Χωρίς όπλα τι θα απογίνουμε
Είδατε κι εσείς τον Μπάιντεν να κλαψουρίζει για το κακό που γίνεται με την οπλοκατοχή στις ΗΠΑ; Λες και σαν πρόεδρος δεν έχει καμία ευθύνη! Αλλά τα «ως πότε θα γίνεται αυτό το κακό» (παρεμπιπτόντως, από το μακελειό στο δημοτικό σχολείο του Τέξας μέχρι σήμερα οι ΗΠΑ μετρούν σχεδόν 200 επιπλέον νεκρούς από πυροβολισμούς…) δεν επιτρέπεται να τα λέει ένας εν ενεργεία ηγέτης μιας χώρας, και μάλιστα χωρίς να κάνει τίποτα απολύτως. Ο συγκεκριμένος διεξάγει πολέμους ανά τον κόσμο, αλλά δεν μπορεί να σταματήσει τον εσωτερικό πόλεμο στις ΗΠΑ… Το άλλο το είδατε; Εκείνο το βίντεο ντε, στο οποίο ο υιός Μπάιντεν, γυμνός, κάνει επιδείξεις με όπλα σε δωμάτιο ξενοδοχείου. Οποίος διασυρμός! Αλλά δεν πολυνοιάζονται οι εγγυητές της «ελευθερίας». Άλλωστε ο υιός είναι φορτωμένος με πολλές άλλες, σοβαρότερες αμαρτίες. Άσχετο: μήπως θυμάστε αλήθεια πόσοι πανηγύριζαν για την εκλογή του Μπάιντεν;
Ν.Τ.
Όλα τα ’χε η Μαριωρή, οι ΟΠΠΙ της έλειπαν!
Όπου ΟΠΠΙ σημαίνει «Ομάδες Προστασίας Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων», κοινώς πανεπιστημιακή αστυνομία. Τα κοντοκουρεμένα παλικάρια της φωτογραφίας από σήμερα εγκαθίστανται στα πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας. Όχι για να σπουδάσουν βέβαια, αλλά για να πατάξουν την ανομία. Μην περιμένετε πάντως να κυνηγήσουν κάποιους καθηγητές που αλληλοδανείζονται εκατομμύρια και αλληλοεκβιάζονται (πάει κι αυτό, ξεχάστηκε), αλλά μπορούν κάλλιστα να νουθετούν όσους φοιτητές δυσανασχετούν με την κυβερνητική πολιτική. Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση Μητσοτάκη προχωρά σήμερα σε μια μεγάλη πρόβα τζενεράλε, στη γραμμή συνέχισης της έντασης. Οι φοιτητικοί σύλλογοι υπόσχονται αντιδράσεις. Το δράμα είναι ότι, μετά από δύο χρόνια πανδημίας, έχουν λιγοστέψει κι οι Δαπίτες (διότι πάρτι στη Μύκονο γιοκ, σημειώσεις γιοκ, «μιλημένοι» εξεταστές γιοκ, πώς να ευδοκιμήσουν;), που θα υποδέχονταν τα κοντοκουρεμένα παλικάρια των ΟΠΠΙ με ανοιχτές αγκάλες…
Ο σταυρός που κουβαλούν κάποιοι πρώην ευρωκομμουνιστές
Διαβάζοντας τα αποτελέσματα για την Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ είδα και το όνομα του Θόδωρου Μαργαρίτη, που παλιότερα ήταν στέλεχος του Ρήγα Φεραίου, του ΚΚΕεσ., μετά της ΕΑΡ και ακολούθως της ΔΗΜΑΡ. Δηλαδή ενός χώρου που δεν άντεχε καθόλου τον «λαϊκισμό». Ένα μικρό τμήμα του εντάχθηκε στο εγχείρημα του ΚΙΝΑΛ (διατηρώντας τάχα την αυτονομία του), αλλά σύντομα άλλαξαν πάλι οι αέρηδες, και αποφασίστηκε η επιστροφή στο λιμάνι του ΠΑΣΟΚ νέτα-σκέτα. Πασοκάρα και πάλι. Γελάω, επειδή ο μεταμορφισμός είναι ένα πάγιο στοιχείο στον πολιτικό χώρο, ιδιαίτερα σε εκπροσώπους ενδιάμεσων καταστάσεων. Όρμα Θόδωρε, πασοκάρα!
Μ.Α.
