Ούτε η Ν.Δ. ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ μπορούν να υποστηρίξουν ότι είναι αυθεντικά δείγματα «της φυλής» που υποτίθεται εκπροσωπούν. Αλλά και οι «πολιτικές φυλές» έχουν πάψει από καιρό να διεκδικούν την ελάχιστη καθαρότητα «αίματος». Ποια κλασσική Δεξιά θα είχε υπουργό τον (πολύ σοβαρό) πρώην Κνίτη Τάκη Θεοδωρικάκο και ποια Αριστερά θα είχε πλημμυρίσει από το αποτυχημένο και γερασμένο ΠΑΣΟΚ, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ; Ανεμομαζώματα έχουν γίνει τα κόμματα, χωρίς ταυτότητα.
Οι δυο πρωταγωνιστές του δικομματισμού θα υποφέρουν αν εμφανιστεί πειστική πατριωτική κίνηση, έλεγε φίλος της συντηρητικής παράταξης, κατηφής για την εικόνα της χώρας και των κομμάτων, απαισιόδοξος για τις προσεχείς εξελίξεις. Εξηγώντας ότι είναι βλαβερός ο «πατριωτισμός» του τύπου «τρώμε χοιρινό έξω από μουσουλμανικούς καταυλισμούς». Επειδή πρόκειται για ανέξοδη «μαγκιά του καφενείου» (ξέρεις ποιος είμαι εγώ, ρε!) που ξεχνιέται με την υπόσχεση διορισμού έναντι ψήφου και τα λοιπά. Όπως χαρακτηριστικά έδειξαν τα αποτελέσματα στη Β. Ελλάδα στις εκλογές.
ΣΤΗ Ν.Δ. συνωστίζονται τουλάχιστον τρεις «συνιστώσες», «καραμανλική», «μητσοτακική» και «σαμαρική», με αντίστοιχο προσδιορισμό «εθνική», «νεοφιλελεύθερη» και «πατριωτική». Και οι τρεις έχουν κυβερνήσει το κόμμα και τη χώρα αλλά δεν κατάφεραν (ούτε πολυενδιαφέρθηκαν) να προσδώσουν ιδεολογική πυξίδα στο κόμμα και πολιτική σταθερότητα στη χώρα. Η εκάστοτε ηγεσία «προσαρμόζει» τις πολιτικές της στις εκλογικές ανάγκες της στιγμής. Οι ίδιοι οι οπαδοί, που εκλέγουν την ηγεσία, συμπεριφέρονται ως οι απόλυτοι καιροσκόποι αδιαφορώντας για τις ιδεολογικές θέσεις και επιλέγοντας όποιον νομίζουν ότι θα κερδίσει τις εκλογές. Κατά μάνα κατά κύρη έτσι γιός και θυγατέρα.
Τι Καραμανλής, τι Μητσοτάκης, και τι Τσίπρας; Το απλό και σαφές κίνητρο των οπαδών είναι, στην καλή περίπτωση, ο άρτος ο επιούσιος, με ή χωρίς ρουσφέτι. Και ποιος ποιον θα κατακρίνει, όταν οι μεγαλόσχημοι βολεύονται, συνήθως, με την όποια κατάσταση και ο αχός για σκάνδαλα ξεκουφαίνει αλλά ποιος τιμωρείται; Η ελίτ έχει απλουστεύσει στο έπακρον τα ιδεολογικά και πολιτικά προβλήματα της χώρας: Άνευ όρων υπακοή στις ξένες δυνάμεις που κυβερνούν πραγματικά τον τόπο. Τελεία.
Παρ’ όλα αυτά οι διαιρεμένοι πολιτικά εκλογείς μπορούν (ακόμα) να δράσουν ενιαία ως εθνικό σώμα, ανεξάρτητα από τις βουλές των ελίτ, ελληνικών και ξένων. Ο κορυφαίος ιστορικός Ν. Σβορώνος έλεγε ότι υπάρχει ένα αντιστασιακό στοιχείο στον ελληνικό λαό. Ο Κίσινγκερ το εντόπισε και είπε ότι πρέπει να καταστραφεί για να υποταχθούμε. Κανείς δεν τα έχει καταφέρει ως τώρα. Όσοι το αγνόησαν το πλήρωσαν, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ. Το αντιστασιακό στοιχείο των Ελλήνων ανανεώνεται επειδή οι ηγεσίες επιχειρούν διαχρονικά να το παρακάμψουν με εθελοδουλία και εκούσια υποταγή.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει πρόβλημα εσωκομματικής ομοιογένειας, ιδεολογικά. Οι διαφωνούντες, π.χ. Λαφαζάνης, αποχώρησαν ή διαγράφηκαν και λησμονήθηκαν. Κάποιοι, δηλητηριώδεις, ψιθυρίζουν ότι στελέχη της ηγεσίας συμπεριφέρονται ως πραιτοριανοί, αν όχι σαν κοινοί μαχαιροβγάλτες, παριστάνοντας τους Ηρακλείς του Στέμματος.
