αόρατους» στην ελληνική δημόσια σφαίρα Μπαγκλαντεσιανούς. Η αλαζονεία φαίνεται και από την προχθεσινή συνέντευξη –σε πακιστανικό κανάλι– του Πακιστανού πρέσβη στην Αθήνα. Ο κ. Μοχαμάντ Ναντίμ Χαν, με αφορμή τις αντιδράσεις για όσα παρατηρήθηκαν στο Σύνταγμα, συμπέρανε ότι η Ελλάδα (δεν διευκρίνισε αν αναφέρεται στην πολιτική ηγεσία ή το λαό) «δεν θέλει την ενότητα της εδώ πακιστανικής κοινότητας»…
