Φήμες για ανασχηματισμό συνόδευσαν την αναχώρηση Τσαβούσογλου για την πατρίδα του. Αν υπάρχει κάποιο ενδιαφέρον είναι η εσωκομματική πλευρά όπου άσπονδοι φίλοι του Δένδια διαδίδουν ότι θα μεταφερθεί εκτός υπουργείου Εξωτερικών ως τιμωρία για τη γλώσσα που έβγαλε στον Τσαβούσογλου στην Πόλη. Παράλογη «ψιθυρολογία» αφ’ ενός επειδή συνεχίζεται ομαλά η ροή των ελληνοτουρκικών, όπως επιθυμούν οι επιβλέποντες επικυρίαρχοι, και αφ’ ετέρου επειδή ο Μητσοτάκης καλύπτει με προσεκτικές κινήσεις τα δύσκολα σημεία, αποκαλώντας π.χ. τους Πομάκους με το όνομά τους, ενώ οι προηγούμενοι πρωθυπουργοί το απόφευγαν.
Τσαβούσογλου και Μητσοτάκης-Δένδιας επανέλαβαν, δημοσίως στην Αθήνα, τις γνωστές θέσεις τους, περπατώντας στις μύτες, προσεκτικά, μην εξοργιστεί ο κόσμος και χαλάσει η δουλειά. Ποια δουλειά; Η μόνη γνωστή δουλειά είναι αυτή που έχουν παραγγείλει Βερολίνο και ΗΠΑ σε Ερντογάν και Μητσοτάκη: βρείτε τα.
Να τα βρούμε αλλά γιαβάς γιαβάς. Προσωρινά (άρα μονιμότερα;) οι δυο πλευρές, λογικά, θα προκρίνουν την παραπομπή στις καλένδες. Η Αθήνα για να ασχοληθεί με τα οικονομικά, τον τουρισμό, τις (φθινοπωρινές;) κάλπες και ο Ερντογάν για να μην προσθέσει έναν ακόμα πονοκέφαλο στις πιέσεις που δέχεται πανταχόθεν, πως θα αντιμετωπίσει τον κίνδυνο να «τα βρουν» στην προσεχή συνάντησή τους Πούτιν-Μπάιντεν.
Ο αντιπερισπασμός
Αν τα έβρισκαν Ερντογάν-Μητσοτάκης (συναντώνται στις 14/6) χαμένος θα ήταν μόνο ο Μητσοτάκης, ο Ερντογάν ό,τι πάρει θα είναι κέρδος. Αν τα βρουν Μπάιντεν-Πούτιν ο μόνος σίγουρα χαμένος θα είναι ο Ερντογάν. Όσο οι δυο μεγάλοι μαλώνουν αυτός παίζει μπάλα, έχουν ανάγκη την Τουρκία και οι δυο. Αντίστροφα, ο Ερντογάν έχει ανάγκη ταυτόχρονα και τους δυο για να μη γίνει δούλος του ενός. ΗΠΑ-Ρωσία θα μπορούσαν να συνεννοηθούν να αφήσουν την Τουρκία όχι ακριβώς ουδέτερη αλλά αδρανή, όπως ήταν επί Κεμαλιστών, υπό τον έλεγχο του ΝΑΤΟ. Προϋπόθεση: η εξουδετέρωση του Ερντογάν.
Τα ελληνοτουρκικά προβλήματα, δηλαδή οι μονομερείς απαιτήσεις της Τουρκίας, δεν μπορεί να έχουν οποιαδήποτε εξέλιξη χωρίς να συνυπολογιστούν οι παίκτες με ισχύ απόφασης
Δεν μάθαμε ποτέ τι είπε ο Ερντογάν στον Δένδια επειδή απορρόφησαν την προσοχή μας τα σχόλια του Έλληνα ΥΠΕΞ απαντώντας στον Τσαβούσογλου στην Πόλη. Με αποτέλεσμα να πάρει το μήνυμα ο ζεματισμένος Ερντογάν και να προχωρήσουν ανενόχλητα οι συζητήσεις με την Τουρκία όπως επιθυμούν οι επικυρίαρχοι.
Η εντολή «βρείτε τα» δημιουργεί την εντύπωση ότι Έλληνες και Τούρκοι θα ψάξουν και θα καταλήξουν (εάν καταλήξουν) μόνοι τους. Αμ δε! Το «βρείτε τα» εμπεριέχει τα συμφέροντα της Συμμαχίας. Θα τα βρούμε στο πλαίσιο των Συμμαχικών προδιαγραφών. Αν η Τουρκία είχε πράσινο φως θα μας είχε ήδη ορμήσει και στην από ’δω μεριά θα είχαν βρει τρόπο να δώσουν ό,τι μπορούν, μεγαλόψυχα. Οι πιο άχρηστες δημοσιογραφικές υποδείξεις είναι προς την όποια κυβέρνηση, τι να κάνει για να σώσει την πατρίδα. Αυτό είναι δουλειά του επικυρίαρχου, αποκλειστικά.
