Οι πληροφορίες από το πολιτικό ρεπορτάζ επιμένουν πως σε ευρεία σύσκεψη στο μέγαρο Μαξίμου με θέμα την επικοινωνιακή διαχείριση των παρεμβάσεων της κυβέρνησης, ετέθη και το ζήτημα των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν ελληνικά Μέσα. Όπως για παράδειγμα το Alter ή η Ελευθεροτυπία. Αν ξεπεράσουμε το επίπεδο των όποιων διαρροών ή πληροφοριών ότι ο πρωθυπουργός δεν προέτρεψε σε κάποια ενέργεια διάσωσης ελληνικών Μέσων, γεγονός είναι ότι τα media στην Ελλάδα βρίσκονται σε κρίσιμη και μεταβατική καμπή.
Γεγονός, επίσης, είναι ότι τα σοβαρότερα και σημαντικότερα δεν συζητούνται στα ίδια τα Μέσα, αλλά σε meeting τραπεζικών στελεχών ή σε συναντήσεις με τη συμμετοχή μεγαλοδιαφημιστών. Ειδικά αυτήν την περίοδο τις εξελίξεις τις καθορίζει το τρίγωνο Τράπεζες – μέτοχοι μιντιακών εταιριών – διαφημιστικές εταιρίες. Η αξία των media έχει υποστεί σαρωτική πτώση. Τόσο στην οικονομική της βάση, όλα τα Μέσα είναι δεμένα σφιχτά στο άρμα του τραπεζικού κεφαλαίου, όσο και- κυρίως εκεί- στο χαρακτήρα των υπηρεσιών που εμπορεύονται: Την επιρροή και χειραγώγηση των πολιτών.
Το ερώτημα αν η αγορά μπορεί να λειτουργήσει στο χώρο των media χωρίς άνωθεν, πολιτικές, επεμβάσεις και παρεμβάσεις είναι εκ των ων ουκ άνευ. Γιατί πλέον η διασύνδεση και η διαπλοκή των συμφερόντων του τραπεζικού κεφαλαίου με τα media και την πολιτική εξουσία παραπέμπει σε γόρδιο δεσμό χωρίς ορατή αρχή, μέση ή τέλος. Ένα παράδειγμα: Ένας τηλεοπτικός σταθμός, το Alter, σύμφωνα με όλα τα επίσημα στοιχεία, έχει σωρευμένες ζημιές άνω του μισού δισεκατομμυρίου ευρώ. Ο πιο σημαντικός όμιλος media, ο ΔΟΛ, κοντεύει σε ζημιές να φθάσει το μισό δισεκατομμύριο ευρώ. Σε σειρά άλλων Μέσων, τηλεοπτικών σταθμών και εφημερίδων, οι ζημιές ξεπερνάνε τα 100 εκατομμύρια ευρώ. Στον αντίποδα των δυσθεώρητων αυτών ποσών η «Ελευθεροτυπία» που φέρεται να κινδυνεύει άμεσα με κατάρρευση, έχει ζημιές περίπου 40 εκατ. ευρώ.
Σε όλες τις περιπτώσεις οι Τράπεζες αρνούνται να δώσουν νέα δάνεια, ακόμη κι αν υπάρχουν ήδη προεγκρίσεις. Αρνούνται την αναχρηματόδηση των δανείων, παραγγέλνοντας στις διοικήσεις των media σκληρά Μνημόνια περικοπών, απολύσεων και μειώσεων μισθών, για να συζητήσουν αν θα δώσουν νέα δάνεια. Την ίδια ώρα, ωστόσο, συγκρατούν με νύχια και με δόντια ορισμένα ΜΜΕ να μην καταρρεύσουν. Συντηρούν τις ζημιές τους με ένα μόνο -λογικό- στόχο: Να μην εγγράψουν τις ζημιές αυτές (τα δάνεια που έδωσαν) στα δικά τους οικονομικά στοιχεία. Η αξιολόγησή τους εξάλλου, τα stress test των δικών τους αντοχών είναι πολύ κοντά.
