Συγκρούσεις στο Ρίο ντε Τζανέιρο που θυμίζουν κάτι από ελληνική ΑΟΖ
Ενόψει του διεθνούς διαγωνισμού που είχε προκηρυχθεί για την περασμένη Δευτέρα, οργανώθηκε διαδήλωση την προηγούμενη εβδομάδα στη Μπάρα ντε Τιχούγκα, κοντά στο Ρίο ντε Τζανέιρο, ενάντια στην ιδιωτικοποίηση σημαντικού πετρελαϊκού κοιτάσματος που ανακαλύφθηκε μόλις το 2010 κοντά στην ακτογραμμή της Βραζιλίας. Το κοίτασμα, που ο εντοπισμός του διπλασίασε τα αποθέματα της χώρας, βρίσκεται σε μεγάλο βάθος, 5 χιλιάδων μέτρων, κάτω από ένα παχύ στρώμα άλατος που κάνει την εξόρυξη δύσκολη, και αυτό αποτελεί ένα επιχείρημα όσων αποφάσισαν να το δώσουν σε ξένη εταιρία.
Από την απέναντι πλευρά, κριτικές δέχτηκε η κυβέρνηση και απ’ τη Δεξιά, που καταλόγιζε στην πρόεδρο Ρουσέφ ότι με τους όρους που έθεσε στο διαγωνισμό αποθάρρυνε κολοσσούς του χώρου όπως η British Petroleum και η Exxon.
Η διαδήλωση κατέληξε σε σύγκρουση με την αστυνομία. Εργαζόμενοι σε πάνω από 40 πετρελαϊκές εξέδρες και διυλιστήρια βρίσκονταν σε απεργία από την προπερασμένη Πέμπτη, με αίτημα να διατηρηθεί το κρατικό μονοπώλιο στην ενέργεια και να μην ξεπουληθεί το κοίτασμα. Οι διαδηλωτές προσπάθησαν να αποτρέψουν αξιωματούχους να πλησιάσουν το ξενοδοχείο όπου θα διενεργηθεί ο διαγωνισμός. Αυτό θυμίζει κάτι από ιστορίες του… μέλλοντος που προδιαγράφονται περί την ελληνική ΑΟΖ.
Για την ιστορία, να πούμε ότι τον διαγωνισμό κέρδισε μια κοινοπραξία αποτελούμενη από τις Shell, Total και δύο κινεζικές εταιρίες.
Προκλητικές δηλώσεις Νετανιάχου
Ενώ συνεχίζονται οι αμερικανικές προσπάθειες για νέα ειρηνευτική διαδικασία, οι δηλώσεις Νετανιάχου στις αρχές Οκτωβρίου είναι ενδεικτικές του σημείου εκκίνησης από το οποίο προσέρχεται η ισραηλινή πλευρά.
«Αν οι Παλαιστίνιοι δεν αναγνωρίσουν το Ισραήλ ως Εβραϊκό κράτος και δεν απεμπολήσουν το δικαίωμα της επιστροφής των προσφύγων δεν πρόκειται να υπάρξει ειρήνη. Αλλά ακόμη και μια τέτοια αναγνώριση από την παλαιστινιακή ηγεσία, μετά από γενιές γενεών υποκίνησης του παλαιστινιακού λαού από την ηγεσία του, δεν έχουμε καμιά εμπιστοσύνη ότι αυτή η αναγνώριση θα φτάσει μέχρι κάτω στον ίδιο τον παλαιστινιακό λαό. Είναι για αυτό που έχουμε ανάγκη εξαιρετικά ισχυρών προβλέψεων για την ασφάλεια [του Ισραήλ σ.τ.μ.] ως προϋπόθεση για οποιαδήποτε πρόοδο, και όχι έτσι, στα τυφλά.
Όταν ρωτούν ποια είναι η αιτία της σύγκρουσης, η συνήθης απάντηση είναι η κατοχή, τα κατεχόμενα, ο εποικισμός. Λένε ότι η κατάληψη από το Ισραήλ της Ιουδαίας και της Σαμάριας [Βιβλικός όρος για τη Δυτική Όχθη] μετά τον Πόλεμο των Έξι Ημερών το 1967 ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για τη σύγκρουση. Αυτό όμως δεν είναι αλήθεια».
Δεν είναι απορίας άξιο, που οι συνομιλίες οι οποίες ξεκίνησαν τον περασμένο Ιούλιο με αμερικανικές πιέσεις και προβλέπεται να έχουν ολοκληρωθεί μέχρι την επόμενη άνοιξη, προχωρούν με ρυθμό χελώνας. Ίσως άλλες εξωτερικές εξελίξεις, όπως η προσέγγιση ΗΠΑ-Ιράν, να εξαναγκάσουν σε επιτάχυνση…
