Ζώντας στις δυτικές συνοικίες

Μένω στον Εύοσμο εδώ και 11 χρόνια. Ο κόσμος εδώ είχε στήσει τη ζωή του με δάνεια. Δάνειο για σπίτι, δάνειο για αυτοκίνητο. Δάνειο για μια μικρή επιχείρηση, για να τα βγάζει πέρα. Τα δύο τελευταία χρόνια είχαν αρχίσει έντονα τα σημάδια της φτώχειας. Μικρομάγαζα να κλείνουν, ένας να δουλεύει σε κάθε οικογένεια. Στον Εύοσμο δεν έχει πολλές ταβέρνες, γιατί οι περισσότεροι που μένουν εδώ είναι νέα ζευγάρια με πολλές υποχρεώσεις, οπότε δεν περισσεύει για έξοδα. Χαριτολογώντας λέμε ότι σε αυτή τη συνοικία όλοι μαζί θα γεράσουμε. Αν προλάβουμε, βέβαια, έτσι όπως καταντήσανε τη χώρα μας.
Πριν ένα μήνα περίπου έμαθα ότι ένας 35χρονος με 3 παιδιά αυτοκτόνησε στη γειτονιά μου. Άνεργος κι αυτός και η γυναίκα του, τον έπνιξαν τα δάνεια. Δεν γράφτηκε σε καμιά εφημερίδα ούτε ακούστηκε από κανένα ΜΜΕ. Εδώ και δύο με τρεις μήνες, μετά το καλοκαίρι, και με τον ερχομό των πρώτων χαρατσιών, άρχισε να υπάρχει μια άλλου είδους κινητικότητα στην ήσυχη συνοικία μας. Μετά από καλέσματα που έγιναν από διάφορες κινήσεις και πρωτοβουλίες, ο κόσμος γεμίζει πλατείες και πάρκα. Εκφράζει την οργή του, την απελπισία του, την ανάγκη για αλληλεγγύη. Δείχνει να αντιλαμβάνεται πολύ καλά τη δύναμη της μαζικότητας κι ότι μόνο από εκεί μπορεί να σωθεί. Ανταλλάσσει εύκολα τηλέφωνα, μιλάει για την ανεργία του, ζητάει διέξοδο. Ψάχνει δρόμο. Αυτές τις μέρες, έχω δει κόσμο σε συγκεντρώσεις που λέει ότι «εγώ δεν έχω πρόβλημα να πάω σε οποιαδήποτε συγκέντρωση, αρκεί να βρω λύση στο πρόβλημά μου». Δείχνει να έχει καταλάβει πολύ καλά ότι χωρίς αγώνα και θυσίες δεν γίνεται να κερδίσουμε.

Η αγωνία γίνεται αντίσταση
Η αγωνία του είναι μεγάλη γι’ αυτόν και για το μέλλον των παιδιών του. Άνθρωποι που, ένα χρόνο πριν, δεν φαντάζονταν ότι θα συμμετείχαν σε μια πορεία, σε μια απεργία, είναι αυτοί που σήμερα μπαίνουν μπροστά, γιατί καταλαβαίνουν ότι δεν έχουν τίποτε άλλο να χάσουν. Τους έχουν κάνει να χάσουν το δικαίωμα να ζουν αξιοπρεπώς. Μες στο χειμώνα, με το πετρέλαιο στα ύψη, δεν ξέρουν πώς να ζεσταθούν. Ψάχνουν να βρουν τα πιο φθηνά τρόφιμα, κι ας μην είναι καλής ποιότητας. Δεν ξέρουν τι να κόψουν για να τα φέρουν βόλτα.
Για όλους αυτούς τους λόγους, πάρθηκε μια πρωτοβουλία, στην αρχή από 10 μετά από 20 και στο τέλος από 30 ανθρώπους, για μια ανοιχτή συγκέντρωση για τα χαράτσια. Την ονομάσαμε απλά Κάτοικοι Εύοσμου-Κορδελιού.
Συμφωνήσαμε και το ανακοινώσαμε μέσα από ένα αφισάκι-κάλεσμα ότι λέμε «Όχι στα χαράτσια – Δεν πληρώνουμε άλλο τα χρέη τους». Βγάλαμε ντουντούκα και κολλήσαμε έξω από όσες πολυκατοικίες μπορέσαμε τα καλέσματα.
Η προσέλευση ήταν μεγάλη για τις δύο μέρες που δουλέψαμε. Μαζεύτηκαν περίπου 250 άνθρωποι στο Πολιτιστικό Κέντρο Εύοσμου. Η συζήτηση ήταν πλούσια.
Ο κόσμος διακατεχόταν από μεγάλη αγωνία για το τι θα κάνουμε. Δεν ήθελε να ακούσει άλλα κούφια λόγια και οικονομικοπολιτικές αναλύσεις. Αισθάνεται ότι έχει βομβαρδιστεί αρκετά από τέτοιου είδους αναλύσεις, απ’ όπου ένα μόνο συμπέρασμα βγαίνει, ότι θέλουν να μας ξεζουμίσουν χωρίς να τους νοιάζει πώς θα επιβιώσουμε.
Τελικά, αποφασίσαμε να παρέμβουμε στο Δημοτικό Συμβούλιο, που θα γίνει την Τετάρτη 16/11, απαιτώντας να πάρει έμπρακτη θέση απέναντι στα παράνομα χαράτσια ο δήμαρχος και το Δημοτικό Συμβούλιο.
Ζητώντας νομική κάλυψη και εθελοντές ηλεκτρολόγους του δήμου, που θα επανασυνδέουν το ρεύμα. Επίσης, σε περίπτωση που έχουμε θετική απάντηση υπέρ των πολιτών, αυτή να κοινοποιηθεί με πανό, μέσα από τα τοπικά έντυπα κ.λπ. Μετά από αυτό, θα γίνει ανοιχτή συγκέντρωση στην κεντρική πλατεία, στις 20 του μηνός, μέρα Κυριακή, για να δούμε πώς θα οργανώσουμε τις επόμενες κινήσεις μας.
Ο δρόμος σίγουρα μακρύς. Όλοι μαζί όμως μπορούμε να νικήσουμε.

Σχόλια