Αυτή τη βδομάδα, εκτάκτως, το Blogodromio απουσιάζει.
Τη θέση του, λοιπόν, καταλαμβάνει –μεταφερόμενος από τις πρώτες σελίδες της πολιτικής που είναι συνήθως το… πάρκινγκ του- ο ταξιτζής του Δρόμου. Άλλωστε, όπως θα διαβάσετε, μας απείλησε με απεργία πείνας αν και αυτή τη φορά δεν του δίναμε το χώρο που… διεκδικεί.
Καλημέρα πελάτες μου! Τι καλημέρα, δηλαδή, που η αποχή και οι εκβιασμοί μάς έκαψαν τη γούνα. Ο ταξιτζής, πελάτες, δεν κρύβεται ποτέ. Η κάλπη υπάρχει στα γραφεία του Δρόμου για κάθε άπιστο Θωμά! Αυτό που εγώ κατάλαβα ήταν ότι η νέα γενιά απείχε μαζικά και οι παλιές δυνάμεις και το κατεστημένο καταρρέει! Ίδωμεν! Κύριε Διευθυντά, σήμερα δώσ’ μου χώρο να τα πω, γιατί θα κάνω απεργία πείνας στα γραφεία του Δρόμου! Και θα απαιτήσω εκλογικό επίδομα και αναδρομικά! Πάμε λοιπόν:
Η κυρία μπαίνει μέσα και αναστενάζει, «βρε παλικάρι μου πολύ ζέστη σήμερα». Είναι μελαγχολικό τσουρούφλισμα, απαντώ. Σκέτο καμίνι η Αθήνα. «Αχ, καλέ και ‘γω τον Καμίνη θα ψηφίσω, β΄ γύρο!». Ξερός εγώ. Μωρέ, λογικά απέναντι στον Κακλαμάνη αυτόν θα ‘πρεπε να ψηφίσουμε, αλλά… «Τι αλλά;», μου λέει. Να, ο Γιώργος θα το πάρει σαν δικαίωση και θα πάρει κι άλλα μέτρα. «Εγώ φίλε, δικαίωση ξεδικαίωση θέλω αλλαγή στο δήμο, δεν αντέχω άλλο». Ψήφος κατά συνείδηση πελάτες μου.
Ανεβοκατέβαιναν πελάτες και ‘γω λαχταράω έναν καφέ. Πριν προλάβω να κατέβω στο Παγκράτι, δυο κυρίες να, υποβάσταζαν μια τρίτη ηλικιωμένη, «εδώ κοντά στον Άγιο Αρτέμιο, παλικάρι». Ψήφισες θεια; της λέω. «Δεν βλέπεις την κατάστασή μου, ανιψιέ; Είμαι για ψήφο καλέ; Είναι και μακρυά το τμήμα…». «Όχι, θεία, λένε οι άλλες δύο «έχει και κοντά στο Άλσος». «Τότε θα πάω», λέει εκείνη. Τότε τι θα ψηφίσετε στο β΄ γύρο; «Αυτόν, τον Κακλαμάνη». Γιατί καλέ; της λέω. «Τι να ψηφίσω; Τον Αντρέα;». Κόντεψα να πάθω, που λέτε. Ποιον Αντρέα θεια; «Τον Παπανδρέου ντε». Ο Αντρέας πέθανε, τώρα είναι ο γιος του. «Τέλος πάντων, εγώ Παπανδρέου δεν ψηφίζω». Γάτα εγώ, της πετάω: θεία την Κυριακή θα έχει άσχημο καιρό και θα βρέχει, καλύτερα να μην πας. Με κοιτάει στραβά «Μωρέ συ, του Παπανδρέου είσαι;» Χαμός από τα γέλια στο ταξί πελάτες μου. Εμείς, πελάτες μου, θα παίξουμε μπάλα στον γ΄ γύρο, στον κοινωνικό, όπως λέει ο Αλέκος.
