Εκτιμήσεις για το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών στην Ιταλία, από το Δίκτυο Κομμουνιστών (Rete Dei Comunisti)
Η καταιγιστική ρητορική και το μάρκετινγκ του πολιτικού κατεστημένου δεν μπορούν να κρύψουν ότι τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών δείχνουν πως κάθε χώρα ψήφισε λαμβάνοντας υπόψη αποκλειστικά ή κύρια τα εθνικά ζητήματα. Κι αυτό, σαν θετικό νέο, σημαίνει πως βρισκόμαστε ακόμη πολύ μακριά από την κοινή ευρωπαϊκή ιδέα, που οι τεχνοκράτες των Βρυξελλών πασχίζουν να επιβάλουν με κάθε τρόπο, για τα καλά και τα δύσκολα.
1. Αυτό που προκύπτει, πέρα από κάθε επιμέρους αποτίμηση των αποτελεσμάτων από τις διαφορετικές παρατάξεις, επιβεβαιώνει την απόλυτη αποστασιοποίηση του ευρωπαϊκού εκλογικού σώματος από την Ευρωπαϊκή Ένωση, από τους σχεδιασμούς και τη ρητορική της. Η πολύ μεγάλη αποχή, το υψηλό ποσοστό λευκών ή άκυρων ψηφοδελτίων και η μαζική στήριξη των κομμάτων του «ευρωσκεπτικισμού» -μια κατηγορία που συμπεριλαμβάνει τόσο τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς, όσο και τα ξενοφοβικά, λαϊκιστικά δεξιά, ή ανοιχτά φασιστοειδή κόμματα- μιλούν από μόνα τους.
Ενώ τα αποτελέσματα στη Γερμανία και την Ιταλία επιβράβευσαν τη λεγόμενη σταθερότητα (δηλαδή τα κόμματα που είναι στην εξουσία), στην Ελλάδα, την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιρλανδία και τη Γαλλία κατέδειξαν μια γενικευμένη δυσφορία απέναντι στη λιτότητα που έχει επιβάλει η Τρόικα, και γενικά ενάντια στη γερμανική ισχύ και υπεροψία, στα πλαίσια του σχεδίου ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Όμως αν αναλύσουμε προσεκτικά τα εκλογικά αποτελέσματα, αν και η ψήφος στοχοποιεί τη γερμανική Ευρώπη, δεν καταγράφει μέχρι στιγμής μια ανοιχτή και σαφή αντίθεση με την Ευρωπαϊκή Ένωση στο σύνολό της.
2. Αν το σχέδιο ολοκλήρωσης της ευρωπαϊκής ηπείρου θέλει να εξακολουθήσει να ισχύει, θα πρέπει αναγκαστικά να πετύχει την εσωτερική ισορροπία σε κάθε χώρα. Αυτό σημαίνει πως τους προσεχείς μήνες η Γερμανία και οι πιο στενοί της σύμμαχοι θα πρέπει να χαλαρώσουν λίγο τους περιορισμούς που έχουν μέχρι τώρα επιβάλει στις άλλες χώρες, και θα πρέπει να επιτρέψουν να αυξηθεί το ειδικό βάρος ορισμένων από τους συνεργάτες τους, ιδιαίτερα της Ιταλίας και της Γαλλίας. Από την άποψη αυτή είναι ενδεικτικό ότι στις παραμέτρους του νέου υπολογισμού και αυτόματης αύξησης του ΑΕΠ (που έτσι θα μειώσει «ως διά μαγείας» τη σχέση με το δημόσιο χρέος και το έλλειμμα του 3%), συμπεριελήφθησαν επίσης παράνομες οικονομικές δραστηριότητες όπως η πορνεία, η διακίνηση ναρκωτικών και το λαθρεμπόριο.
3. Στην Ιταλία συγκεκριμένα, είδαμε την επιβεβαίωση του Δημοκρατικού Κόμματος (PD) που στη ρεντσιανή και «λαϊκιστική-κυβερνητική» του εκδοχή, κατόρθωσε να κερδίσει ευρεία και διαστρωματική κοινωνική συναίνεση. Μια ομαλοποιητική συναίνεση γύρω από ένα μετριοπαθές μπλοκ με λαϊκή (αν και σχετική, με δεδομένη την αποχή) στήριξη, που τώρα θα επιτρέψει στον Ρέντσι και την κυβέρνηση του να προχωρήσουν σαν οδοστρωτήρας στην προσαρμογή της χώρας στις κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές παραμέτρους που επιβάλλουν οι Βρυξέλλες, ξεκινώντας από τη μεταρρύθμιση του εκλογικού νόμου και τη συρρίκνωση των συνδικαλιστικών ελευθεριών μέχρι την αντιμεταρρύθμιση της Δημόσιας Διοίκησης, πράξη «ομαλοποίησης» που όμως θα χρησιμοποιήσει, αν χρειαστεί, και την εργαλειοθήκη του Κέινς.
