Το πολιτικό κλίμα μοιάζει να αποκτά περισσότερο προεκλογικό χρώμα: που φαίνεται από τη ρητορική, τις κινήσεις, τους τόνους όλων των υπαρκτών ή υπό διαμόρφωση κομματικών φορέων (αφού πολλά ακούγονται για κυοφορούμενα κόμματα).
Το πολιτικό κλίμα χτίζεται σε ένα ορισμένο κοινωνικό πλαίσιο που οικοδομείται μέσα στην πανδημία: διχασμένη κοινωνία, σε μεγάλο βαθμό φοβισμένη και παθητικοποιημένη, και με διαρκή διατάγματα που κυνηγούν τους «ανεμβολίαστους». Εγκαταλελειμμένη –επί της ουσίας– από την επίσημη και την ανεπίσημη αριστερά. Το κλίμα χτίζεται και εν μέσω νέων συμφωνιών με διαφορετικό βάρος, με Γαλλία και ΗΠΑ, ενώ η Τουρκία δεν σταματά ούτε μια μέρα τις προκλήσεις και εμπρηστικές δηλώσεις. Τέλος, το κλίμα φιλοτεχνείται σε μια στιγμή που οι τιμές ανεβαίνουν κατακόρυφα και έρχεται ένας χειμώνας όπου θα δοκιμαστεί το φτωχότερο τμήμα του λαού.
Είναι όμως κι άλλα σημαντικά που πρέπει να επισημανθούν: Έχει αρχίσει μια αλίευση-ψάρεμα ψηφοφόρων στα δεξιά της Ν.Δ., επειδή όλοι οι ενδιαφερόμενοι (και δεν είναι λίγοι: από φασιστικές και ναζιστικές ομάδες, μέχρι και φιλόδοξους ακροδεξιούς πολιτικούς) έχουν εκτιμήσει ότι υπάρχει ένα κενό. Έτσι έχουμε αυξανόμενες «δράσεις»: Επανεμφανίστηκαν οι φασιστικές συμμορίες με κτυπήματα σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα. Συνεχίζεται η παρέμβαση ανοικτά ή καλυμμένα ακροδεξιών και φασιστικών στοιχείων στον χώρο των ανεμβολίαστων πολιτών. Ο Μπογδάνος δεν είπε όσα είπε εκτός αυτού του κλίματος, και δεν διαγράφηκε από την κοινοβουλευτική ομάδα χωρίς λόγο. Ο Τσίπρας προσπαθεί να διασκεδάσει την αφλογιστία του καταγγέλλοντας ότι η Ν.Δ. πλέει σε δύο βάρκες, μία κεντροδεξιά και μία ακροδεξιά.
Σημαντικότερο όμως στοιχείο είναι η κατάσταση της κοινωνικής συνείδησης και οι μεταμφιέσεις που γίνονται για να προχωρήσουν οι αλιεύσεις και τα ψαρέματα ψήφων. Η κρίση αντιπροσώπευσης που βαθαίνει, η βαθιά κρίση των θεσμών που καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις, η ανάδυση μιας αντισυστημικής ψυχολογίας που μπορεί να πάρει διάφορες κατευθύνσεις, όλα αυτά δημιουργούν συνθήκες δυσδιάκριτες για τις νέες οριοθετήσεις που έρχονται. Για παράδειγμα, σε δεξιά έντυπα ή διαδικτυακούς τόπους ασκείται έντονη αντιπολίτευση στον Μητσοτάκη, έτσι ώστε αποτελούν πηγή πληροφόρησης όταν η κυβέρνηση έχει εξαγοράσει όλα τα ΜΜΕ. Ή, ακόμα, σε ακροδεξιούς και φασιστικούς ιστότοπους χρησιμοποιείται αντισυστημική γλώσσα. Δεν λείπουν και οι λογοκλόποι που αντιγράφουν ολόκληρες παραγράφους από αριστερά έντυπα και με μια-δυο προσθήκες τα παρουσιάζουν σαν δική τους «παραγωγή».
Με άλλα λόγια, οι καιροί είναι πονηροί, θολοί. Δραστηριοποιούνται μηχανισμοί και «κουτάλες» που ανακατεύουν και μπερδεύουν ακόμα περισσότερο. Οι συστημικές δυνάμεις επιχειρούν να ξεμπερδεύουν με τη λαϊκή δυσαρέσκεια και οργή, πώς; Με λίγα λεφτά (που κάποτε θα δοθούν σε πυρόπληκτους, σεισμόπληκτους κ.λπ.), με τη συκοφάντηση και φυσικά με τα χημικά, την καταστολή. Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης και η «υγειονομική» δικτατορία είναι η φυσική προέκταση αυτών των τάσεων εν μέσω πανδημίας και φόβου. Η «οργανωμένη πολιτεία» θα απομονώνει τους «αρνητές» κάθε είδους. Η κοινωνία πρέπει να τεθεί σε κατάσταση σιωπής και υπακοής. Ακολούθως, θα χρησιμοποιηθεί ως δεξαμενή ψήφων. Κι αν αυτό δεν γίνεται, θα τη βάλουν να αλληλοεξοντωθεί με πολλά και ποικίλα μέσα.
Η διεύρυνση της δυαδικής κοινωνίας και τα χάσματα που δημιουργούνται εντός της κοινωνίας θα καλυφθούν με σκληρό τρόπο, με ψεκασμούς φανατισμού και ιδεοληψιών. Στο έργο αυτό το «ακραίο Κέντρο» (δηλαδή το πολιτικό σύστημα που στηρίζει όλες τις επιλογές που γίνονται) και οι φασιστικές συμμορίες κι όλες οι παραφυάδες τους βρίσκονται στην ίδια όχθη. Και ψαρεύουν σε βάρος του λαού και του τόπου. Η βασική δύναμη του συστήματος είναι το «ακραίο Κέντρο», και ο όποιος «αντιφασισμός» του είναι κατά βάση κάλπικος.
Η ανάγκη και απαίτηση για Δημοκρατία και Ελευθερία πρέπει να προστατεύεται από τους κάθε λογής «χωσίες». Ήγουν, ο δημοκρατισμός σαν κύριο χαρακτηριστικό και η καλλιέργεια ελεύθερων ανθρώπων σαν βασικό δομικό στοιχείο πρέπει από την αρχή κάθε κίνησης να φαίνονται, να διακηρύττονται, να κάνουν μπαμ…
