Περιμένοντας ένα πρωί στην Ευελπίδων, μάρτυρας σε μια δίκη, μίλαγα με τους ανθρώπους που βρίσκονταν εκεί από βάσανα κι από μπλεξίματα.
Όχι με τους πολυάριθμους τσιγγάνους, ολόκληρες οικογένειες φτωχών ανθρώπων που, μακριά από οποιαδήποτε δημοσιότητα και με λίγη μέχρι καμία συμπόνια εκ μέρους της κοινωνίας, συμπαραστέκονταν στους δικούς τους που δικάζονταν για αφαίρεση μεταλλικών σχαρών, παράνομη κατασκήνωση, διατάραξη ειρήνης, μικροκλοπές, αντίσταση κατά της αρχής ή για παραβάσεις του νόμου για ναρκωτικά. Οι φτωχοδιάβολοι μιλάνε τη γλώσσα τους και δεν εμπιστεύονται κανέναν άσπρο, ούτε καν τους δικηγόρους τους που τους τα παίρνουν χοντρά. Πιο εύκολο ήταν να μιλήσω με τον εργαζόμενο στην ΕΡΤ που από τη στιγμή της απόλυσής του έμεινε με δύο ανήλικα παιδιά, μια γυναίκα άνεργη κι ένα στεγαστικό δάνειο, στο δρόμο. Οι δικηγόροι που ασχολούνται με τα εργασιακά και τους πλειστηριασμούς έχουνε τόση πολλή δουλειά, που μας κλείνουνε πια ραντεβού στα όρθια, ανάμεσα σε δυο δίκες. Φέρε μου αυτά τα χαρτιά κι ένα πεντακοσάρικο και τα λέμε από βδομάδα.
Θα κάνει τίποτα ο ΣΥΡΙΖΑ, με ρώτησε. Στα πενήντα μου αισθάνομαι τελείως μόνος κι άχρηστος. Τώρα, κανείς δεν κάνει σαματά ούτε για τους δυο χιλιάδες απολυμένους της ΕΡΤ ούτε για το τεράστιο σκάνδαλο της Δημόσιας Τηλεόρασης. Τι να κάνει κι ο ΣΥΡΙΖΑ; πετάχτηκε μια κυρία από δίπλα. Μόνη μου τρέχω από την «εταιρία» (κατά παράκλησή της δεν αναφέρω όνομα), ούτε δικηγόρο δεν διέθεσε η υπηρεσία, για την καταπάτηση 500 στρεμμάτων του δημοσίου στο Μαραθώνα από μια σπείρα, απ’ αυτές που έχουν διαμοιράσει μεταξύ τους, με τη βοήθεια δικαστών και άλλων κρατικών παραγόντων, όλη την Αττική. Μεγαλοδικηγόροι, δήμαρχοι, μηχανικοί, δασάρχες και μεσίτες είναι όλοι στο κόλπο. Ούτε οι συνδικαλιστές μας, οι αριστεροί, δεν ασχολούνται με τέτοια θέματα. Η εργατική αριστοκρατία, με τους καλούς μισθούς, τα μεγάλα εφάπαξ και το ραχατλίκι, δεν ήθελε αναταράξεις μέσα στον κλάδο, αφού και οι απλοί εργαζόμενοι, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν επιθυμούσαν διατάραξη του στάτους κβο. Γι’ αυτό και δεν συμμετείχαν στις απεργίες, το πολύ-πολύ μερικοί να απουσίαζαν με αναρρωτικές. Οι συνδικαλιστές, μόνιμοι και αμετακίνητοι, με τις πλάτες όλων των κομμάτων, δεν ήθελαν να πιέζουν τους αραγμένους ψηφοφόρους τους. Ούτε να τα χαλάνε με τη διοίκηση.
