Μετά την ισοβαθμία του με τον Πιτ Μπούτιτζιτζ στην πρώτη θέση στις προκριματικές εκλογές των Δημοκρατικών στην Αϊόβα, ο Μπέρνι Σάντερς ήρθε πρώτος στις προκριματικές του Νιού Χαμσάιρ. Ο εκλεκτός του κομματικού μηχανισμού και των ελίτ, ο Τζο Μπάιντεν, αυτή τη φορά κατάφερε να βγει… πέμπτος με 8,4% (στην Αϊόβα είχε έρθει τέταρτος με 15,8%). Εάν ο Μπάιντεν δεν ανακάμψει στη Νεβάδα, της οποίας οι εκλέκτορες θα αναδειχθούν το επόμενο Σάββατο, το Δημοκρατικό Κόμμα θα βρεθεί σε πραγματικά δύσκολη θέση – ιδίως αφού ο Τραμπ σαρώνει, με εξωφρενικά ποσοστά (80-90%) και χωρίς πραγματικό αντίπαλο, τις αντίστοιχες προκριματικές εκλογές του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος.
Οπωσδήποτε ο Σάντερς δεν ξεσηκώνει τον ίδιο ενθουσιασμό που προκαλούσε το 2015-16, όταν με το ριζοσπαστικό πρόγραμμά του φαινόταν ικανός να εκφράσει την οργή των πάλαι ποτέ μικρομεσαίων τάξεων για την υποβάθμισή τους προς όφελος μιας ολιγάριθμης ελίτ. Δεν φταίει μονάχα ότι στο μεταξύ έχουν προστεθεί 5 χρόνια στην ήδη μεγάλη ηλικία του. Πολλοί από όσους τον στήριξαν στην προηγούμενη εσωκομματική αναμέτρηση για το προεδρικό χρίσμα του χρεώνουν ότι τελικά υποτάχθηκε στην λίγο-πολύ πραξικοπηματική επιβολή, από το κομματικό κατεστημένο, της Χίλαρι Κλίντον ως υποψήφιας των Δημοκρατικών. Ακόμη κι έτσι, όμως, ο Σάντερς διαψεύδει όσους τον θεωρούσαν τελειωμένο.
Οι εξελίξεις αυτές έχουν αρχίσει να ανησυχούν σοβαρά τη Δημοκρατική ελίτ, αφού έτσι μπορεί να ξανανοίξει –με τρόπο επικίνδυνο για τα σχέδιά της– η συζήτηση για το ποιος υποψήφιος θα είναι πιο αποτελεσματικός απέναντι στον Τραμπ. Οπότε έχει αρχίσει το προληπτικό μασάζ στη βάση, και μάλιστα με έξυπνο τρόπο: οι πολέμιοι του Σάντερς δεν προμοτάρουν πια τον Μπάιντεν, αλλά κυρίως τον Μπούτιτζιτζ που, λόγω της νεαρής ηλικίας του και της «διαφήμισης» της ομοφυλόφιλης ταυτότητάς του μπορεί να διεισδύσει πιο εύκολα στο ριζοσπαστικό ακροατήριο του Σάντερς. Προφανώς, το σχέδιο είναι η διασπορά όσων Δημοκρατικών δεν στηρίζουν τον Μπάιντεν, έτσι ώστε τελικά να επικρατήσει ο… τεταρτοπέμπτος. Επικουρικά, τα μεγάλα ονόματα των ΜΜΕ φιλεύουν τον Σάντερς με χαρακτηρισμούς όπως «ο Τραμπ της Αριστεράς: δημαγωγός και λαϊκιστής». Και μετά απορούν γιατί κερδίζει!
