Παραμονές Πρωτομαγιάς αξίζει να θυμηθούμε πως στους υστερόβουλους υπολογισμούς για τον ορισμό των εκλογών, λαμβανόταν πολύ σοβαρά υπ’ όψιν το «αγκάθι» της εργατικής διαδήλωσης, λίγο πριν από την εκλογική αναμέτρηση. Πήραν τελικά και αυτό το ρίσκο, προκειμένου να ξεμπερδέψουν όπως-όπως με την καταναγκαστική υποχρέωση της εκλογικής διαδικασίας.
Στη στιγμή που βρισκόμαστε, όλα δείχνουν πως κάπως έτσι πάνε, κακήν-κακώς, να τη «σώσουν την παρτίδα». Στα μουλωχτά δηλαδή. Τα καθεστωτικά ΜΜΕ κατασιγάζουν το κλίμα, γιατί ώς τώρα οι εκβιασμοί περί χρεοκοπίας και η ακροδεξιά ατζέντα του μεταναστευτικού έχουν αποδώσει ελάχιστα. Θα αξιοποιήσουν βέβαια την παραμικρή ευκαιρία, ώστε να δώσουν την εντύπωση ότι σηκώνουν το κεφάλι τους έξω από τον κυκλώνα, όπου τους έχει σύρει η λαϊκή αποδοκιμασία. Έτσι στήθηκε η άθλια εκμετάλλευση για τα αποτελέσματα των γαλλικών εκλογών και την τοποθέτηση Τσίπρα στην πρόταση εξουσίας της Αριστεράς.
Όμως, το κρίσιμο στοιχείο των εξελίξεων βρίσκεται για άλλη μία φορά πίσω από την παραμορφωτική οθόνη. Οι διεργασίες, που κατά κύματα διαμόρφωσαν τις εξελίξεις της διετίας, στα μεγάλα ξεσπάσματα των πλατειών και των διαδηλώσεων, αλλά και στην άμπωτη της αντίστασης, στις πρωτοβουλίες στις γειτονιές ενάντια στα χαράτσια και στις κινήσεις αλληλεγγύης, όλα αυτά αναγνωρίζονται στην προεκλογική αντιπαράθεση; Ή μήπως η εκλογική μηχανή έχει εξουδετερώσει τη λαϊκή ενεργοποίηση;
Όσοι έχουν λάβει μέρος σε οποιαδήποτε μορφή πολιτικής παρέμβασης αυτή την περίοδο, αντιλαμβάνονται πως σε ένα βαθμό στην προεκλογική μάχη αποκρυσταλλώνονται και εκδηλώνονται τα στοιχεία που ανέδειξε η αναμέτρηση της κοινωνίας με το καθεστώς της νέας κατοχής. Κι είναι εκεί ακριβώς που εντοπίζεται η ώσμωση, η γονιμοποίηση και η αλληλοτροφοδότηση, που συντελείται με τη λαϊκή δυναμική, καθώς δίκαια αναδεικνύεται το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ ως η πιο πρόσφορη ταυτότητα στις ζωτικές απαιτήσεις για το μέτωπο του λαού που θα γκρεμίσει το πολιτικό σύστημα και θα ανοίξει το δρόμο σωτηρίας της χώρας, αποτινάσσοντας τα δεσμά του καθεστώτος της τρόικας.
Η Πρωτομαγιά μπορεί να αναδειχτεί σε σημαντικό σταθμό αυτής της κάθε άλλο παρά ευθύγραμμης πορείας. Όχι μόνο ό,τι ορίζεται στενά ως «εργατική τάξη» και «εργαζόμενοι», αλλά η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας γίνεται σήμερα ολοκαύτωμα, ενώ η χώρα παραδίδεται στα αρπακτικά της διεθνούς ληστοσυμμορίας των αγορών. Στις διαδηλώσεις της Εργατικής Πρωτομαγιάς η οργή θα συναντηθεί και θα πορευτεί μαζί με τις πολύχρωμες -και τις κόκκινες- σημαίες, που οικοδομούν την ελπίδα της θετικής διεξόδου στην κοινωνική αλληλεγγύη, στην πραγματική δημοκρατία, στην εθνική ανεξαρτησία και την παραγωγική ανασυγκρότηση. Η Αριστερά , με πρωτοπόρο τον ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να διεκδικήσει το ρόλο του καταλύτη σε αυτή τη συνάντηση προοπτικής. Και το μήνυμα, γιατί είναι η διεθνής ημέρα όλων των καταπιεσμένων λαών και εθνών, θα σταλεί όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά και πέρα από τα σύνορά της. Από την Πρωτομαγιά και προσθέτοντας κάθε μέρα μετά, βασανιστικά για τις καθεστωτικές δυνάμεις κατοχής, αλλά λυτρωτικά για το λαό, ώς τις 6 του Μάη των εκλογών και στις 7 και στις 8…
