– Είναι καιρός να σταματήσουμε να συζητάμε μεταξύ μας με τον παιδαριώδη τρόπο «αφού αυτό το λένε αυτοί, άρα είναι τέτοιο ή αλλιώτικο». Αφού η Χρυσή Αυγή «αξιοποιεί» την ελληνική σημαία, όποιος την τιμά είναι ύποπτος εθνικισμού. Αφού, οι Αγανακτισμένοι βρίζουν τη Βουλή ως μπ…λο, παρεκτρέπονται σε απολίτικα έως και αντιδημοκρατικά αισθήματα. Αφού οι Κρανιδιώτης, Πάγκαλος και σία δήλωσαν ό,τι δήλωσαν για την Σαμπιχά Σουλεϊμάν, άρα μάλλον θα έχει κι αυτή κάποιες σχέσεις με την Ακροδεξιά. Αφού κάποιοι από τον ΣΥΡΙΖΑ είχαν στηρίξει το Σχέδιο Ανάν -όπως και ο Μπους και το ιμπεριαλιστικό κατεστημένο- άρα είναι πράκτορές τους. Δεν γίνεται έτσι συζήτηση…
– Επειδή έγινε πολύς λόγος για τη Σαμπίχα Σουλεϊμάν, το παρελθόν, τις σχέσεις της κ.λπ. -και μάλιστα και χωρίς πολλές αποδείξεις- να θυμίσω απλά ότι ο Δημήτρης Χριστόπουλος ήταν βασικός συνεργάτης του κ. Καμίνη και τον στήριζε στις περασμένες εκλογές. Για τις επικείμενες εκλογές δεν έχω κάποια πληροφόρηση. Δεν είναι κάποιου τύπου «κακία» αλλά, όπως σωστά αναφέρει και ο ίδιος σε άρθρο του, τα ζητήματα δεν είναι προσωπικά αλλά έχουν σημασία οι λογικές που υποστηρίζονται.
– Στο ίδιο άρθρο, αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι «το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού των ανθρώπων είναι απαραβίαστο ό,τι και να λέει αυτός που αυτοπροσδιορίζεται». Η ιστορία -και η ποικιλία- των αστικών επαναστάσεων έθεσε αρκετά περισσότερα ζητήματα απ’ αυτή την κάπως απόλυτη φράση. Γιατί πέρα από τους «ανθρώπους», γεννήθηκαν λαοί, έθνη και κράτη. Γιατί ο «αυτοπροσδιορισμός» παράχθηκε σε μια επαναστατική διαδικασία και δεν προέκυψε ως αυτογνωσία. Γιατί το «ό,τι και να λέει» του καθένα δεν είναι άσχετο με το «ό,τι και να κάνει» και άρα με την ελευθερία του άλλου στο «αυτοπροσδιορίζεσθαι». Και όλα αυτά μένοντας μόνο στον Διαφωτισμό, δεν μιλάμε τώρα για τη σοσιαλιστική οπτική, ούτε για τη σύγχρονη Ιστορία της πρώην Γιουγκοσλαβίας ή τώρα της Ουκρανίας.
– Ίσως πάλι τα ζητήματα θα κριθούν στο πιο πεζό «πολιτικό». Στο οποίο, δυστυχώς, για ακόμα μια φορά το κόμμα μας διέπρεψε και επέτρεψε άλλο ένα επεισόδιο που δίνει την εικόνα «μπάχαλου». Στην υπόθεση Σουλεϊμάν, το να υπολογίζεις τη ζημιά δεν είναι έκπτωση στις όποιες αξίες σου, ούτε χυδαίος πολιτικός πραγματισμός αλλά στοιχειώδης πολιτική ωριμότητα.
– Αν είσαι πανεπιστημιακός και υπέρμαχος των δικαιωμάτων και σε χρηματοδοτεί το ελληνικό κράτος, η Ευρωπαϊκή Ένωση ή ο Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη, όλα καλά. Αν είσαι τσιγγάνα και υπέρμαχος των δικαιωμάτων και σε χρηματοδοτεί το ελληνικό κράτος ή ο… Εμφιετζόγλου υπάρχει μεγάλο πρόβλημα. Κάτι δεν μου πάει καλά…
– Επίσης, αν είσαι δημοσιογράφος και πάρεις συνέντευξη από τον φασίστα Κασιδιάρη υπάρχει μεγάλο πρόβλημα (και σωστά). Αν είσαι υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος και δώσεις μια τιμιτική πλακέτα στο φασίστα Μπαχτσελί (Γκρίζοι Λύκοι), αλλάζει το πράγμα. Πάλι κάτι δεν μου κολλάει…
– Έχω διαβάσει κάποιες παλιές αποφάσεις του ΚΚΕ που έβγαζαν πράκτορες ορισμένα στελέχη του. Πολλά από αυτά, βεβαίως, κρίμα κι άδικα. Τέλος πάντων, κατονομάζονταν στα ίσια ο «εσωκομματικός αντίπαλος» και υπήρχε ένα κατεβατό με στοιχεία και γεγονότα που συνήθως «αποδείκνυαν» ότι ο άλλος ήταν προδότης από τα γεννοφάσκια του… Τώρα η κατηγορία μένει μετέωρη και ο φωτογραφιζόμενος ως ΚΥΠατζής αναζητείται. Νέα ήθη…
– Η λεγόμενη «εθνική στρατηγική» καταργείται στo πλαίσιo του αταλάντευτου, διμέτωπου αγώνα μας ενάντια στον τουρκικό και ελληνικό εθνικισμό; Ή μας απασχολεί και πρέπει να έχουμε και από αυτό το… πράμα; (Βεβαίως, στo πλαίσιo αρχών, αξιών κ.λπ). Ζητούνται απαντήσεις γιατί κοντεύουμε να ξεχάσουμε τα αυτονόητα.
Για απόψεις ή όποια συνεισφορά στη στήλη: [email protected]
Αηδόνης
