Από τις αρχές της βδομάδας, εισερχόμαστε δειλά-δειλά στη Φάση Β΄. Αρχίζει ένας νέος κύκλος που δεν ξέρουμε πώς ακριβώς θα εξελιχθεί. Προχωράμε κάπως πειραματικά, αφήνοντας τον αυστηρό αυτοπεριορισμό στα σπίτια. Βγαίνουμε να συναντήσουμε μια «κανονικότητα» η οποία διαφέρει από όσα ξέραμε μέχρι τώρα σε πολλούς τομείς.
Σε ορισμένες πλευρές της ζωής, αυτό έγινε με κάπως ορμητικό τρόπο. Χωρίς να παίρνονται αρκετά μέτρα, μάλλον από υποτίμηση του κινδύνου ή κι από την έντονη ανάγκη για κάποια κοινωνικότητα. Σε πλατείες, δρόμους, πάρκα και σπίτια.
Ορισμένα επαγγέλματα και χώροι νοιώθουν ασφυξία, αφού δεν περιλήφθηκαν στις ομάδες που παίρνουν ένα επίδομα, όπως οι καλλιτέχνες. Άλλοι αντιδρούν ή δυσανασχετούν γιατί θα ανοίξουν, όπως ανοίξουν, τα σχολεία. Ένα μεγάλο μέρος θα συνεχίσει να είναι καθηλωμένο και να εργάζεται από το σπίτι, η τηλεργασία θα καθιερωθεί γιατί βολεύει τις επιχειρήσεις.
Ακόμα, η περίοδος αναστολής κάποιων υποχρεώσεων (δόσεις, λογαριασμοί κ.λπ.) τελειώνει όπου νάναι και αυτό θα πλήξει πάρα πολλούς που δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν. Οι όποιες «ενέσεις» θα κατευθυνθούν κυρίως προς τις μεγάλες επιχειρήσεις.
Σε γενικές γραμμές, πιθανά να μην έχει συνειδητοποιηθεί το μέγεθος του «λογαριασμού» που θα κληθεί να πληρώσει ο συνήθως ύποπτος, ο λαός. Όλοι οι διεθνείς οργανισμοί προβλέπουν για την Ελλάδα ύφεση της τάξης του 10% για το 2020. Ίσως μάλιστα η «βουτιά» που θα καταγραφεί τελικά να είναι και μεγαλύτερη.
Ο συνδυασμός της διπλής κρίσης (οικονομική και πανδημία) με τις γεωπολιτικές εξελίξεις και απειλές, δημιουργεί ένα πεδίο εξαιρετικά δύσκολο. Από την άποψη τόσο της διαχείρισής του, όσο και της διεξόδου από αυτό.
Αν η Φάση Α΄ πήγε καλά στην Ελλάδα, η Φάση Β΄ θα είναι δυσκολότερη. Η σχετικά ενιαία στάση που χαρακτήρισε τη συμπεριφορά του κόσμου στην πρώτη φάση, κινδυνεύει να πολυδιασπαστεί σε διάφορα τμήματα. Με τον καθένα να βλέπει τον στενό ορίζοντα του χώρου ή του επαγγέλματός του, του επιδόματος που θα πάρει ή όχι, της οικογενείας ή του ιδιαίτερου τόπου του. Αυτή η πολυδιάσπαση είναι βούτυρο στο ψωμί των διαχειριστών του συστήματος, γιατί έτσι θα περάσουν πολύ ευκολότερα μια σειρά από μέτρα και ρυθμίσεις.
Η συνοχή της κοινωνίας για την υπεράσπιση της ζωής και του τόπου, προϋποθέτει ιεραρχήσεις και αξίες που ξεπερνούν τα στενά όρια της «κάθε περίπτωσης» ξεχωριστά. Αυτό είναι κεντρικό ζήτημα στην παρούσα φάση. Διαφορετικά, η επιβίωση και η οικονομική ανόρθωση θα αφεθούν στον αυτόματο πιλότο βασικά της ευρωκρατίας και των γερμανικών αποφάσεών της.
Ακόμα ένα σημαντικό θέμα. Η Φάση Β΄ μόλις αρχίζει. Δεν αποκλείεται ένα δεύτερο κύμα του κορωνοϊού, σύντομα ή το φθινόπωρο. Πώς θα ενισχυθεί το αμυντικό υγειονομικό μας σύστημα, ιδιαίτερα στα νοσοκομεία αιχμής;
Στη Φάση Β΄ η κοινωνία πρέπει να αυτοπροστατευτεί σε όλους τους χώρους εργασίας, παιδείας, αθλητισμού, επικοινωνίας. Δεν είναι ακόμα η ώρα να ξεσπάσουμε, να χαρούμε, να αγκαλιαστούμε, να γιορτάσουμε. Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας. Ας είμαστε καλά προετοιμασμένοι από όλες τις απόψεις.