Έχει πάει 12 παρά και δεν βλέπω χαΐρι και σήμερα και πηγαίνω για Συγγρού. Η κοπέλα πετάγεται σχεδόν στη μέση, ταξί, έλα, τι θέλετε; «Κάνε στην άκρη να σου πω. Πηγαίνω στα Σπάτα, αλλά σε λίγο η ταρίφα θα είναι διπλή. Με πας με μονή;» Εντάξει, της λέω. «Κάτσε να φέρω τα πράγματά μου που είναι στην Αγία Αικατερίνη, εδώ». Τη βλέπω να έρχεται με τρεις τσάντες. «Τη βλέπεις τη μεγάλη τσάντα;», μου λέει. Ναι. «Έχω δυο κουβέρτες για το βράδυ». Γιατί; «Να, κάθε μήνα έχουμε αγρύπνια κι αν δεν βρω ταξί με μονή ταρίφα κοιμάμαι στο παγκάκι έξω από την Αγία Αικατερίνη». Και δεν φοβάσαι; Της λέω. «Αν υπάρχει κίνδυνος με ξυπνάει η Παναγιά και ο Χριστός».
Τι δουλειά κάνεις; «Αγγλικά σε φροντιστήρια και ιδιαίτερα.» Φαίνεται έξυπνη και με χιούμορ, αλλά… Ψήφισες; της λέω. «Όχι, γιατί είμαι Θεσσαλονικιά αλλά εμείς έχουμε τον Χριστό, ξέρεις… τι να σου κάνουν οι πολιτικοί; Εσύ φίλε, το ξέρεις ότι ο διάβολος θέλει να μας σφραγίσει με το 666 και να έχουμε όλοι ένα τσιπάκι στο χέρι μας; Και τότε παράδεισο δεν βλέπεις ποτέ; Αφού μας παίρνουν οι καλόγεροι και μας λένε: έχουμε έτοιμα κελιά» (Σκέφτομαι, λες να ξέρει η Άννα-Μαρία το εκλογικό μας σύνθημα, θα πάμε φυλακή για τους νέους, και έχουν έτοιμα κελιά;) «Τι να κάνουν τα κελιά;» «Αυτοί που θα αρνούνται το τσιπάκι θα τους κυνηγούν και θα κρύβονται στα κελιά». Έχω αρχίσει να χαλαρώνω και το απολαμβάνω, ξαφνικά βγάζει το κινητό και κάτι μονολογεί. Τι λέτε; «Να, παίρνω κάποιον που έμεινε στην αγρύπνια να ακούσω από το κινητό λειτουργία, ξέρεις, το άλλο πνεύμα περνάει από το τηλέφωνο!» (Στην κάλπη δεν περνάει, λέω). «Μπορώ ακόμα να σου αγιάσω το ταξί να μην τρακάρεις ποτέ!» Πώς; «Θα σου βάλω λίγο αγιασμό στο ψυγείο. Το κάνω κι εγώ». Ξερός εγώ. Της λέω: δεν βάζεις λίγο στο ρεζερβουάρ να μη βάζω ποτέ πετρέλαιο που είναι κι ακριβό; Λύθηκε στα γέλια η δικιά σου.
«Ξέρεις ότι ο εξαποδίτης (διάολος) βάζει πειρασμούς στο κεφάλι μας;» Πώς; «Να, αντί να πας να διαβάσεις το βράδυ την Αγία Γραφή, ανοίγεις το χαζοκούτι και να οι τσίτσιδες, οι παλαβιάρηδες να σε κολάζουν». Και τα βλέπεις εσύ; «Άμα με παρασέρνει ο διάβολος που είναι πονηρός, ναι. Και μετά πηγαίνω στον πνευματικό μου και όλα εντάξει». Όλα εν σοφία εποίησες κύριε, αλλά είπαμε, η θρησκεία το όπιο του λαού, αλλά η Άννα-Μαρία μέχρι μαριχουάνα έχει πάρει! Καληνύχτα Άννα-Μαρία και βάστα και μια θέση για μένα στον παράδεισο, θα μου χρειαστεί.
Ο ταξιτζής
του Δρόμου της Αριστεράς
