Ακριβώς πριν από ένα χρόνο η κοινωνική πλειοψηφία πλημμύριζε με το φως της οργής και της αγανάκτησης τις πλατείες όλης της χώρας.
Ήταν 25 Μάη του 2011. Ένα χρόνο και λίγες μέρες πιο πίσω, στις 5 Μάη του 2010 ένα σαρωτικό λαϊκό ποτάμι κατέκλυζε την Αθήνα και έβαζε στο στόχαστρο το πολιτικό σύστημα, που βύθισε τη χώρα στο σκοτάδι της χρέωσης και των δεσμών του Μνημονίου. Στο «τώρα», αυτές οι στιγμές διαρκείας είναι ανεξίτηλες.
Μόλις προχτές ένας εξηντάχρονος άνεργος μουσικός, μαζί με την ενενηντάχρονη μητέρα του βούτηξαν απελπισμένοι στο κενό. Πριν υλοποιήσει την απόφασή του ο μουσικός έγραψε: «Δεν έχω καμία λύση μπρος μου. Μήπως ξέρει κανείς καμία λύση; Ισχυροί της γης, για την οικονομική κρίση που δημιουργήσατε θέλετε κρέμασμα και σας είναι λίγο. Λέει η εντολή ου αυτοκτονήσεις, μα κατ’ ανάγκην αυτοκτονείς, χτύπα τους πριν σε αφανίσουν, εγκληματείς που αδρανείς, της ηθικής μας απραξίας όπως και της νωθρότητάς μας πια ας μην είμαστε ασθενείς».
Σκέψεις που θα μπορούσαν να είχαν γραφτεί από χιλιάδες χέρια, χιλιάδων οικογενειών, που βιώνουν το αδιέξοδο και την απόγνωση. Αυτή, όμως, η ακραία πράξη απελπισίας δεν βρήκε θέση στις «ειδήσεις» των μεγάλων καναλιών.
Για τα δελτία ειδήσεων και τις έγκυρες σελίδες πρώτη είδηση γίνεται όχι η απόγνωση, αλλά η παραμικρή νύξη -ακόμα και του τελευταίου τροχού της χρηματιστηριακής μαφίας και της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών- ότι απειλείται η χώρα με εξοβελισμό από την Ευρωζώνη.
Σκοτάδι και ζόφος. Η κοινωνία στενάζει στην κυριολεξία, σε κάθε έκφανσή της. Οι άνεργοι έχουν προ πολλού ξεπεράσει το ένα εκατομμύριο, μέγεθος, που φάνταζε μόλις λίγους μήνες πριν εφιαλτικό, μόλις δύο χρόνια πριν αδιανόητο. Μαθητές ολοκληρώνουν το σχολικό έτος χωρίς να έχουν λάβει ποτέ βιβλία, ενώ στα νοσοκομεία κάτι πάντα λείπει -γιατροί, νοσηλευτές, γάζες, ράμματα, φάρμακα, συχνά λείπουν όλα μαζί! Οι συνταξιούχοι στα γκισέ των φαρμακείων βρίσκονται αντιμέτωποι με τη χρεοκοπία του τερατουργήματος ονόματι ΕΟΠΥΥ, του μεγάλου επιτεύγματος της τρόικας και του Λοβέρδου. Πολύ απλά δεν μπορούν να πάρουν πλέον ούτε τα φάρμακά τους. Αλλά μήπως έχουν συντάξεις στους λογαριασμούς τους; Το ΕΚΑΣ χορηγείται εκ περιτροπής και εκ… παραδρομής σε λίγους και… όποτε, αλλά πάντα σε… ευρώ! Και βέβαια μισοάνεργοι, εντελώς άνεργοι, αυτοαπασχολούμενοι, φτωχοί και συνταξιούχοι της πείνας θα βρεθούν άμεσα αντιμέτωποι με τη νέα σαρωτική φοροεπιδρομή στο μέσον της προεκλογικής περιόδου. Σήψη που σοβεί και εύφλεκτη ύλη που συσσωρεύεται, απειλούν με γενική διάλυση και ανάφλεξη το κοινωνικό τοπίο κι είναι μόνο προειδοποιητικά σημεία τα γεγονότα απόγνωσης και κοινωνικού κανιβαλισμού, όπως οι άγριες νύχτες που έζησε η Πάτρα, μετά τη δολοφονία του νεαρού κατοίκου της πόλης σε συμπλοκή με τρεις μετανάστες.
