Εντολή
Πηγαίνετε τραγούδια μου στον μοναχό, τον στερημένο,
τον νευρωτικό, σ’ όποιον σκλαβώθηκε συνθηκολογώντας,
πείτε τους πως τους τυράννους τους καταφρονώ.
Να πάτε σαν γιγάντιο κύμα δροσερού νερού,
πείτε τους πόσο τους τύραννους καταφρονώ.
Μιλήστε ενάντια στην ασύνειδη καταπίεση
ενάντια στην τυραννία των βαρετών ανθρώπων,
μιλήστε ενάντια στις δεσμεύσεις.
Να πάτε στην βαθύπλουτη που πεθαίνει από πλήξη
Και στις γυναίκες των προαστίων.
Πηγαίνετε στους κακοπαντρεμένους
σ’ όσους κρατούν κρυφό το φαλιμέντο τους,
στους παράταιρα ζευγαρωμένους,
στην εξαγορασμένη σύζυγο,
πηγαίνετε στην πλούσια κληρονόμο,
Σ’ αυτούς που ζουν στην λεπταίσθητη λαγνεία,
και σ’ εκείνους που οι ευγενείς τους πόθοι ματαιώθηκαν.
Απλωθείτε σαν πανούκλα πάνω στου κόσμου την ανία,
με την κόψη σας στραμμένη ενάντιά της,
δυναμώστε τα χαλαρά σκοινιά,
χαρίστε θάρρος στα φύκια και τα πλοκάμια της ψυχής.
Να πάτε με τρόπους φιλικούς,
με λόγο ξεκάθαρο,
έτοιμοι να διακρίνετε το νέο κακό και το νέο καλό.
Αντισταθείτε σε όλες τις μορφές καταπίεσης.
Πηγαίνετε σ’ όσους μεσόκοπους χοντραίνουν
Και σ’ αυτούς που έχασαν κάθε ενδιαφέρον.
Πηγαίνετε στους νέους που ασφυκτιούν στην οικογένεια.
Ω, πόσο είναι φοβερό.
να βλέπεις τρεις γενιές στοιβαγμένες σ’ ένα σπίτι!
είναι σαν γέρικο δέντρο με βλαστάρια
και τ’ άλλα του κλωνάρια σάπια και πεσμένα.
Πηγαίνετε κι αψηφήστε την κοινή γνώμη,
αρνηθείτε τούτη την φυτική, εξ αίματος, δουλεία.
Πείτε για την ελεύθερη συγγένεια του πνεύματος και του νου.
Εναντιωθείτε σ’ όλες τις μορφές καταπίεσης.
Μεσόκοπος
Σπουδή πάνω σ’ ένα συναίσθημα
Δεν είναι, παρά μία αόριστη αγαλλίαση.
Σαν χρυσές λεπτές νιφάδες
που ραίνουν κάποιον θαμμένο βασιλιά,
όταν χαζοχαρούμενοι τουρίστες
στου μνήματος την πλάκα περπατούν
ή στο στιλπνό φως τραβούν φωτογραφίες,
μπουκωμένοι με μπύρα και προσφάι
κι αρχίζουν κάποια άλλη πυραμίδα να περιεργάζονται…
Έτσι, τώρα που έσβησαν οι φλόγες που κάποτε
όνειρα φωταγώγησαν,
νεκρός κείτομαι σε τέσσερις τοίχους.
Και η αγάπη τώρα, πέφτει σαν βροχή,
πλουτίζοντας κάποιο σκληρό κουβούκλιο
και σπέρνει στο νου πολύτιμες μεταφορές
κι ο χώρος
της ήρεμης συνείδησής μου
πλημμυρίζει με χρυσωμένο χιόνι
που καμιά γάτα
δεν έχει τέτοια όραση
την λάμψη του να δει.
Μετάφραση: Τάκης Παπαγγελόπουλος
