Οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες χρειάστηκαν πάνω από είκοσι χρόνια και πολλές προσπάθειες δολοφονίας προτού, το 1988, καταφέρουν να χτυπήσουν τον στρατιωτικό εγκέφαλο της Οργάνωσης Απελευθέρωσης της Παλαιστίνης Khalil al-Wazir γνωστό με το συνωμοτικό όνομα Abu Jihad.
Στην 24η επέτειο από τη δολοφονία του η λιβανέζικη εφημερίδα Al-Akhbar δημοσίευσε αφιέρωμα στη ζωή του και την πολυετή καταδίωξή του από το Ισραήλ, πληροφορίες και αποσπάσματα από το οποίο παρουσιάζουμε.
Ο Khalil al-Wazir γεννήθηκε το 1935. Το 1948 εκτοπίστηκε με την οικογένειά του από τη Ράμλε (κοντά στο σημερινό αεροδρόμιο του Τελ Αβίβ). Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου και γνώρισε τον Αραφάτ στο Κουβέιτ όπου προώθησε την ιδέα και το σχέδιο του ένοπλου αγώνα για την απελευθέρωση.
Μετά το 1948 οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες δεν πίστευαν ότι οι Παλαιστίνιοι ήταν ικανοί να οργανώσουν αντιστασιακό κίνημα. «Τα πρώτα νέα για τον Abu Jihad έφτασαν στο Ισραήλ το 1964 μέσω της μυστικής ομάδας της Μοσάντ «Οδυσσέας», που αποστολή της ήταν να κατασκοπεύει τις παλαιστινιακές προσφυγικές κοινότητες στις αραβικές χώρες. Οι κατάσκοποι ανέφεραν τη δημιουργία του παλαιστινιακού εθνικού απελευθερωτικού κινήματος υπό την καθοδήγηση του Yasser Arafat και του Al-Wazir»
Η πρώτη προσπάθεια δολοφονίας του έγινε στη Δαμασκό. Όμως, μετά το 1967 ο ένοπλος αγώνας εντείνεται και το 1970 η Iσραηλινή πρωθυπουργός Golda Meir δίνει εντολή για άμεση δολοφονία του Abu Jihad. «To 1975, η ισραηλινή αεροπορία χτύπησε ένα κτίριο στη Βηρυτό, βασιζόμενη σε πληροφορίες για μια συνάντηση της Φατάχ που θα γινόταν εκεί. Εκτός τον Abu Jihad, υποτίθεται ότι θα βρισκόταν εκεί και όλη η ηγεσία της Φατάχ». Ο Abu Jihad συνέχισε να οργανώνει επιθέσεις, όπως η επίθεση με τη συμμετοχή της Dalal Mughrabi το 1978.
Μετά την ισραηλινή επέμβαση στον Λίβανο και την εγκατάσταση της PLO στην Τυνησία, το 1982, ο Abu Jihad προσπάθησε να αντιστρέψει την οπισθοδρόμηση του ένοπλου αγώνα.
Στις 7 Μαρτίου του 1988, τρεις Παλαιστίνιοι κομάντος κατέλαβαν ένα λεωφορείο που μετέφερε εργάτες των ισραηλινών πυρηνικών εγκαταστάσεων στη Ντιμόνα. Οι μαχητές σκοτώθηκαν μαζί με τρεις από τους εργάτες σε ανταλλαγή πυρών με τον ισραηλινό στρατό.
Ο τότε υπουργός Άμυνας Yitzhak Rabin, διέταξε τη διεξαγωγή μιας απευθείας επιχείρησης για τη δολοφονία του Abu Jihad, που δεν θα στόχευε όμως κινούμενο στόχο με αεροεπιδρομή. Ήθελε να στείλει μήνυμα στο παλαιστινιακό κίνημα ότι το Ισραήλ μπορούσε να βρει τους εχθρούς στα σπίτια τους.
