Οι επαναλαμβανόμενες προσπάθειες εμβολισμού σκαφών του Λιμενικού, μέσα στα χωρικά ύδατα της χώρας μας, έχουν γίνει μέρος της καθημερινότητας μας, όπως και οι συνεχιζόμενες υπερπτήσεις πάνω από ελληνικά νησιά και οι συνακόλουθες «αερομαχίες». Το ίδιο συνηθίσαμε τις πειρατικές επεμβάσεις σε βάρος μικρών αλιευτικών, με πιο πρόσφατο θύμα ένα κυπριακό ψαροκάικο. Κανένας, και κυρίως κυβέρνηση και πολιτικό σύστημα, δεν ανησυχεί. Κανένας δεν τα αναφέρει, κανένας δεν τα αξιολογεί.
Προέχει η εμπέδωση του ήπιου κλίματος τους καλοκαιρινούς μήνες που «υποσχέθηκε» ο Ερντογάν στο Μητσοτάκη. Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση δείχνουν απόλυτα ικανοποιημένες από τη νέα εφεύρεση της ελληνικής «κόκκινης γραμμής» που συνοψίζεται στη φράση: Η Ελλάδα στηρίζει την ευρωπαϊκή θετική ατζέντα με τρόπο «σταδιακό, αναλογικό και αναστρέψιμο», στο βαθμό δηλαδή που η Τουρκία διατηρεί το ήπιο κλίμα.
Στις περιπτώσεις όπου η Άγκυρα δεν τηρεί τα συμφωνημένα, η ελληνική πλευρά κάνει ότι δεν βλέπει και «ούτε γάτα ούτε ζημιά».
Η γερμανικής προέλευσης ιδέα περί δήθεν συνεχούς επιτήρησης της συμπεριφοράς της Τουρκίας είναι ουσιαστικά το σχέδιο μόνιμης αναβολής και ακύρωσης των κυρώσεων σε βάρος της. Η υιοθέτησή της από την ελληνική διπλωματία, ως απόδειξη της «σθεναρής της στάσης» και ως επιβεβαίωση της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, σκορπίζει ειρωνικά χαμογέλα όχι μόνο στους απανταχού διπλωμάτες αλλά και σε όσους παρακολουθούν τις εξελίξεις.
Αυτός που χαμογελά πιο φανερά είναι ο ίδιος ο Ερντογάν. Άλλωστε αυτό που μέχρι σήμερα συμβαίνει είναι αποκλειστικά και μόνο η σταδιακή αποδοχή και νομιμοποίηση των τετελεσμένων που επιβάλλει το καθεστώς της Άγκυρας στην Κύπρο και στο λεγόμενο ελληνοτουρκικό διάλογο επίλυσης των διαφορών.
Μια ακόμα Σύνοδος Κορυφής επέβαλε προσχηματικές προϋποθέσεις στην ευρωτουρκική θετική ατζέντα που ουσιαστικά ανέχονται και στηρίζουν τον επεκτατισμό της Άγκυρας. Αθήνα και Λευκωσία παρακολουθούν σιωπηλά και συγκαταβατικά τη νομιμοποίηση των τετελεσμένων που επιβάλλει το καθεστώς της Άγκυρας
Η Τουρκία δεν κρύβει τις προθέσεις της
Το κρίσιμο ερώτημα είναι μέχρι πότε το πολιτικό σύστημα θα εξαπατά και θα εφησυχάζει τους πολίτες και κυρίως πως θα αντιμετωπίσει τις ήδη δημόσια διακηρυγμένες τουρκικές προκλήσεις του αμέσως επόμενου διαστήματος. Η ατζέντα της επόμενης μέρας έχει ήδη ανακοινωθεί.
1. Ο Ερντογάν σχεδιάζει να επισκεφθεί την κατεχόμενη Κύπρο στα τέλη Ιουλίου για τον εορτασμό της εισβολής του 1974. Στη διάρκεια της επίσκεψης θα ανακοινωθεί η προσάρτηση της Αμμοχώστου. Ήδη γίνονται έργα ασφαλτόστρωσης της περίκλειστης περιοχής, εγκαθίσταται σύστημα ηλεκτρονικής παρακολούθησης των δρόμων και αποκαθίστανται οι υποδομές τηλεπικοινωνιών και ύδρευσης. Ταυτόχρονα, και εν μέσω κραυγών Τουρκοκύπριων ιθυνόντων ότι «η πόλη μας ανήκει», γίνονται έργα προετοιμασίας της παραλίας για την τουριστική περίοδο.
