Σήμερα τα παιδιά της Γάζας ρίχνουν στη θάλασσά τους μικρά, ξύλινα σκαριά (μοντελισμού) μήκους 40 εκ. που αναπαριστούν την Κιβωτό της Γάζας και μεταφέρουν θαρραλέο μήνυμα αντίστασης σε όλο τον κόσμο.
Τον κόσμο εκείνο που τους απαγορεύουν να επισκεφθούν, αυτοί που βίαια και παράνομα τους επιβάλλουν ασφυκτικά την κυριαρχία τους. Την ίδια μέρα, από την Αμερική ώς την Ευρώπη, ομάδες ανθρώπων που έχουν μπροστά στα μάτια τους 171 νεκρούς και 625 τραυματίες που άφησε η τελευταία ισραηλινή επιχείρηση Αμυντικός Πυλώνας, πριν από ένα χρόνο περίπου, θα ρίξουν βαρκάκια στο νερό και θα οργανώσουν δράσεις.
Την εκδήλωση διοργανώνει το Gaza’s Ark (Κιβωτός της Γάζας) που καλεί πολίτες και οργανώσεις απ’ όλο τον κόσμο να υιοθετήσουν με το συμβολικό ποσό των 25 ευρώ μια μίνι κιβωτό (η οποία θα αναγράφει το φορέα ή το όνομα του ανθρώπου που την στηρίζει καθώς και τη χώρα του). Η όλη προσπάθεια, εκτός από τη σπουδαία σημειολογία της, θα ενισχύσει οικονομικά το σχέδιο για τον απόπλου της Κιβωτού της Γάζας που τον επόμενο χρόνο θα αποπλεύσει από την παράνομα αποκλεισμένη Θάλασσα της Γάζας προς την ανοικτή θάλασσα, μεταφέροντας προϊόντα της παλαιστινιακής γης (gazaark.org/el)
Πρόκειται για ένα σπουδαίο εγχείρημα, αφού τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο, μια που στις αρχές του Νοέμβρη έκλεισε ο μοναδικός σταθμός ηλεκτρικής ενέργειας λόγω έλλειψης καυσίμων και οι συνεχείς διακοπές ρεύματος διαρκούν μέχρι και 12 ώρες ημερησίως. Οι επιπτώσεις για την υγεία και την παιδεία είναι ανυπολόγιστες.
Στην Ελλάδα, η Πρωτοβουλία Ένα Καράβι για την Γάζα εκφράζοντας την αλληλεγγύη της για άλλη μια φορά, προσκαλεί μικρούς και μεγάλους να φτιάξουμε μικρές βάρκες-κιβωτούς και να τις ρίξουμε στο νερό σήμερα στις 11:00 στον κοινωνικό και πολιτιστικό χώρο Παίρνω Αμπάριζα (Γαλακηδών 11 & Λυσίου-Γαλάτσι, Αθήνα). Η δράση θα συνεχιστεί στο Κολυμβητήριο του Δήμου Γαλατσίου. Αντίστοιχη δράση και στο Ηράκλειο Κρήτης, στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας (Σ. Βενιζέλου).
Τα καραβάκια θα ταξιδέψουν πολύ μακριά και θα φθάσουν εκεί που κανείς δεν μπορεί να τ’ αγγίξει. Γιατί μαζί με τον άνεμο θα τα συντροφεύουν οι ανάσες μας, γιατί η αντίσταση είναι ένα με την αλληλεγγύη. Γιατί εμείς τραβάμε φωτογραφίες δίχως να βάλουμε φιλμ στη μηχανή. Γιατί το ανεπανάληπτο της στιγμής το κρατάμε μέσα μας ιερό, χωρίς να χρειάζεται τίποτα άλλο να μας το θυμίζει, φυλακίζοντάς το.
Μιμίκα Κριτσανίδου
