Μεταξύ άλλων στην ομιλία του στην ΔΕΘ, αλλά και στη συνέντευξη Τύπου, ο Αλέξης Τσίπρας επέμεινε πολύ στην άποψη πως οι κυβερνήσεις συνεργασίας με προγραμματικές συγκλίσεις δεν δημιουργούν αστάθεια, αλλά σταθερότητα και εμπιστοσύνη. Η ομιλία και η συνέντευξη του κ. Τσίπρα ήταν ενδεικτική των προθέσεων –όχι μόνο του ΣΥΡΙΖΑ– και των διεργασιών που ήδη έχουν ξεκινήσει στα πλαίσια του πολιτικού συστήματος. Μπορεί το προεκλογικό κλίμα να ευνοεί την πόλωση και τις αντιπαραθέσεις, έστω και αν αυτές είναι καθαρά επικοινωνιακές, καθώς Ν.Δ., ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ συμφωνούν στα βασικά ζητήματα – Κάτι που φάνηκε ξεκάθαρα και από το γεγονός ότι πριν λίγο διάστημα ψήφισαν στη Βουλή και τα τρία κόμματα μαζί τα πρωτόκολλα εισόδου Φινλανδίας και Σουηδίας στο ΝΑΤΟ. Σαν τους κλέφτες, χωρίς να το λένε καν στις ειδήσεις. Ν.Δ., ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ σε έκτακτες καταστάσεις συμπράττουν: Ψηφίζουν μαζί το τρίτο μνημόνιο, στηρίζουν τη Συμφωνία των Πρεσπών, ακολουθούν την ίδια πολιτική ενδοτισμού απέναντι στην επεκτατική Τουρκία, λειαίνουν το έδαφος για την προώθηση της «πολεμικής οικονομίας» κ.ο.κ.. Αν κάτω από οποιοδήποτε πρόσχημα τους ζητηθεί να συμπράξουν, θα το κάνουν. Ο ατλαντισμός και η ευρωκρατία οδηγούν το ελληνικό πολιτικό σύστημα, και κατά συνέπεια το τριολέ Ν.Δ.-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, και τη δεδομένη στιγμή η οξύτατη κρίση αστάθειας που προδιαγράφεται σε πολλά μέτωπα σπρώχνει τα πράγματα προς τη συνεννόηση και τις συνεργασίες.
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχοντας λειάνει τον προγραμματικό του λόγο, σε βαθμό που να μπορεί να συνομιλεί ή να συνεργάζεται με όποιον κριθεί απαραίτητο (εκτός ίσως του ίδιου του κ. Μητσοτάκη), επιδιώκει να εκμεταλλευτεί τις ψυχρές σχέσεις μεταξύ Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, που πυροδότησαν οι υποκλοπές, και να εμφανιστεί ως μια ρεαλιστική λύση και ο βασικός πόλος μιας κυβέρνησης συνεργασίας.
Οι δικομματικές, τρικομματικές ή τεχνοκρατικές, με ευρεία κομματική στήριξη, κυβερνήσεις άλλωστε είναι πραγματικότητα σε μια σειρά χώρες της Ευρώπης. Προφανώς δεν πρόκειται για μόδα, ούτε είναι απόδειξη ενός νέου αναβαθμισμένου πολιτικού πολιτισμού συνεργασιών στην γερασμένη Ευρώπη. Η πραγματικότητα της πολλαπλής κρίσης, των μεγάλων γεωπολιτικών προκλήσεων σε συνδυασμό με την αδυναμία να τιθασευτεί το πολιτικό κενό που δημιουργεί η κοινωνική δυσαρέσκεια, είναι αυτό που σπρώχνει τις ελίτ, να επιλέγουν το δρόμο της συνεργασίας.