Η Τουρκία και ο γόρδιος δεσμός
Το κλειδί είναι τι θα πουν Μπάιντεν και Πούτιν. Έχει ήδη αρχίσει κατευθυνόμενη παραπληροφόρηση ότι δεν θα βγει τίποτα σημαντικό. Διότι αν ανακοινωθούν συγκλίσεις όλοι θα ψάχνουν ποιος υποχώρησε σε τι. Ωστόσο οι δυο δεν συναντώνται τζάμπα, για να χάσουν τον καιρό τους. Την ώρα που ο Μπάιντεν αποκαλούσε δολοφόνο τον Πούτιν είχε στο γραφείο την ατζέντα συζήτησης και πιθανής συνεννόησης. Ήδη ο ΥΠΕΞ Α. Μπλίνκεν δήλωσε (19/5/21, Ρέκιαβικ) «θέλουμε σχέσεις σταθερές, χωρίς εκπλήξεις».
Μητσοτάκης και Ερντογάν δεν θα καταλήξουν πουθενά πριν να δουν πού το πάνε οι δύο μεγάλοι. Το κύριο πρόβλημα είναι ο Ερντογάν. Η Τουρκία έχει ανακατευτεί σε πολλά ταμπλό, όλα επικίνδυνα και επίμαχα που απασχολούν και τις ΗΠΑ και τη Ρωσία, από τον Καύκασο, Αρμενία, Λευκορωσία έως τη Συρία, Ιράκ, Ιράν, Αίγυπτο, Λιβύη. Η Τουρκία έχει γίνει πρόβλημα άμεσης προτεραιότητας διεθνώς, ένας γόρδιος δεσμός. Και η μόνη λύση είναι του Μέγα Αλέξανδρου.
Τα ελληνοτουρκικά προβλήματα, δηλαδή οι μονομερείς απαιτήσεις της Τουρκίας, δεν μπορεί να έχουν οποιαδήποτε εξέλιξη χωρίς να συνυπολογιστούν οι παίκτες με ισχύ απόφασης. Η Κύπρος π.χ. είναι μια σύνθετη περίπτωση ως ανεξάρτητο Κράτος υπό μερική κατοχή και ταυτόχρονα ένα από τα διεθνή θησαυροφυλάκια.
Η τελική απόφαση στην Αθήνα
Τελικά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι εξαρτάται απολύτως από την Αθήνα η κάθε εξέλιξη (στα ελληνοτουρκικά) αφού εδώ θα αποφασιστεί το ύστατο «ναι» ή «όχι» με τις όποιες συνέπειες. Κανένας Έλληνας πρωθυπουργός δεν μπορεί να το αγνοήσει αυτό γιατί αν οι Πρέσπες επηρεάζουν σοβαρά το εκλογικό αποτέλεσμα, η έκβαση στα ελληνοτουρκικά θα έχει πολύ βαρύτερες συνέπειες, όχι μόνο στο γενικό, συλλογικό, πολιτικό πεδίο αλλά και στην προσωπική τύχη των πολιτικών προσώπων που θα κληθούν να υπογράψουν αποφάσεις. Αυτό άλλωστε είναι η σοβαρότερη αιτία που δεν είναι διόλου εύκολο να καταλήξει η ελληνοτουρκική διαμάχη, ιδίως από την ελληνική πλευρά. Ποιος είναι διατεθειμένος να στιγματιστεί για μια κακέκτυπη επανάληψη του 1922; Οι διάφοροι της ελίτ, οικονομικά μεγαλόσχημοι αλλά ανεύθυνοι ως εκ της θέσεώς τους, ίσως επιθυμούν ή συνιστούν υποχωρήσεις που, όμως, δεν θα κληθούν να τις υπογράψουν οι ίδιοι. Θα στιγματιστούν συγκεκριμένα τα κορυφαία πολιτικά πρόσωπα που θα βάλουν ανεξίτηλα την υπογραφή τους. Ποιος θα βάλει το κεφάλι του στον τορβά για το χατίρι του τάδε ή του δείνα που θα πίνει καφέ στην Αθήνα ή στις Βρυξέλλες ενώ ο ίδιος θα τσιγαρίζεται στην Ευελπίδων, στην καλή περίπτωση;
