Επιτύμβια Επιγράμματα
85.
Τον σοφό Θαλή, Δία ολόλαμπρε,
τον πήρες καθώς αγώνες γυμνικούς θαύμαζε στο στάδιο.
Καλά έκανες, Δία, και τον πήρες κοντά σου.
γιατί γέρος ως ήταν δεν θα μπορούσε άλλο να βλέπει
τα ουράνια άστρα.
87.
Το σώμα του Σόλωνα φωτιά το αποτέφρωσε στην Κύπρο
και τα οστά του τα κρατά η Σαλαμίνα,
η στάχτη του σκορπίστηκε, έγινε χώμα,
μα την ψυχή του την οδήγησαν ευθύς στον ουρανό
οι στήλες όπου χάραξε τους νόμους του επάνω
κι αλάφρωσε τα βάρη των φτωχών.
88.
Πολυδεύκη, Φώσφορε, χάρη σου οφείλω
που στεφάνι νίκης κέρδισε του Χίλωνα ο γιος στην πυγμαχία.
Κι αν ο πατέρας του δεν άντεξε να δει το γιο στεφανωμένο
και η αναπνοή του κόπηκε, δεν είναι κακό.
Τέτοιο θάνατο και γω μακάρι να τον είχα.
91.
Τον Βίαντα σκεπάζω, που ο Ερμής γαλήνιο τον έφερε στον Άδη,
άσπρο απ’ τα γεράματα. Ψήφισε την καταδίκη ενός φίλου του
και γέροντας μετά στα χέρια των εγγονών του
τον ύπνο τον αιώνιο κοιμήθηκε.
96.
Πίνε τώρα, Σωκράτη, ανέμελα στο δώμα του Δία
όντως σοφό σε είπε ο χρησμός και θεός η σοφία.
Οι Αθηναίοι απλά σου πρόσφεραν κώνειο,
με το στόμα σου όμως οι ίδιοι το ήπιαν.
97.
Όχι μόνο «Ανάβαση» έκανε ο Ξενοφών γα τον Κύρο,
αλλά το δρόμο που φέρνει στον Δία ζητώντας
την «Παιδεία» και τα «Ελληνικά» εξιστόρησε
και του Σωκράτη κατέδειξε την ωραία σοφία.
98.
Εάν εξορία κατέγνωσαν οι Αθηναίοι πολίτες,
Ξενοφώντα, για σένα
που κάποτε έδειξες φιλία στον Κύρο,
όμως η Κόρινθος σ’ εδέχθη φιλόξενη
και συ ανταμείβοντας δέχτηκες κι έμεινες εκεί ως το τέλος.
Μετάφραση: Κώστας Τοπούζης
