Μην πληρώνετε διόδια!

Το σύστημα μπορεί να αμφισβητηθεί σε πολλά σημεία και επίπεδα, αρκεί να βελτιώσουμε τους τρόπους επικοινωνίας με τους συμπολίτες μας. Ανεβαίνοντας και κατεβαίνοντας την άθλια Εθνική Οδό για το ταξίδι μας στο Γράμμο, δεν μπορούσα να αποφύγω την αγανάκτησή μου για την πληρωμή διοδίων σε ένα δρόμο που είναι ατελείωτος, κακός και ήδη χρυσοπληρωμένος. Και, μάλιστα, σε ιδιώτες που τα παίρνουν χάρη στη διαπλοκή τους με το διεφθαρμένο πολιτικό μας σύστημα. Δεν πλήρωνα εγώ, ούτε καν οδηγούσα, αλλά δεν είναι σωστό να πληρώνει κανείς άδικα και παράνομα.

Γιατί είναι απολύτως παράνομη η πληρωμή των διοδίων. Οι δρόμοι δεν πληρούν τις προϋποθέσεις ενός σύγχρονου, ευρωπαϊκών προδιαγραφών αυτοκινητόδρομου, είναι προπληρωμένοι από διόδια δεκαετιών και οι ιδιωτικές εταιρίες έχουν υπεισέλθει στην είσπραξη των διοδίων παράνομα. Κάτι που το ξέρουν και οι υπάλληλοι που εισπράττουν και κόβουν τα μπιλιέτα. Όσες φορές έσκυψα και είπα στον υπάλληλο ότι δεν πληρώνουμε διόδια, δεν χρειάστηκε δεύτερη κουβέντα. Τόσο απλό. Οι υπάλληλοι αρνούνται μόνο να σηκώσουν οι ίδιοι την μπάρα λέγοντάς ότι δεν τους επιτρέπεται να το κάνουν εκείνοι. Οπότε, κατέβαινα εγώ και σπρώχνοντας πολύ ελαφρά τη μπάρα, αυτή έφευγε αυτομάτως προς τα πλάγια απελευθερώνοντας το δρόμο. Τόσο απλά. Ένας υπάλληλος είπε ότι θα κρατήσει τον αριθμό του αυτοκινήτου. No problem! Εξάλλου, πώς να εμποδίσεις κάποιον να γράψει τον αριθμό σου; Ένας άλλος ρώτησε εάν θέλω να μιλήσω με τον προϊστάμενο. Απάντησα «όχι, δεν υπάρχει λόγος». Μία υπάλληλος που καθόταν δίπλα στον ταμία έκανε τη θυμωμένη και την αγνόησα (ας με συγχωρέσει ο άγιος της εργατικής τάξης). Κανένας δεν με απείλησε ούτε αποπειράθηκε να καλέσει την αστυνομία. Αν το είχε τολμήσει θα του έκανα μήνυση για παρακώλυση συγκοινωνιών κ.λπ. και θα απαιτούσα να τον πάνε αυτόφωρο και δεν θα επέτρεπα στους αστυνομικούς να του δώσουν τα στοιχεία μου, γιατί αποτελούν προσωπικά δεδομένα, παρά μόνον αν τον έπαιρναν για αυτόφωρο.
Αλλά βεβαιώθηκα για άλλη μια φορά ότι οι συμπολίτες μας δεν ξέρουν τα δικαιώματά τους και ακόμα κι όταν τους τα εξηγήσεις διστάζουν ή φοβούνται να αντιδράσουν. Ο καλός μου φίλος και οδηγός του αυτοκινήτου, αριστερών πεποιθήσεων, παρ’ όλο που τον είχα ενημερώσει ταξιδεύοντας, στα πρώτα διόδια, την ώρα που είχα βγει από τη θέση του συνοδηγού για να σπρώξω την μπάρα, έβγαλε το χέρι του για να πληρώσει. Τον πρόλαβα τρέχοντας και τον παρακάλεσα να μην το κάνει. Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα ότι πρέπει να γίνει πολλή δουλειά, υπομονετική και πολύ επεξηγηματική, για να ξεφύγει ο κάθε πολίτης από τις αγκυλώσεις που του επιβάλλει το σύστημα και να αντιδράσει ο ίδιος. Πράγμα καθόλου εύκολο, αφού τέτοιου είδους ενημέρωση δεν θα γίνει ποτέ από τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, εφημερίδες και περιοδικά που τα περισσότερα ανήκουν σε μεγαλοεργολάβους δημοσίων έργων που είναι κρατικοδίαιτοι και τους χρηματοδοτούμε – θέλοντας και μη.
Μπράβο στους ακτιβιστές που ξεκίνησαν τον αγώνα, για να είναι οι δρόμοι ελεύθεροι και καλοφτιαγμένοι.

Σχόλια