Φως; Υπάρχει φως; Μήπως η επαναδιαπραγμάτευση του Σαμαρά, η αναθεώρηση που ανακάλυψε ο Βενιζέλος, έστω ο… σίγουρος και… υπεύθυνος δρόμος της απαγκίστρωσης που λησμόνησε μετά το ναυάγιο των διερευνητικών εντολών ο Φώτης Κουβέλης; Εντάξει, αστειευόμαστε κι ίσως να μην ταιριάζει σε αυτούς τους μαύρους καιρούς, ούτε καν το μαύρο χιούμορ. Βεβαίως και υπάρχει φως. Γι’ αυτό και το ετοιμόρροπο μπλοκ της πολιτικής, οικονομικής και εκδοτικής ολιγαρχίας έχει περιπέσει από το βράδυ της 6ης Μάη σε φάση «μανίας» για να υπερασπίσει τα «ιερά και όσια» κεκτημένα του. Κι εξαπολύουν όλα τα άθλια μέσα τους. Γίνεται να πνίξουν την πραγματικότητα της ραγδαίας εξαθλίωσης στον ορυμαγδό του φόβου; Οικονομική αφαίμαξη, κοινωνικός εκφασισμός και τώρα πολιτική αφασία, στα όρια της σχιζοφρένειας;
Είναι πλύση εγκεφάλου με άψογες γκεμπελικές προδιαγραφές, όσα «φτύνουν» κάθε βράδυ τα καθεστωτικά μεγάφωνα: Ο …Τσίπρας και οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ απειλούν το έθνος. Το ομολογούν ευθαρσώς με όλους του τρόπους: Η ακύρωση του Μνημονίου απαγορεύεται ακόμα και ως σκέψη. Είναι η «κόκκινη γραμμή» τους. Αφού το εξασφαλίσουν αυτό, μας σώζει ο Ολάντ βεβαίως, ο καινούργιος μεγάλος προστάτης της Ελλάδας και τα ψίχουλα της γερμανικής «ανάπτυξης». Αλλά προσοχή! Οι «δεσμεύσεις», δεσμεύσεις και διά της ψήφου!
Θα είναι -ούτως ή άλλως- χαμένοι ακόμη και στην περίπτωση (ώς ώρας δεν τους προκύπτει από πουθενά) που θα νομίζουν ή θα παριστάνουν τους… νικητές. Εδώ από τις 6 Μάη, το ίδιο βράδυ, έστησαν το «ευρωπαϊκό τόξο», που κατέληξε στην κεντροδεξιά καρικατούρα Σαμαρά-Ντόρας, με τον Βενιζέλο σε ρόλο φτωχού συγγενή.
Ομάδα που κερδίζει, δίχως άλλο…
Μόλις προχτές ένας εξηντάχρονος άνεργος μουσικός, μαζί με την ενενηντάχρονη μητέρα του βούτηξαν απελπισμένοι στο κενό. Πριν υλοποιήσει την απόφασή του ο μουσικός έγραψε: «Δεν έχω καμία λύση μπρος μου. Μήπως ξέρει κανείς καμία λύση; Ισχυροί της γης, για την οικονομική κρίση που δημιουργήσατε θέλετε κρέμασμα και σας είναι λίγο. Λέει η εντολή ου αυτοκτονήσεις, μα κατ’ ανάγκην αυτοκτονείς, χτύπα τους πριν σε αφανίσουν, εγκληματείς που αδρανείς, της ηθικής μας απραξίας όπως και της νωθρότητάς μας πια ας μην είμαστε ασθενείς».
Σκέψεις που θα μπορούσαν να είχαν γραφτεί από χιλιάδες χέρια, χιλιάδων οικογενειών, που βιώνουν το αδιέξοδο και την απόγνωση. Αυτή, όμως, η ακραία πράξη απελπισίας δεν βρήκε θέση στις «ειδήσεις» των μεγάλων καναλιών.
Για τα δελτία ειδήσεων και τις έγκυρες σελίδες πρώτη είδηση γίνεται όχι η απόγνωση, αλλά η παραμικρή νύξη -ακόμα και του τελευταίου τροχού της χρηματιστηριακής μαφίας και της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών- ότι απειλείται η χώρα με εξοβελισμό από την Ευρωζώνη.