Ωστόσο, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πανομοιότυπο πρόβλημα με τη Ν.Δ. και τα άλλα κόμματα της χώρας. Δεν συντονίζονται με τις επιθυμίες, υπαγορευμένες από το ισχυρό ένστικτο επιβίωσης, του κόσμου. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έχει αναγάγει τον ενδοτισμό σε νυχτερινό σόου με πορείες «Πολυτεχνείο- Ξενοδοχείο Μεγάλης Βρετανίας» υπολογίζοντας ότι άλλο είναι να σε δει «στιγμιότυπο στην TV» ο Πάιατ και άλλο να σε βλέπει να περπατάς έξω από το «σπίτι» του με τη γροθιά σηκωμένη, για τις ανάγκες της στιγμής.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει με αποξηραμένο φρούτο. Μαζεύει «παλιές δόξες» από τους κάδους ανακύκλωσης σαν άπορος επαίτης. Φρέσκιες ιδέες δεν πουλιούνται στα πολυκαταστήματα. Στα Δεξιά με επιδέξιες τακτικές εξασφαλίζουν προσώρας θετικές εντυπώσεις, αλλά εύθραυστες. Μία αναταραχή π.χ. με την Τουρκία μπορεί να θρυμματίσει το οικοδόμημα
Ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε στην εξουσία επειδή οι προηγούμενοι είχαν αποτύχει αλλά και επειδή ο κόσμος είχε καταλάβει ότι ο Τσίπρας ήταν ακίνδυνος, ως «αριστερός», από μόνο το γεγονός ότι κυκλοφορούσε άνετα στα σαλόνια των ισχυρών Αμερικανών και Βερολινέζων, πριν να γίνει πρωθυπουργός. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε τις εκλογές για τον ίδιο λόγο που τις έχασαν και οι προηγούμενοι: Επειδή απότυχε. Αλλά και για ένα επιπρόσθετο λόγο: Έδωσε υποσχέσεις που δεν τήρησε, περιφρόνησε και εξαπάτησε πολλές φορές τον κόσμο. Γι’ αυτό δεν θα είναι ούτε απλό, ούτε εύκολο, ούτε πιθανό να ξαναέρθει στην κυβέρνηση σύντομα.
ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΜΙΑ ΚΡΙΣΙΜΗ ΚΑΜΠΗ. Στο εσωτερικό το πολιτικό σύστημα έχει φρακάρει. Δεν έχει αποθέματα ανανέωσης. Ούτε πειστικής δικομματικής διαμάχης. Ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει με αποξηραμένο φρούτο. Μαζεύει «παλιές δόξες» από τους κάδους ανακύκλωσης σαν άπορος επαίτης. Φρέσκιες ιδέες δεν πουλιούνται στα πολυκαταστήματα. Στα Δεξιά με επιδέξιες τακτικές εξασφαλίζουν προσώρας θετικές εντυπώσεις, αλλά εύθραυστες. Μία αναταραχή π.χ. με την Τουρκία μπορεί να θρυμματίσει το οικοδόμημα. Η ένεση των Ελλήνων του εξωτερικού είναι ερωτηματικό.
Ο Ρώσος πρεσβευτής στην Ε.Ε. υποστήριξε ότι μας έχουν για ξεπούλημα και σφαγή όπως τους Κούρδους. Οι Τούρκοι, αεράτοι, απειλούν καθημερινά.
Ερώτηση: Άραγε, οι ΗΠΑ αλλά και η Ρωσία έχουν συμφέρον όχι να μας στηρίξουν δημόσια αλλά να μας ενημερώσουν έγκαιρα και έγκυρα, χωρίς καν να το ζητήσουμε, για τουρκική επίθεση ώστε να είμαστε έτοιμοι; ΗΠΑ και Ρωσία γνωρίζουν ότι χωρίς θρίαμβο εναντίον μας το κύρος του Ερντογάν θα καταρρακωθεί. Οπότε στην Ουάσιγκτον και τη Μόσχα μπορεί να βλέπουν ως Δούρειο Ίππο μια ελληνοτουρκική σύρραξη όχι απλώς για το τέλος του Σουλτάνου αλλά για ευρείες ανακατατάξεις στην περιοχή, με θύμα την Τουρκία και την Ελλάδα ερωτηματικό. Ο Ερντογάν έχει λόγους να διστάζει περί του πρακτέου.
