Μια αποτρόπαια δολοφονία εξιχνιάστηκε αυτή τη βδομάδα. Ομολόγησε ο 44χρονος που στις 25 Νοεμβρίου είχε δολοφονήσει εν ψυχρώ με κυνηγετική καραμπίνα τον Αλβανό Πετρίτ Ζίφλε στη Λευκίμμη της Κέρκυρας. Το συμβάν πήρε άλλες διαστάσεις όταν αποκαλύφθηκε ότι ο δράστης ήταν υποστηρικτής της Χρυσής Αυγής (εκλογικός της αντιπρόσωπος το 2014) και είχε διαφωνήσει με το θύμα για το Μακεδονικό πριν προχωρήσει στο έγκλημα.
Στην περίπτωση αυτή, ο δράστης οδηγείται στη φυλακή, αφού πρόκειται για περιστατικό εκτός του «κέντρου των εξελίξεων» και για έναν απλό υποστηρικτή ή μέλος της οργάνωσης. Για την πολύκροτη δίκη της ηγεσίας της Χ.Α., ακόμα αναζητείται δικαστική αίθουσα, ενώ τα τελευταία δικαστικά νέα αναφέρουν την αθώωση του Κασιδιάρη για τη διέγερση σε βία κατά των Τσιγγάνων, το 2011 στον Ασπρόπυργο.
Έχει φανεί στο πρόσφατο παρελθόν ότι δεν χρειάζονται πολλές αφορμές οι χρυσαυγίτες για να δολοφονήσουν. Αλλά τόσο οι εξελίξεις στο πεδίο της Δικαιοσύνης –κάποιος πιο «πονηρεμένος» θα μιλούσε για αβαντάρισμα των καθυστερήσεων της δίκης λόγω εκλογών–, όσο και η γενικότερη όξυνση για την οποία πολλοί δουλεύουν, κάνουν πιο ευνοϊκό το περιβάλλον για τέτοια εγκλήματα.
Πολλοί έσπευσαν να συγκρίνουν το πρόσφατο περιστατικό με αυτό στις Βουλιαράτες για να αθωώσουν το δεύτερο, υποστηρίζοντας ότι μόνο ο ελληνικός εθνικισμός είναι πρόβλημα. Αχρείαστες συγκρίσεις και άστοχα συμπεράσματα, αφού τη δολοφονία του Κ. Κατσίφα τη διέπραξε ένα κράτος (οι ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας του) και αποτελεί σοβαρότατο συμβάν με πολλές «ουρές» και ερωτηματικά, και για το οποίο το αναμενόμενο πόρισμα δεν έχει ακόμα βγει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα για την ένταση που επιδιώκει η κυβέρνηση των Τιράνων είναι η πρόσφατη ανακοίνωσή της που έβλεπε «εκστρατεία μίσους και βίας» στην Ελλάδα πίσω από μια ακόμα δολοφονία, αυτή τη φορά στην Καβάλα, λίγες ώρες πριν γνωστοποιηθεί ότι επρόκειτο για τραγικό περιστατικό με ομοεθνείς θύμα και δράστη.
Οι εντάσεις που πυροδοτούνται από τις κυβερνήσεις και την πολιτική τους στην περιοχή (Συμφωνία Πρεσπών, αλυτρωτισμός Τιράνων κ.λπ.) είναι κίνδυνος για τις τοπικές κοινωνίες. Οι απλοί άνθρωποι που συμβιώνουν σε αυτές, δεν πρέπει να παρασυρθούν από το κλίμα που διαμορφώνουν οι κυβερνώντες. Στην περίπτωση του εγκλήματος στη Λευκίμμη, η παραδειγματική τιμωρία του δράστη είναι μονόδρομος.
Γ. Πατ.
