Οι αριστεροί πρέπει να μάθουμε…
Γράφει ο αναγνώστης μας Αντώνης Βλαχονικολός από τη Σπάρτη
Πρώτα απ’ όλα χαιρετίζω την έκδοση του «Δρόμου της Αριστεράς». (…) Ο λόγος που επικοινωνώ μαζί σας είναι για να εκφράσω τη γνώμη μου για μια αντιρατσιστική συγκέντρωση που κάναμε στη Σπάρτη το Σάββατο 27 Φλεβάρη. (…) Στην εν λόγω συγκέντρωση, που παραβρέθηκα μαζί με πολλούς συμπολίτες μου, υπήρξαν τα εξής αρνητικά.
Πρώτον, αν και η συγκέντρωση είχε ως επίκεντρο τους μετανάστες, μόνο μετανάστες δεν υπήρχαν. Δεύτερον, η μουσική που έπαιζε από τα μεγάφωνα στην κεντρική πλατεία της Σπάρτης, ήταν τρομερά εκκωφαντική και metal. Και η γενιά η δικιά μου (είμαι 47 ετών -μουσικός) έχει μεγαλώσει με ροκ μουσική, άλλης ποιότητας και εμβέλειας. Περιμέναμε τουλάχιστον να ακούσουμε τραγούδια, όπως τα Νέγρικα του Μάνου Λοίζου, τον Μετανάστη του Λάκη Χαλκιά. (…)
Τρίτον, αυτά που επισημαίνω έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα αν σκεφτούμε ότι διαδραματίζονται σε μία άκρως συντηρητική περιοχή της πατρίδας μας και τέτοιες απρογραμμάτιστες εκδηλώσεις δίνουν αφορμές για κάκιστα σχόλια που επιφέρουν το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που θέλουμε.
Δεν θέλω να φανώ πικρόχολος, ούτε γκρινιάρης, αλλά πρέπει επιτέλους εμείς οι αριστεροί να μάθουμε ότι σημασία έχει η πραγματική κοινωνική μας παρέμβαση.
«Άνθρωπος είναι η απάντηση…»
Γράφει ο αναγνώστης μας Γιώργος Ιωαννίδης από τη Νέα Ιωνία
(…) Μιζέρια και απόγνωση διάχυτη στην κοινωνία, ακόμη και σε χώρους διασκέδασης. Προβληματισμός και κατήφεια, ακόμα και σε απολίτικες παρέες, αλλά και σε κυβερνητικούς χειροκροτητές. Χάθηκε από παντού ο εθνικός μας χαβαλές. Παραδοσιακά ελευθεριάζων ο λαός μας, αρχίζει να συνειδητοποιεί το ζοφερό μέλλον που του επιφυλάσσουν οι κομισάριοι των Βρυξελλών και οι Έλληνες επίτροποί τους. Ναι, η χώρα απώλεσε την εθνική κυριαρχία της, κατά δήλωση του Έλληνα πρωθυπουργού – επιτρόπου. (…)
Όπως ο μύθος του κατά κεφαλήν εισοδήματος, όπου εφοπλιστής και συνταξιούχος είναι στο ίδιο σύνολο, έτσι και τώρα το χρέος πρέπει να διαιρεθεί δια του συνόλου των Ελλήνων.
Θύτες και θύματα εξισώνονται. Δανειστές και δανειζόμενοι αγκαλιάζονται. Έμποροι όπλων και άνεργοι φιλιούνται. Παπάδες και άθεοι συμφιλιώνονται.
Βίλες και παγκάκια φορολογούνται. Mall και μπακάλικα έχουν ίδιους φορολογικούς συντελεστές. Βιαστές και βιαζόμενοι παντρεύονται. (…)
Κι όμως, αν αυτό είναι το πραγματικό και ψυχολογικό καθημερινό κάδρο μας, δύο γεγονότα έρχονται να απαλύνουν τα μουντά του χρώματα. (…)
Η Ισλανδία και ο λαός της. Ο 90χρονος Μανώλης Γλέζος και η δήλωσή του ίσως δείχνουν το δρόμο σε όλους εμάς τους κατηφείς, προβληματισμένους και εσαεί αναποφάσιστους.
«Άνθρωπος είναι η απάντηση, όποια κι αν είναι η ερώτηση».