Εργατική αριστοκρατία, μου είπε η μικροκαμωμένη γυναίκα, που δεν της έλειπε ο τσαγανός, αλλά δεν ελπίζει και σε τίποτα. Ποιος να μας σώσει; μουρμούρισε, οι βολεμένοι που τώρα κάνουν κωλοτούμπες για να είναι πάλι μέσα στα πράγματα; Αυτοί που ποτέ δεν στερήθηκαν, ποτέ δεν διακινδύνευσαν και ποτέ δεν είπαν όχι στα προνόμια;
Οι μισοί από τους 32 χιλιάδες μηχανικούς που ψήφισαν στις πρόσφατες εκλογές του Τεχνικού Επιμελητηρίου ανέδειξαν πρώτες τις παρατάξεις της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ. Το ίδιο και οι 17 χιλιάδες οικονομολόγοι του Οικονομικού Επιμελητηρίου. Κι ακόμα, σε πολλά μεγάλα σωματεία ηγούνται ελέω ψηφοφόρων οι συνδικαλιστές των κομμάτων εξουσίας. Εργατική ή υπαλληλική ή αριστερή αριστοκρατία, όλων των αποχρώσεων, δια της ενεργητικής, παθητικής ή δια της τηρήσεως των προσχημάτων σύμπλευσης με τη διοίκηση και, κατά προέκταση, με την κυβέρνηση. Συνδικαλιστές και μέλη που έκαναν την καβάντζα τους, συνδικαλιστές και μέλη που ακόμα και τώρα αισθάνονται ευγνωμοσύνη για την προνομιακή τους θέση μέσα στο κράτος, ακόμα κι αν έχουν μειωθεί οι μισθοί, οι συντάξεις και τα εφάπαξ τους. Δεν ξεχνούν ότι μια χαρά τα πήγαν με το σύστημα όπως λειτουργούσε. Μερικοί έχουν και μεγάλες καταθέσεις στο εσωτερικό και το εξωτερικό. Νόμιμα.
Όχι, αυτοί δεν τα φάγανε μαζί με τους κουμπάρους του κάθε κ. Πάγκαλου, γιατί τα μεγέθη είναι ασύγκριτα, αλλά δεν έμειναν και παραπονεμένοι από το πελατειακό σύστημα. Κι αυτοί στηρίζουν ακόμα το διεφθαρμένο καθεστώς, άλλοι από πλήρη, αν όχι οικονομική, οπωσδήποτε διανοητική ενσωμάτωση κι άλλοι από μοιρολατρία.
Τίποτα δεν μπορεί να γίνει, και οι δικοί σας είναι σαν τους δικούς μας, μου πέταξε χαιρέκακα και εις επήκοον όλων στο καφενείο των δικαστηρίων ένας γνωστός δικηγόρος, που από το ΄84 στρογγυλοκάθεται ελέω ΠΑΣΟΚ στην Εθνική Τράπεζα, κουνώντας μου την εφημερίδα που έγραφε για το «πόθεν έσχες» μερικών βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ. Οι πλούσιοι με τους πλούσιους και οι φτωχοί με τους φτωχούς. Αποδεχτείτε την πραγματικότητα και μην αιθεροβατείτε, παλιέ μου συμφοιτητή. Το τι του απάντησα δεν έχει σημασία. Σημασία έχει που δεν του εναντιώθηκε κανένας άλλος.
Φεύγοντας από την Ευελπίδων, οι πολύχρωμοι φτωχοδιάβολοι συνέχιζαν να μιλούν δυνατά, αδιαφορώντας για όλους τους λευκούς φτωχοδιάβολους που αυξάνονται και πληθύνονται στις αίθουσες των δικαστηρίων, με την ίδια απελπισία και την ίδια απογοήτευση και μοιρολατρία, όχι για φόνους και ληστείες, αλλά για ένα μισθό, μια αποζημίωση, μια σύνταξη, ένα σπίτι, μια χαμένη αξιοπρέπεια.
Στέλιος Ελληνιάδης
