Τόσο στο ντιμπέιτ όσο και σε προηγούμενες προεκλογικές δηλώσεις του ο Δ. Κουτσούμπας συχνά κάνει λόγο για απόκρυψη ή και διαστρέβλωση των θέσεων του ΚΚΕ σε διάφορα ζητήματα. Πέρα όμως από τις περιπτώσεις πού όντως αυτό μπορεί να συμβαίνει από τα συστημικά ΜΜΕ, οι ίδιες οι θέσεις που προβάλλονται από το ΚΚΕ τείνουν να παίρνουν αποστάσεις από τα άμεσα προβλήματα ή και την επίλυση τους. Χαρακτηριστική ήταν η απάντηση του για το ποιους συμμάχους θα είχε η χώρα αν –υποθετικά– το ΚΚΕ ερχόταν στην κυβέρνηση, με τον Δ. Κουτσούμπα να δηλώνει ότι οι λαοί δεν έχουν να χωρίσουν κάτι και αν το ΚΚΕ ήταν κυβέρνηση αυτό θα σήμαινε αλλαγές και στις γύρω χώρες από τους λαούς. Δηλαδή, περίπου για να έχουμε συμμάχους χρειάζεται σοσιαλισμός εδώ και τριγύρω, τόσο απλά.
Αντίστοιχα, για την ενέργεια και τις μεγάλες επιχειρήσεις προτείνεται η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και των εθνικών πόρων –σοσιαλισμός «καραμπινάτος» είναι και πάλι η λύση δηλαδή. Με όλους τους αυτοματισμούς που εμπεριέχουν αυτές οι δηλώσεις δεν αποτελούν κακοτοπιά ενώ αντίστοιχες είναι οι απαντήσεις και για τον πόλεμο, την κρίση, τα οικονομικά και πάει λέγοντας. Γενικά η γραμμή σκέψης που προωθείται σε βασικά ζητήματα είναι να ρίχνονται δύο-τρία συνθήματα και έπειτα μια συνολικότερη λύση να παραπέμπεται στη λαϊκή εξουσία υπό την αιγίδα του ΚΚΕ πάντοτε.
Το πρόβλημα με την πολιτική του ΚΚΕ είναι εν τέλει ότι η πορεία για τον σοσιαλισμό δεν περνάει από την επίλυση των λαϊκών προβλημάτων και της κρίσης της χώρας αλλά το αντίθετο ακριβώς –τίποτα μάλλον δεν μπορεί να αλλάξει αν δεν αλλάξουν όλα. Και για να γίνει αυτό αρκεί να ενισχυθεί το ΚΚΕ και οι απανταχού κινήσεις του – οτιδήποτε άλλο είναι αυταπάτη. Μόνο που η ιστορική πείρα που κάλεσε και ο Δ. Κουτσούμπας τη νεολαία να αποτιμήσει, δείχνει πως όχι μόνο το σχέδιο του ΚΚΕ τα τελευταία τουλάχιστον 15 χρόνια δεν απέδωσε καρπούς αλλά και τα μεγάλα κινήματα που πάσχισαν να αλλάξουν τον τόπο και τις ζωές των ανθρώπων δεν βρέθηκαν κοντά –και βέβαια ούτε καν συμμάχησαν– με το ΚΚΕ και τις κινήσεις του. Ούτε βέβαια το επίπεδο ζωής και τα προβλήματα των εργαζομένων και της νεολαίας μετασχηματίστηκαν ανάλογα με το δυνάμωμα του ΠΑΜΕ και της ΠΚΣ στα σωματεία και τα πανεπιστήμια.
Αλλά και πέρα από αυτό, τα μεγάλα προβλήματα και οι κίνδυνοι που ταλανίζουν τη χώρα, δεν μπορούν να παραπεμφθούν ολοκληρωτικά σε κάποιους «άλλους συσχετισμούς», ενώ το ΚΚΕ θα «τα λέει» με ολίγον τι από ατάκες του τύπου «αυτοί είστε».