Στις 13 Απριλίου 1988, πλοιάρια του ισραηλινού ναυτικού που μετέφεραν τους δολοφόνους έφτασαν στην Τυνησία. Μετά από 23 χρόνια κατάφεραν να δολοφονήσουν τον Abu Jihad. Την επόμενη μέρα ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Yitzhak Shamir ρωτήθηκε για την ανάμειξη του Ισραήλ στη δολοφονία. Απάντησε με βλοσυρό ύφος ότι «έμαθα γι’ αυτό από το ραδιόφωνο».
Ο Khalil al-Wazir γεννήθηκε το 1935. Το 1948 εκτοπίστηκε με την οικογένειά του από τη Ράμλε (κοντά στο σημερινό αεροδρόμιο του Τελ Αβίβ). Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου και γνώρισε τον Αραφάτ στο Κουβέιτ όπου προώθησε την ιδέα και το σχέδιο του ένοπλου αγώνα για την απελευθέρωση.
Μετά το 1948 οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες δεν πίστευαν ότι οι Παλαιστίνιοι ήταν ικανοί να οργανώσουν αντιστασιακό κίνημα. «Τα πρώτα νέα για τον Abu Jihad έφτασαν στο Ισραήλ το 1964 μέσω της μυστικής ομάδας της Μοσάντ «Οδυσσέας», που αποστολή της ήταν να κατασκοπεύει τις παλαιστινιακές προσφυγικές κοινότητες στις αραβικές χώρες. Οι κατάσκοποι ανέφεραν τη δημιουργία του παλαιστινιακού εθνικού απελευθερωτικού κινήματος υπό την καθοδήγηση του Yasser Arafat και του Al-Wazir»
Η πρώτη προσπάθεια δολοφονίας του έγινε στη Δαμασκό. Όμως, μετά το 1967 ο ένοπλος αγώνας εντείνεται και το 1970 η Iσραηλινή πρωθυπουργός Golda Meir δίνει εντολή για άμεση δολοφονία του Abu Jihad. «To 1975, η ισραηλινή αεροπορία χτύπησε ένα κτίριο στη Βηρυτό, βασιζόμενη σε πληροφορίες για μια συνάντηση της Φατάχ που θα γινόταν εκεί. Εκτός τον Abu Jihad, υποτίθεται ότι θα βρισκόταν εκεί και όλη η ηγεσία της Φατάχ». Ο Abu Jihad συνέχισε να οργανώνει επιθέσεις, όπως η επίθεση με τη συμμετοχή της Dalal Mughrabi το 1978.
Μετά την ισραηλινή επέμβαση στον Λίβανο και την εγκατάσταση της PLO στην Τυνησία, το 1982, ο Abu Jihad προσπάθησε να αντιστρέψει την οπισθοδρόμηση του ένοπλου αγώνα.
Στις 7 Μαρτίου του 1988, τρεις Παλαιστίνιοι κομάντος κατέλαβαν ένα λεωφορείο που μετέφερε εργάτες των ισραηλινών πυρηνικών εγκαταστάσεων στη Ντιμόνα. Οι μαχητές σκοτώθηκαν μαζί με τρεις από τους εργάτες σε ανταλλαγή πυρών με τον ισραηλινό στρατό.
Ο τότε υπουργός Άμυνας Yitzhak Rabin, διέταξε τη διεξαγωγή μιας απευθείας επιχείρησης για τη δολοφονία του Abu Jihad, που δεν θα στόχευε όμως κινούμενο στόχο με αεροεπιδρομή. Ήθελε να στείλει μήνυμα στο παλαιστινιακό κίνημα ότι το Ισραήλ μπορούσε να βρει τους εχθρούς στα σπίτια τους.
Στις 13 Απριλίου 1988, πλοιάρια του ισραηλινού ναυτικού που μετέφεραν τους δολοφόνους έφτασαν στην Τυνησία. Μετά από 23 χρόνια κατάφεραν να δολοφονήσουν τον Abu Jihad. Την επόμενη μέρα ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Yitzhak Shamir ρωτήθηκε για την ανάμειξη του Ισραήλ στη δολοφονία. Απάντησε με βλοσυρό ύφος ότι «έμαθα γι’ αυτό από το ραδιόφωνο».
Σύλλογος Ιντιφάντα
https://intifadagr.wordpress.com/
https://intifadagr.wordpress.com/
Σχόλια