2. Tο καθεστώς της Άγκυρας έχει ανακοινώσει ότι σχεδιάζει να εγκαταστήσει σύντομα στην κατεχόμενη Κύπρο υποδομές στάθμευσης και λειτουργίας μη επανδρωμένων στρατιωτικών αεροπλάνων στα πλαίσια αναβάθμισης του ελέγχου της ευρύτερης περιοχής.
3. Το τελευταίο διάστημα αναπτύσσεται έντονη διπλωματική κινητικότητα με στόχο την υπογραφή ενός νέου συμφωνητικού με την προσωρινή κυβέρνηση της Λιβύης. Συμφωνητικού που θα δίνει τη δυνατότητα στην Τουρκία να προχωρήσει σε έρευνες στις ζώνες του τουρκολιβυκού συμφώνου ή και να προκηρυχθεί διαγωνισμός έρευνας και αξιοποίησης πιθανών κοιτασμάτων. Μάλιστα, σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες θεωρείται βέβαιο ότι η Τουρκία σχεδιάζει να αγοράσει και τέταρτο γεωτρύπανο γι’ αυτό το λόγο.
4. Η τουρκική διπλωματία έχει καταστήσει διεθνώς σαφές ότι κάθε συζήτηση για επίλυση του Κυπριακού έχει ως προϋπόθεση την αναγνώριση της κατεχόμενης Κύπρου ως τουρκοκυπριακού κρατιδίου και την πολιτική ισότητα των δύο μερών. Κατά παράβαση αποφάσεων του ΟΗΕ, η οριστική διχοτόμηση της Κύπρου έχει τεθεί στην ατζέντα.
Έναντι αυτών των σχεδιασμών Αθήνα και Λευκωσία κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν. Σιωπούν σε Ε.Ε. και ΟΗΕ, παραιτούνται από κάθε διπλωματικό όπλο που διαθέτουν, βαυκαλίζονται για «ήπια καλοκαίρια» και «κέρδισμα χρόνου» και δηλώνουν ικανοποιημένες για την επιβεβαίωση των προβλέψεων της έκθεσης Μπορέλ για τις προϋποθέσεις της ευρωτουρκικής προσέγγισης. Στην πραγματικότητα έχουν αποδεχθεί την εξομοίωση θύματος και θύτη, ξεχνώντας ότι δεν επιβραβεύεται για «ήπια στάση» όποιος δηλώνει προθέσεις για επιτάχυνση και βάθεμα των επεκτατικών του σχεδίων.
Η γερμανική Ευρώπη στο πλευρό της Τουρκίας.
Στην τελευταία της παρουσία σε Σύνοδο Κορυφής η καγκελάριος Μέρκελ πίεσε τους ομολόγους της να συμφωνήσουν από τώρα στην επιτάχυνση των διαπραγματεύσεων για την τελωνειακή ένωση Ευρώπης-Τουρκίας. Το σχέδιο αυτό δεν προχώρησε όπως επιθυμούσε η Γερμανία, όχι βέβαια γιατί αντιτάχθηκε η Ελλάδα και η Κύπρος όπως είχε αφήσει να εννοηθεί ο κύπριος πρόεδρος Ν. Αναστασιάδης. Οι αμφιβολίες που γεννιούνται στην Ευρώπη για την επόμενη μέρα από την αποχώρηση της Μέρκελ και οι βαθύτατες γεωστρατηγικές διαφορές που ταλανίζουν τις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες δεν μπορούσαν να συγκεραστούν σε αυτή τη φάση. Οι ευρωπαίοι ηγέτες αρκέστηκαν να κλείσουν τα μάτια στους κινδύνους που συνιστά ο τουρκικός επεκτατισμός, να αγνοήσουν τις απειλές σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου και να επιβραβεύσουν ομόφωνα την Τουρκία με ακόμα 3,5 δισεκατομμύρια ευρώ, επιτρέποντας της να αξιοποιεί το μεταναστευτικό ως γεωπολιτικό όπλο εκβιασμού. Είπαν ακόμα και τα γνωστά «λόγια παρηγόριας» σε Ελλάδα και Κύπρο θέτοντας δήθεν όρους που γνωρίζουν ότι η Τουρκία ούτε δέχεται ούτε πρόκειται να σεβαστεί. Πράγμα που φαίνεται ότι ορισμένοι ευρωπαϊκοί κύκλοι, κυρίως γύρω από την Γερμανία, επιθυμούν και στηρίζουν απροκάλυπτα.
