Παρεμβάσεις, προσεταιρισμοί και καπηλεία με περιζήτητο έπαθλο την πολιτική επιβίωση
Είναι συνηθισμένη τακτική από μεριάς μιας κυβέρνησης να προσπαθεί -στην απόπειρά της να «γαντζωθεί» στην εξουσία- να προσεταιριστεί κομμάτια του κράτους και των μηχανισμών του. Ιδιαίτερα όταν τα κόμματα που την απαρτίζουν είναι «νεαρά» στους κυβερνητικούς θώκους και, μάλιστα, ασκούν απροκάλυπτα αντιλαϊκή πολιτική. Όταν χάνεται η εκλογική υποστήριξη των πολιτών λόγω της πλήρους υποταγής στα μνημόνια, είναι λογικό να προσπαθεί κανείς να βρει στηρίγματα αποκλειστικά σε κομμάτια του κατεστημένου και διάφορους μηχανισμούς του κράτους, με την ελπίδα να αποσπαστούν έστω κάμποσοι ψήφοι από αυτούς που ελέγχουν.
Φυσικά και ο «μύθος» ομιλεί για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που εδώ και αρκετό καιρό έχει περιέλθει σε αυτήν την κατάσταση. Διαρκώς προσπαθεί να μοιράσει την πίτα ώστε κάποιοι «δικοί της», είτε νέοι παίκτες είτε μεταγραφές από άλλα στρατόπεδα, να έχουν ένα σεβαστό κομμάτι. Χαρακτηριστική, βέβαια, υπήρξε η περίπτωση των τηλεοπτικών αδειών και της μοιρασιάς που επιχειρήθηκε και επιχειρείται στον χώρο του Τύπου. Το ίδιο γίνεται και στην περίπτωση της δικαιοσύνης.
Η διαμάχη που έχει ξεσπάσει μεταξύ κυβέρνησης, Ν.Δ. και παραγόντων της δικαιοσύνης, σημαίνει ότι κάτι «χοντρό» παίζεται στο εσωτερικό των δικαστικών. Η κυβέρνηση Τσίπρα προσπαθεί να προσεταιριστεί ένα κομμάτι των μηχανισμών του δικαστικού σώματος και σε αυτή την κατεύθυνση κάθε άλλο παρά τυχαία μπορεί να θεωρηθεί η τοποθέτηση της Βασιλικής Θάνου στα ενδότερα του Μαξίμου. Είναι ένα μήνυμα ότι «έχουμε κι εμείς δικούς μας», μήνυμα ότι στην παρούσα φάση υπάρχει η δυνατότητα και θα επιχειρηθεί να στηθεί μια κατάσταση φιλική προς την κυβέρνηση και βεβαίως «όσοι πιστοί προσέλθετε».
Σε αυτή την τακτική αντιδρά βέβαια η Ν.Δ., μιλώντας για παρεμβάσεις στο έργο της δικαιοσύνης (που βέβαια είναι υπαρκτές, αλλά πρόκειται για συζήτηση περί σκοινιού στο σπίτι του κρεμασμένου). Με την σειρά τους οι δικαστικοί με τις διάφορες ενώσεις τους, προσπαθούν να πάρουν κι αυτοί κάποια θέση και να προστατευτούν μέσα στην «ανακατωσούρα» που έχει ξεκινήσει.
Το πώς θα εξελιχτούν όλα τα θέματα είναι ανοικτό και κανείς δεν μπορεί εύκολα να προβλέψει τι θα γίνει ή την έκταση που θα πάρουν τα «αρπάγματα» που είναι σε εξέλιξη. Ειδικά, όταν οι μηχανισμοί και τα διάφορα επιχειρηματικά συμφέροντα νέας κοπής, θεωρούν όλους τους πολιτικούς αναλώσιμους και σκέφτονται πολύ τις «επενδύσεις» πάνω τους…
Βέβαια, όταν παίζονται τέτοια παιχνίδια όλες οι πλευρές επιδίδονται σε βρώμικες τακτικές. Έτσι, η περίπτωση της Ηριάννας Β.Λ. είναι μια υπόθεση στην οποία «πέφτει» πολύ καπηλεία από μεριάς κυρίως της κυβέρνησης. Είναι προκλητικό να βγαίνουν διάφοροι κυβερνητικοί παράγοντες και να προσπαθούν να την χρησιμοποιήσουν στις αντιπαραθέσεις που έχουν ανοίξει στο εσωτερικό των δικαστικών. Ξεχνούν με ευκολία ότι αυτοί είναι που κυβερνούν και νομοθετούν και ότι οι ζωές των ανθρώπων δεν προσφέρονται για πολιτικά παιχνίδια.
Γ.Πατ.
