Ανθολόγος: Λουκάς Αξελός
Μαθητεία
Μαθαίνεται η Αγάπη,
Μαθαίνεται από μέσα, αποστηθίζεται.
Όπως η θλίψη, όπως η έκσταση.
Τ’ άφωνα ψάρια δεν πηγαίνουν
Σχολείο να μάθουν τη σιωπή,
Την εκθαμβωτική θαλάσσια αγάπη
Μες σε βαθιά κρησφύγετα.
Τα ερωτικά πουλιά δεν μελετούν
Μαθήματα αγάπης. δεν γράφουν
Τις τέσσερις πράξεις της
Στις πλάκες τους οι πεταλούδες.
Ίσως μονάχα οι Άγγελοι να μαθαίνουν
Λέξεις, ονόματα, κομμένες συλλαβές,
Συλλαβίζοντας τον έρωτα μες στην ουράνιαν ερημία.
Ίσως να ξέρουν καλά τη σιωπή της Αγάπης,
Τη γλώσσα της σιωπής, τον ανεκλάλητον έρωτα των
πραγμάτων.
Αυτή τη γλώσσα, αυτή τη Μουσική,
Αυτή μαθαίνουν τα δάχτυλά μου.
Τα δάχτυλά μου, τα χείλη μου, τα έκπληκτα μάτια.
Αγαπώ την ώρα
Αγαπώ την ώρα που έρχεσαι
Σαν ανοιχτή γαλάζια ημέρα
Μ’ ένα στόμα σαν κρίνο
Τα δάκρυα ανοίγουν το πρόσωπο
Όπως ένα ποτάμι
Τ’ απέραντα μάτια
Τα χέρια σου ταξιδεύουν
Σα λευκά περιστέρια
Επάνω στα πράγματα
Δος μου τη δύναμη να κοιτάζω τον ήλιο
Να βλέπω το πρόσωπό σου
Άστρα στολίζουν το μέτωπο
Βυθισμένο στο κύμα της εικόνας σου
Μακρινό καθρεφτισμένο πρωινό
Είναι ένα αίνιγμα
Ένα
Μυστικό
