Όσο η αριστερή διανόηση παγκοσμίως στηρίζει την ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ παγκοσμιοποίηση ενώ καμία άλλη ενοποίηση δεν υπάρχει, ενώ τείχη υψώνονται παντού, το κεφάλαιο κινείται ελεύθερα ενώ οι άνθρωποι απαγορεύεται να μετακινηθούν παρά μόνο σαν τμήματα της «αγοράς εργασίας» τόσο θα κατηγορεί η ίδια διανόηση αυτούς που έχει εξαθλιώσει η παγκοσμιοποίηση σαν «εθνικιστές» επειδή οι ταλαίπωροι άνθρωποι, το μόνο που ζητούν είναι να επιστρέψουν οι δουλειές στη χώρα τους.
Όταν βρίζεις κάποιον «εθνικιστή», όταν είσαι υπέρ των Διατλαντικών εμπορικών συμφωνιών που θα εξαθλιώσουν κι άλλο μεγάλες μάζες ανθρώπων, παραδίδεις στα χέρια ακροδεξιών όλους τους εξαθλιωμένους.
Η αδυναμία της ελίτ των προοδευτικών να καταλάβει τι συμβαίνει στη βάση της ταξικής κοινωνίας μας (ενώ η ελίτ πιστεύει ότι ταξική κοινωνία δεν υπάρχει πια) οδηγεί στο Φασισμό.
Πίσω στις βασικές αρχές του Μαρξ, κύριοι, μπας και σωθούμε.
* * * * * * *
(Σκέψου λίγο, σκέψου.)
Είσαι εργάτης σε ένα εργοστάσιο της Νεμπράσκα, δεν έχεις πάει κολλέγιο και Πανεπιστήμιο, ο πατέρας σου ήταν αγρότης, έχασε τη γη σας επειδή δεν μπορούσε να πληρώσει το δάνειο στην τράπεζα, δεν ξέρεις από Χόλυγουντ, δεν έχεις πάει ποτέ και ούτε θα πας στη Ν.Υ, ζεις κουτσά στραβά, η γυναίκα σου δουλεύει σε φαστ φουντ,12 ώρες ορθοστασία, έχεις πάρει ένα παλιόσπιτο με δάνειο, έχεις και μια μικρή ασφάλεια υγείας για σένα και τα 2 παιδιά σου, κουτσά στραβά τα καταφέρνετε.
Ξαφνικά, το εργοστάσιο κλείνει, η παγκοσμιοποίηση, σου λένε, πήγε το εργοστάσιο στη Μανίλα, ούτε ξέρεις τι είναι αυτό και πού, ούτε ξέρεις ότι εκεί δουλεύουν σκλάβοι με το ένα δέκατο του δικού σου πενιχρού μισθού.
Μένεις άνεργος, όχι μόνο εσύ, όλη η κωμόπολη που δούλευε στο εργοστάσιο, σε λίγο αρχίζουν να κλείνουν ένα-ένα και τα μαγαζιά της πόλης σου που συντηρούσαν οι εργαζόμενοι του εργοστασίου, μένει άνεργη κι η γυναίκα σου.
Το δάνειο του σπιτιού φωνάζει, ψάχνετε για δουλειά σε άλλες πόλεις τριγύρω, τίποτα, κι εκεί έκλεισαν τα εργοστάσια και πήγαν αλλού, στο εξωτερικό.
Χάνεις το σπίτι, όλη η πόλη χάνει τα σπίτια της, η πόλη γίνεται φάντασμα κι εσείς πάτε σε σκηνές έξω απ΄ την πόλη, σας ταΐζουν οργανώσεις αστέγων.
Έχασες τη ζωή σου, δεν ξέρεις τι να κάνεις και βλέπεις στην τηλεόραση τους αστέρες του Χόλυγουντ νέους, υγιείς -εσύ κι η οικογένεια σου δεν έχεις πια ασφάλεια και περίθαλψη- και πλούσιους, βλέπεις μπασκετμπολίστες εκατομμυρίων σε αμοιβές, βλέπεις τραγουδίστριες με πλατίνες στα μαλλιά να σου λένε τί να ψηφίσεις.
Εσύ ακούς μόνο αυτό που σου πε ένας παλιάτσος «θα φέρω το εργοστάσιο πίσω, θα ξαναπάρετε τις δουλειές σας, θα ξαναμπείτε στα σπίτια σας, θα ξαναζήσετε τη ζωή σας».
Ποια είναι αυτή η Μαντόνα; Τον παλιάτσο θα ψηφίσω
* * * * * * *
Όταν η οικονομική ενοποίηση του πλανήτη, που άλλοι αποκαλούν παγκοσμιοποίηση, έπαιρνε τα εργοστάσια απ΄ τις ΗΠΑ και τα πήγαινε στον Τρίτο Κόσμο, για μεροκάματα εξαθλιωμένων και τεράστια κέρδη των εταιρειών, αφήνοντας πίσω στρατιές ανέργων, δεν ενδιαφέρθηκαν οι «μορφωμένοι διανοούμενοι της ανώτερης τάξης».
Όταν αυτοί οι ίδιοι άνεργοι, δεν μπορούσαν να πληρώσουν τα δάνεια και έχασαν το σπίτι τους δεν ενδιαφέρθηκαν οι «μορφωμένοι διανοούμενοι της ανώτερης τάξης».
Όταν εκατοντάδες χιλιάδες άστεγοι, πρώην νοικοκύρηδες, ζούσαν εξαθλιωμένοι στις παρυφές των πόλεων οι «μορφωμένοι διανοούμενοι της ανώτερης τάξης». τους φώναζαν get a job άχρηστοι.
Εάν πιστεύατε ποτέ ότι αυτή η ανθρώπινη μάζα που εξαθλιώσατε δεν θα προσπαθούσε να σας πάρει μαζί της στον τάφο, είστε ηλίθιοι οι «μορφωμένοι διανοούμενοι της ανώτερης τάξης».
Σοφία Λαμπίκη
Σχόλια από τον προσωπικό της λογαριασμό στο facebook
