Οι δύο εικόνες: Ίδια μέρα, 21 Ιουλίου, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας υποδέχεται τον Aμερικανό υπουργό Oικονομικών και του δηλώνει πως η χώρα θα παραμείνει «πυλώνας σταθερότητας» στην περιοχή, παρά τις δυσκολίες. «Είμαι δικός σας, θα κάνω ό,τι πρέπει, βάλτε και εσείς ένα χεράκι». Το ίδιο βράδυ, στη Βουλή, «θριαμβεύει» η δημοκρατία και η απλή αναλογική. Ο κουτσογεωργισμός, δηλαδή ο τυφλός πολιτικός αμοραλισμός, αδυνατεί να πετύχει ό,τι με ευκολία έκανε το δίδυμο Παπανδρέου-Κουτσόγιωργας. Το νέο δίδυμο, Τσίπρας-Κουρουμπλής υπολείπεται σε όλα. Το πρωί υποτέλεια και «υπευθυνότητα», το βράδυ τζογάρισμα και δήθεν πανηγυρισμοί για την νίκη της δημοκρατίας από την μια παράταξη, και για την δεινή ήττα της κυβέρνησης από την άλλη παράταξη. Το ΚΚΕ, ψηφίζει «παρών», ο Λεβέντης υπέρ, η Χ.Α. λέει «καληνύχτα σας» και απέχει. Μερικές φορές η Βουλή δεν είναι σαν το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ να κάνει ο «ηγέτης» τους πετυχημένους μικροεκβιασμούς του. Πάμε για τα επόμενα επεισόδια.
Οι τρεις κόσμοι. Ο πρώτος αφορά ακριβώς την σφαίρα που κινείται η κυβέρνηση, το πολιτικό σύστημα, ο κόσμος χωρίς πυξίδα, στόχους, αξίες, στρατηγική. Το μόνο που υπάρχει είναι το «γιες μεν» προς Δύση και το «ό,τι φάμε κι ό,τι πιούμε…». Ο δεύτερος κόσμος αφορά τη σφαίρα των αποσταθεροποιήσεων που δημιουργούνται από τα γεωπολιτικά κύματα και ρεύματα ιδιαίτερα στην περιοχή μας. Περιοχή πολέμων, πραξικοπημάτων, μεταναστευτικών ροών, πειραματισμών, μνημονίων, αποικιοποίησης, απειλών, μηχανισμών ανεξέλεγκτων, διάβρωσης και εμπλοκών. Ρευστοποίησης χωρών και ρευστοποίησης κρατικών οντοτήτων, μετόπισθεν και ζώνες πιο γενικών συρράξεων. Αυτόν τον κόσμο δεν θέλει να τον βλέπει η πνευματική ηγεσία και οι λεγόμενοι ταγοί κάθε είδους. Είμεθα μια όμορφη ατμόσφαιρα…
Τρίτος Kόσμος: H φτωχοποιημένη και απορριπτόμενη μάζα εκατομμυρίων ανθρώπων. Στη χώρα μας πάνω από το μισό του πληθυσμού μετρά κέρματα και δόσεις, λογαριάζει αγχωμένα πώς μπορεί να επιβιώσει, απελπίζεται, δεν ελπίζει σε κάτι καλύτερο. Στο σπίτι ένας άνεργος, ένας άρρωστος κάποιος στο εξωτερικό. Και οι απειλές μεγαλώνουν. Μεγάλη αναταραχή, χάλια κατάσταση κύριοι της πρώτης φορά Αριστεράς. Κράξιμο και μπουγέλα σας πρέπουν. Δεν είστε μια «τσογλανοπαρέα που κάνει κριτική», που έλεγε ο Σαββόπουλος, αλλά μία που καταστρέφει τη χώρα γινόμενη ένα με το άθλιο σαπισμένο πολιτικό σύστημα.
Οι υποτελείς τάξεις, τα λαϊκά στρώματα, ο λαός, η κοινωνία και η χώρα για να επιβιώσουν έχουν μεγάλους εχθρούς να αντιπαλέψουν. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα. Χρειάζεται ανάταξη σε όλα τα πεδία!
«Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ, μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω / και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό, είμαι μικρός, πολύ μικρός για να τ’ αλλάξω.
Μα εγώ μ’ ένα άγριο περήφανο χορό, σαν αετός πάνω απ’ τις λύπες θα πετάξω / Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ, σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.
Μου λεν αν φύγω πιο ψηλά θα ζαλιστώ, καλύτερα στη λάσπη εδώ μαζί τους να κυλιέμαι / και πως αν θέλω περισσότερα να δω, σ’ έναν καθρέφτη μοναχός μου να κοιτιέμαι».
Ανάταξη και μέθεξη!