Σκοτάδι και ζόφος. Η κοινωνία στενάζει στην κυριολεξία, σε κάθε έκφανσή της. Οι άνεργοι έχουν προ πολλού ξεπεράσει το ένα εκατομμύριο, μέγεθος, που φάνταζε μόλις λίγους μήνες πριν εφιαλτικό, μόλις δύο χρόνια πριν αδιανόητο. Μαθητές ολοκληρώνουν το σχολικό έτος χωρίς να έχουν λάβει ποτέ βιβλία, ενώ στα νοσοκομεία κάτι πάντα λείπει -γιατροί, νοσηλευτές, γάζες, ράμματα, φάρμακα, συχνά λείπουν όλα μαζί! Οι συνταξιούχοι στα γκισέ των φαρμακείων βρίσκονται αντιμέτωποι με τη χρεοκοπία του τερατουργήματος ονόματι ΕΟΠΥΥ, του μεγάλου επιτεύγματος της τρόικας και του Λοβέρδου. Πολύ απλά δεν μπορούν να πάρουν πλέον ούτε τα φάρμακά τους. Αλλά μήπως έχουν συντάξεις στους λογαριασμούς τους; Το ΕΚΑΣ χορηγείται εκ περιτροπής και εκ… παραδρομής σε λίγους και… όποτε, αλλά πάντα σε… ευρώ! Και βέβαια μισοάνεργοι, εντελώς άνεργοι, αυτοαπασχολούμενοι, φτωχοί και συνταξιούχοι της πείνας θα βρεθούν άμεσα αντιμέτωποι με τη νέα σαρωτική φοροεπιδρομή στο μέσον της προεκλογικής περιόδου. Σήψη που σοβεί και εύφλεκτη ύλη που συσσωρεύεται, απειλούν με γενική διάλυση και ανάφλεξη το κοινωνικό τοπίο κι είναι μόνο προειδοποιητικά σημεία τα γεγονότα απόγνωσης και κοινωνικού κανιβαλισμού, όπως οι άγριες νύχτες που έζησε η Πάτρα, μετά τη δολοφονία του νεαρού κατοίκου της πόλης σε συμπλοκή με τρεις μετανάστες.
Φως; Υπάρχει φως; Μήπως η επαναδιαπραγμάτευση του Σαμαρά, η αναθεώρηση που ανακάλυψε ο Βενιζέλος, έστω ο… σίγουρος και… υπεύθυνος δρόμος της απαγκίστρωσης που λησμόνησε μετά το ναυάγιο των διερευνητικών εντολών ο Φώτης Κουβέλης; Εντάξει, αστειευόμαστε κι ίσως να μην ταιριάζει σε αυτούς τους μαύρους καιρούς, ούτε καν το μαύρο χιούμορ. Βεβαίως και υπάρχει φως. Γι’ αυτό και το ετοιμόρροπο μπλοκ της πολιτικής, οικονομικής και εκδοτικής ολιγαρχίας έχει περιπέσει από το βράδυ της 6ης Μάη σε φάση «μανίας» για να υπερασπίσει τα «ιερά και όσια» κεκτημένα του. Κι εξαπολύουν όλα τα άθλια μέσα τους. Γίνεται να πνίξουν την πραγματικότητα της ραγδαίας εξαθλίωσης στον ορυμαγδό του φόβου; Οικονομική αφαίμαξη, κοινωνικός εκφασισμός και τώρα πολιτική αφασία, στα όρια της σχιζοφρένειας;
Είναι πλύση εγκεφάλου με άψογες γκεμπελικές προδιαγραφές, όσα «φτύνουν» κάθε βράδυ τα καθεστωτικά μεγάφωνα: Ο …Τσίπρας και οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ απειλούν το έθνος. Το ομολογούν ευθαρσώς με όλους του τρόπους: Η ακύρωση του Μνημονίου απαγορεύεται ακόμα και ως σκέψη. Είναι η «κόκκινη γραμμή» τους. Αφού το εξασφαλίσουν αυτό, μας σώζει ο Ολάντ βεβαίως, ο καινούργιος μεγάλος προστάτης της Ελλάδας και τα ψίχουλα της γερμανικής «ανάπτυξης». Αλλά προσοχή! Οι «δεσμεύσεις», δεσμεύσεις και διά της ψήφου!
Θα είναι -ούτως ή άλλως- χαμένοι ακόμη και στην περίπτωση (ώς ώρας δεν τους προκύπτει από πουθενά) που θα νομίζουν ή θα παριστάνουν τους… νικητές. Εδώ από τις 6 Μάη, το ίδιο βράδυ, έστησαν το «ευρωπαϊκό τόξο», που κατέληξε στην κεντροδεξιά καρικατούρα Σαμαρά-Ντόρας, με τον Βενιζέλο σε ρόλο φτωχού συγγενή.
Ομάδα που κερδίζει, δίχως άλλο…
Σχόλια