Πόσο μπορεί να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση; Ουδείς μπορεί να απαντήσει στο ερώτημα. Όλοι, σε όποια θέση κι αν βρίσκονται, μιλάνε γενικά για τους δύσκολους μήνες που έρχονται. Οι μιντιάρχες αναζητούν στο μεταξύ νέους μετόχους, εκτός του τραπεζικού κεφαλαίου. Για αυτό και ολοένα πιο συχνά ακούγεται το όνομα φιλόδοξου εφοπλιστή που μετέχει ήδη σε οργανισμό media και ο οποίος εμφανίζεται να έχει ενδιαφέρον συμμετοχής σε όλα σχεδόν τα ΜΜΕ, ζημιογόνα και μη.
Οι έως τώρα αναζητήσεις διεξόδων, εκτιμούμε πως δεν οδηγούν σε καμία λύση σωτηρίας των Μέσων Ενημέρωσης. Μπορούν, όμως, να εξηγήσουν την απόλυτη ταύτιση των ιδιοκτητών media και των στελεχών τους με την πολιτική της κυβέρνησης και του Μνημονίου.
Το ερώτημα αν η αγορά μπορεί να λειτουργήσει στο χώρο των media χωρίς άνωθεν, πολιτικές, επεμβάσεις και παρεμβάσεις είναι εκ των ων ουκ άνευ. Γιατί πλέον η διασύνδεση και η διαπλοκή των συμφερόντων του τραπεζικού κεφαλαίου με τα media και την πολιτική εξουσία παραπέμπει σε γόρδιο δεσμό χωρίς ορατή αρχή, μέση ή τέλος. Ένα παράδειγμα: Ένας τηλεοπτικός σταθμός, το Alter, σύμφωνα με όλα τα επίσημα στοιχεία, έχει σωρευμένες ζημιές άνω του μισού δισεκατομμυρίου ευρώ. Ο πιο σημαντικός όμιλος media, ο ΔΟΛ, κοντεύει σε ζημιές να φθάσει το μισό δισεκατομμύριο ευρώ. Σε σειρά άλλων Μέσων, τηλεοπτικών σταθμών και εφημερίδων, οι ζημιές ξεπερνάνε τα 100 εκατομμύρια ευρώ. Στον αντίποδα των δυσθεώρητων αυτών ποσών η «Ελευθεροτυπία» που φέρεται να κινδυνεύει άμεσα με κατάρρευση, έχει ζημιές περίπου 40 εκατ. ευρώ.
Σε όλες τις περιπτώσεις οι Τράπεζες αρνούνται να δώσουν νέα δάνεια, ακόμη κι αν υπάρχουν ήδη προεγκρίσεις. Αρνούνται την αναχρηματόδηση των δανείων, παραγγέλνοντας στις διοικήσεις των media σκληρά Μνημόνια περικοπών, απολύσεων και μειώσεων μισθών, για να συζητήσουν αν θα δώσουν νέα δάνεια. Την ίδια ώρα, ωστόσο, συγκρατούν με νύχια και με δόντια ορισμένα ΜΜΕ να μην καταρρεύσουν. Συντηρούν τις ζημιές τους με ένα μόνο -λογικό- στόχο: Να μην εγγράψουν τις ζημιές αυτές (τα δάνεια που έδωσαν) στα δικά τους οικονομικά στοιχεία. Η αξιολόγησή τους εξάλλου, τα stress test των δικών τους αντοχών είναι πολύ κοντά.
Πόσο μπορεί να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση; Ουδείς μπορεί να απαντήσει στο ερώτημα. Όλοι, σε όποια θέση κι αν βρίσκονται, μιλάνε γενικά για τους δύσκολους μήνες που έρχονται. Οι μιντιάρχες αναζητούν στο μεταξύ νέους μετόχους, εκτός του τραπεζικού κεφαλαίου. Για αυτό και ολοένα πιο συχνά ακούγεται το όνομα φιλόδοξου εφοπλιστή που μετέχει ήδη σε οργανισμό media και ο οποίος εμφανίζεται να έχει ενδιαφέρον συμμετοχής σε όλα σχεδόν τα ΜΜΕ, ζημιογόνα και μη.
Οι έως τώρα αναζητήσεις διεξόδων, εκτιμούμε πως δεν οδηγούν σε καμία λύση σωτηρίας των Μέσων Ενημέρωσης. Μπορούν, όμως, να εξηγήσουν την απόλυτη ταύτιση των ιδιοκτητών media και των στελεχών τους με την πολιτική της κυβέρνησης και του Μνημονίου.
Σχόλια
