Για το προσυνεδριακό κλίμα που διαμορφώνεται στο ΣΥΝ, την κατάσταση και τις προτάσεις του Αριστερού Ρεύματος για τον προσανατολισμό του κόμματος στο πλαίσιο του σκηνικού που διαμορφώνει η κρίση σε ελλαδικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, μίλησε στο Δρόμο το μέλος της Π.Γ. του ΣΥΝ, Δημήτρης Στρατούλης.
Έχει διασπαστεί το Αριστερό Ρεύμα και, αν ναι, γιατί;
Ο ΣΥΝ είναι σε προσυνεδριακό διάλογο. Η ίδια η οικονομική κρίση μάς υποχρεώνει να ξαναδούμε από την αρχή πολλά πράγματα και να δώσουμε νέες απαντήσεις. Αυτή την έννοια έχει η πρωτοβουλία 30 μελών της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του ΣΥΝ, που ανήκουμε στο Αριστερό Ρεύμα, να θέσουμε για συζήτηση προβληματισμούς μας για:
α) Την ΕΕ και τη σύνδεση της δράσης μας σε εθνικό, ευρωπαϊκό και πλανητικό επίπεδο. β) Το έκτακτο πρόγραμμα διεξόδου από την κρίση και τις προϋποθέσεις του. γ) Την ανάγκη συμπαράταξης όλης της Αριστεράς. δ) Την ενίσχυση των κοινωνικών αναφορών του ΣΥΝ κυρίως στην εργατική τάξη καθώς και της ιδεολογικής ταυτότητάς του ως κόμματος του σύγχρονου μαρξισμού, που πρέπει να έχει στόχο την ανατροπή του καπιταλισμού και το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό με προοπτική την κομμουνιστική κοινωνία. ε) Την αναζωογόνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Επιβεβαιώνουμε, έτσι, ότι το Αριστερό Ρεύμα δεν είναι μηχανισμός διαχείρισης, αλλά ιδεολογικό ρεύμα, που συμβάλλει καθοριστικά στη διαμόρφωση μιας πιο αριστερής ριζοσπαστικής ταυτότητας του ΣΥΝ.
Ποια είναι η βασική εκδοχή σας για την ΕΕ, ποια είναι η ουσία της;
Το πρόγραμμα μιας προοδευτικής διεξόδου από την κρίση έρχεται σε σύγκρουση με θεμελιώδεις κανόνες της ΟΝΕ και της ΕΕ. Εάν η προώθηση ενός τέτοιου προγράμματος στη χώρα μας ή σε κάποια άλλη επηρεάσει θετικά ή συμπέσει με ανάλογες εξελίξεις και σε άλλες χώρες, τότε μπορεί να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για ευρύτερες ανατροπές στην ΕΕ και για μια άλλη προοδευτική ή σοσιαλιστική Ευρωπαϊκή Ενοποίηση. Εάν, όμως, μια κυβέρνηση χώρας –και, μάλιστα, μικρής, όπως η Ελλάδα- βρεθεί μόνη της να προωθεί ένα εναλλακτικό πρόγραμμα και αντιμέτωπη με όλο τον υπερεθνικό μηχανισμό της ΟΝΕ και της ΕΕ, που θα την πιέζει να μην το εφαρμόσει, τότε εκ των πραγμάτων θα βρεθεί σε στρατηγικό δίλημμα, εάν πρέπει να μείνει η να φύγει από την ΟΝΕ ή ακόμα και από την ΕΕ, προκειμένου να εφαρμόσει το πρόγραμμά της. Το τι θα κάνει σ’ αυτή την περίπτωση πρέπει να είναι ανοικτό και θα καθοριστεί κυρίως από το συσχετισμό δυνάμεων σε εθνικό, ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Αγωνιζόμαστε για την ήττα και την ανατροπή της ΕΕ ως υπερεθνικής καπιταλιστικής ολοκλήρωσης χωρών και τη συγκρότηση μιας νέας ενοποιημένης προοδευτικής και σοσιαλιστικής Ευρώπης, από τον Ατλαντικό ως τα Ουράλια, ως δύναμης ειρήνης, δημοκρατίας, δικαιοσύνης και προστασίας του περιβάλλοντος.
Η ΕΕ, όμως, δεν μπορεί να μεταρρυθμιστεί από ένωση του κεφαλαίου σε ένωση εξυπηρέτησης των εργαζομένων, χωρίς να γίνουν ριζικές ανατροπές σε κάθε χώρα-μέλος της και, συνολικά, στον ευρωπαϊκό χώρο, οι οποίες θα προκύψουν μέσα από σκληρούς ταξικούς αγώνες και ρήξεις σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.