Είναι λογικό για τις ελίτ, να αναζητούν ένα σχήμα (συνεργατικό, οικουμενικό) ικανό να απορροφά τους κραδασμούς που θα προκύψουν. Ένα σχήμα που θα παρουσιάζει τον εαυτό του ως νομιμοποιημένο να περάσει μια σειρά πολιτικές περαιτέρω διάλυσης της κοινωνίας και της ίδιας της υπόστασης της χώρας, χωρίς να σκέφτεται συνεχώς το πολιτικό κόστος της κοινωνικής δυσαρέσκειας και πιθανών αναταραχών που προκαλεί.
Παράδειγμα του μασάζ που γίνεται προς την κοινωνία, προς τα κόμματα αλλά και άλλους πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες είναι και οι διάφορες έρευνες που παραγγέλνονται. Χαρακτηριστικά είναι και τα ευρήματα έρευνας της MRB για τον τηλεοπτικό σταθμό OPEN, και περιλάμβανε ερώτηση σχετική με τις συνεργασίες. Σύμφωνα με την έρευνα το 16,4% τάχθηκε υπέρ της συνεργασίας Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ και το 15,7% υπέρ μιας οικουμενικής κυβέρνησης. Το 13,6% προτιμά συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ και μικρότερα κόμματα της Αριστεράς και το 10,6% συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ. Ενώ στο ερώτημα εάν θα είναι «τερατογένεση» –όπως το χαρακτήρισε ο πρωθυπουργός– μια κυβέρνηση συνεργασίας του ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και το ΜέΡΑ25, το 40,3% απάντησε «καθόλου», το 15,5% «λίγο», το 19% «πολύ» και το 15,7% «αρκετά».
Διαβάζοντας την ομιλία Τσίπρα
Κλίμα αισιοδοξίας ενώ είναι δεύτερος: «Το βράδυ των εκλογών με απλή αναλογική θα έχουμε μία κυβέρνηση προοδευτικών δυνάμεων επί τη βάσει προγραμματικών συγκλίσεων» – «Πιστεύω ότι υπάρχει για πρώτη φορά στον τόπο η δυνατότητα να φτιάξουμε την πιο δημοκρατική κυβέρνηση που είχε ποτέ ο τόπος»
Διαπίστωση ότι μπορεί να χαθεί το τραίνο και για ΣΥΡΙΖΑ: «Στο μυαλό μου δεν είναι οι δεύτερες εκλογές, είναι οι πρώτες, γιατί όποιος τις χάσει χάνει και το τραίνο των πολιτικών εξελίξεων» – «Δεν θέλουμε να είμαστε μία κυβέρνηση των ηττημένων, για να προχωρήσει μία κυβέρνηση συνεργασίας είναι προϋπόθεση να είναι πρώτος ο ΣΥΡΙΖΑ. Αν είναι ο κ. Μητσοτάκης θα έχει εκείνος την δυνατότητα, θα πάρει την εντολή και θα μπορεί να κάνει κυβέρνηση ενδεχομένως με τον κ. Βελόπουλο».
Ένας όρος για πλασάρισμα σε μετεκλογικές διεργασίες: «Δεν μας αφορούν σενάρια συνεργασίας με τον κ. Μητσοτάκη και τη Ν.Δ., δεν μας αφορούν σενάρια πρωθυπουργών που θα έχουν βγει από δοκιμαστικό σωλήνα ή παρακάμαρα συμφερόντων».
Άρα όπως επισημαίνει ο κ. Κοττάκης έχουμε μια καραμπινάτη: «Προετοιμασία δεύτερου κόμματος πού θέλει νά συμμετάσχει στήν κυβέρνηση γιά νά μπεῖ ξανά στό παιχνίδι».
Άλλωστε δεν απέκλεισε συνεργασία με Ν.Δ. και σε μια συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ σε κυβέρνηση συνεργασίας: «Η σύμπραξη των δύο πόλων του πολιτικού συστήματος μπορούν να γίνουν μόνο σε έκτακτες καταστάσεις». Προς το παρόν όμως φρόντισε να τονίσει ότι δεν βλέπει τέτοιες καταστάσεις…
Το μασάζ αναμένεται να συνεχιστεί…
