Αύριο οι Μαυροβούνιοι θα προσέλθουν στις κάλπες για τρίτη φορά μέσα σε λιγότερο από εννέα μήνες (προηγήθηκαν οι αυτοδιοικητικές και οι προεδρικές εκλογές). Από αυτές αναμένεται να αναδειχθεί η κυβέρνηση που θα αντικαταστήσει την «υπηρεσιακή» που διαχειρίζεται τη χώρα από τον περασμένο Αύγουστο, όταν η κυβέρνηση Αμπάζοβιτς έπεσε με πρωτοβουλία του τότε προέδρου Μίλο Τζουκάνοβιτς, πρώην «κομμουνιστή» και μετέπειτα φανατικού φιλοαμερικάνου. Αιτία ήταν οι υποψίες του Τζουκάνοβιτς για φιλορωσική και φιλοσερβική παρέκκλιση της κυβέρνησης, ιδίως αφότου ο Αμπάζοβιτς ενέκρινε την υπαγωγή της Εκκλησίας του Μαυροβουνίου στο Σερβικό Πατριαρχείο.
Το DPS του Τζουκάνοβιτς παρουσιάζει δημοσκοπικά πτωτική πορεία, αν και στηρίζεται κι από άλλα, μικρότερα κόμματα – μεταξύ αυτών και το αλβανικό. Φέτος είναι η πρώτη φορά που το DPS κατέρχεται στις εκλογές χωρίς την ηγεσία του Τζουκάνοβιτς, ο οποίος ηττήθηκε στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές μετά από 30 χρόνια αδιάλειπτης κυριαρχίας. Ο νυν πρόεδρος Γιάκοβ Μιλάτοβιτς συμμετέχει με το νέο κόμμα «Ευρώπη Τώρα» (PES), στο οποίο ανήκει και ο δήμαρχος της πρωτεύουσας Ποντγκόριτσα. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις το PES προηγείται, αλλά δεν φαίνεται να κερδίζει την αυτοδυναμία: μάλλον θα χρειαστεί τη στήριξη μικρότερων κομμάτων. Η προεκλογική εκστρατεία διεξάγεται κυρίως μέσω κοινωνικών δικτύων. 540.000 Μαυροβούνιοι έχουν δικαίωμα ψήφου, την οποία διεκδικούν συνολικά 15 κόμματα [στη φωτογραφία κάτω, το πολυπληθές κεντρικό ντιμπέιτ…].
Πολλοί λένε ότι το τέλος του διεφθαρμένου Τζουκάνοβιτς αφήνει έδαφος για βελτιώσεις. Όμως οι πολίτες ανησυχούν: η απόσχιση του Μαυροβουνίου με οριακή πλειοψηφία από τη Σερβία, η ένταξή του στο ΝΑΤΟ και η σύνδεσή του με την Ε.Ε. έδωσαν προνόμια σε ολιγάρχες και σε εξωτερικούς παράγοντες, αλλά για τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία τα πράγματα δυσκόλεψαν. Ναι μεν αυξήθηκαν οι μισθοί, αλλά αυξήθηκαν πολύ περισσότερο οι τιμές των βασικών αγαθών και υπηρεσιών. Έλεγε χαρακτηριστικά ένας νεαρός ψηφοφόρος στο BBC: «Τώρα πας στο μαγαζί με 50 ευρώ και φεύγεις με μια σακούλα, ενώ πριν λίγα χρόνια με 100 ευρώ μπορούσες να γεμίσεις το ψυγείο για ένα μήνα». Όσο δεν δημιουργούνται δυνατότητες επανασύνδεσης με τις σερβικές ρίζες και οι πολίτες εξαρτώνται από διεφθαρμένα κυκλώματα για τα προς το ζην, η Ε.Ε. θα ενισχύει την παρουσία της ως αφεντικό που δίνει χρήμα στους εργολάβους, το ΝΑΤΟ θα γεύεται τα καλά του αποκλεισμού των Σέρβων από τη θάλασσα, και το ντόπιο πολιτικό σύστημα θα αδυνατεί να βελτιώσει τη ζωή στο Μαυροβούνιο.