4. Στην ιστορική επιβεβαίωση του συντηρητικού μπλοκ του Ρέντσι συντελεί και η αναμφισβήτητη αναχαίτιση της πρότασης Γκρίλο που αρχίζει να πληρώνει το αντίτιμο της αποκλειστικής επικέντρωσης στο ρόλο των χαρισματικών αρχηγών και στο έλλειμμα ενός στρατηγικού σχεδίου αλλαγής που να πηγαίνει πιο μακριά από τα συνθήματα ενάντια στις κάστες. Αν το Κίνημα 5 αστέρων δεν καταφέρει να διαμορφώσει ένα πολιτικό σχέδιο, μια συνολική ταυτότητα και μια οργανωτική δομή, θα διακινδυνέψει να αφομοιωθεί, ή στη χειρότερη περίπτωση, να διαλυθεί λόγω των εκκλήσεων για συγκυβέρνηση που το Δημοκρατικό Κόμμα έχει ήδη απευθύνει στους εκλογείς του και στους θεσμικούς του εκπροσώπους.
5. Στην Αριστερά η Λίστα Τσίπρα τα κατάφερε παρά τρίχα, παρά την ξεκάθαρη απώλεια ψήφων σε σχέση με τις προηγούμενες ευρωεκλογές, χάρη στη μεγάλη μείωση των εκλογέων που συμμετείχαν στην ψηφοφορία. Αν από τη μια μεριά, η ενωτική εμπειρία της Λίστας Τσίπρα επιτρέπει στην Αριστερά να επιστρέψει στους θεσμούς μετά από μια μακρόχρονη απουσία, από την άλλη επαναφέρει στην επικαιρότητα μια αντίφαση που δεν αντιμετωπίστηκε ποτέ ουσιαστικά και για τούτο δεν επιλύθηκε ποτέ: τη σχέση της ριζοσπαστικής Αριστεράς με το Δημοκρατικό Κόμμα και με το πλέγμα συμμαχιών και εξουσίας που αυτό διαθέτει. Πάνω απ’ όλα, η προτεινόμενη μετατροπή της εκλογικής συμμαχίας για τις ευρωεκλογές σε μια μόνιμη και σταθερή πολιτική συμμαχία με το κόμμα SEL-(Sinistra-Ecologia-Liberta=Αριστερά-Οικολογία-Ελευθερία) και άλλους χώρους της Αριστεράς φίλα προσκείμενους στο Δημοκρατικό Κόμμα και στην εφημερίδα Λα Ρεπούμπλικα, θα μπορούσε να προκαλέσει τον εγκλωβισμό της ριζοσπαστικής Αριστεράς σε μια λογική σύμπλευσης με το συντηρητικό μπλοκ και τους ευρωπαϊστές, καθώς και στη ρεφορμιστική του εκδοχή.
6. Στα πλαίσια αυτά, που δεν είναι καθόλου απλά μετά το εκλογικό αποτέλεσμα, θεωρούμε πρωτεύουσας σημασίας να συνεχίσουμε την προσπάθεια σύγκλισης δυνάμεων και πρωτοβουλιών γύρω από μια ρεαλιστική προοπτική διάλυσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ιδεολογικού, οικονομικού και πολιτικού της συστήματος, στην πορεία οικοδόμησης μιας πολιτικής εκπροσώπησης, ξεκάθαρα ανεξάρτητης από το Δημοκρατικό Κόμμα και τους συμμάχους του. Καλούμε τις ανταγωνιστικές πολιτικές, κοινωνικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις για να επαναφέρουμε μαζί στο προσκήνιο τη σύγκλιση και τη συμμαχία που πετύχαμε τις μέρες των κινητοποιήσεων της 18 και 19 Οκτώβρη, για να τη μονιμοποιήσουμε και να την καταστήσουμε ικανή να αναμετρηθεί τόσο με τις κοινωνικές αντιθέσεις όσο και με τους ισχυρούς της πιο «σταθεροποιημένης» χώρας της Ευρώπης.
Μετάφραση: Άβα Μπουλούμπαση
