Πολύ γρήγορα άλλαξε το σύνθημά της «πρώτα ο μαθητής», η υπουργός Παιδείας. Του Θέμη Κοτσιφάκη.
Τα προβλήματα που, «παραδοσιακά», παρουσιάζονται στα δημόσια σχολεία με την έναρξη του σχολικού έτους, κάθε Σεπτέμβρη, φαίνεται πως θα πολλαπλασιαστούν αφού οι επιταγές του μνημονίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ απαιτούν συρρίκνωση του δημόσιου τομέα και του λιγοστού έτσι και αλλοιώς στη χώρα μας «κοινωνικού κράτους».
Η δραματική μείωση των διορισμών μόνιμων εκπαιδευτικών (οι λιγότεροι στην τελευταία 20ετία – μείωση 50% σε σχέση με πέρυσι), σε συνδυασμό με τον τριπλασιασμό του αριθμού των εκπαιδευτικών που υποχρεώθηκαν σε πρόωρη συνταξιοδότηση (7.536 το 2010, 2.610 το 2009), εξαιτίας των αντιασφαλιστικών μέτρων που ψήφισε η κυβέρνηση πρόσφατα και που αναγκάζουν τους εκπαιδευτικούς να εργάζονται ακόμα και στα 70 τους στην τάξη, θα έχει ως αποτέλεσμα την ύπαρξη σοβαρών κενών στο διδακτικό προσωπικό. Συνολικά παραιτείται το 8% του εκπαιδευτικού δυναμικού που υπηρετούσε στα σχολεία της δευτεροβάθμιας τη σχολική χρονιά 2009-10. Πιο δραματικά, όμως, θα είναι τα προβλήματα σε μεγάλες περιοχές όπου αυξημένος αριθμός εκπαιδευτικών συνταξιοδοτείται (π.χ. Α΄ Αθήνας το 11,2%, Αν. Θεσσαλονίκη 13,9%, Λάρισα 9,5%, Γιάννινα 9,3% κ.λπ.) καθώς και σε βασικές ειδικότητες όπως φιλόλογοι το 10,1% των υπηρετούντων, μαθηματικοί το 9,9%, φυσικοί-χημικοί-βιολόγοι το 8,5%. Το θέμα λαμβάνει μεγάλη διάσταση, αν σκεφτεί κανείς πως σε αυτές τις περιοχές δεν έγιναν καθόλου διορισμοί εκπαιδευτικών στις βασικές αυτές ειδικότητες.
Με δεδομένες τις περικοπές που έχουν γίνει στα κονδύλια με τα οποία επιχορηγούνται τα σχολεία από την κυβέρνηση, μέσω των Δήμων, θα υπάρχει σοβαρότατο πρόβλημα ακόμα και για την κάλυψη των καθημερινών και στοιχειωδών λειτουργικών τους εξόδων. Είναι μια «ευκαιρία» για να επιχειρηθεί μεταφορά ακόμα μεγαλύτερου μέρους του κόστους συντήρησης και λειτουργίας των σχολικών μονάδων στις πλάτες των οικογενειών των μαθητών και των μαθητριών.
«Προληπτική και έγκαιρη αντιμετώπιση του φαινομένου των καταλήψεων -Διοικητικός- πειθαρχικός έλεγχος σχολικών μονάδων – Υποστήριξη της αυτοαξιολόγησης στη φάση γενίκευσης του προγράμματος» είναι τρία από τα μέτρα που σχεδιάζει η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, ως θεραπεία για τα προβλήματα της Πρωτοβάθμιας και της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Μόνο που, αντί να αποπνέουν την αναγκαία παιδαγωγική αύρα και να αναπτύσσουν κλίμα συνεργασίας με την εκπαιδευτική κοινότητα, οδηγούν σε έναν περίσσιο αυταρχισμό. Από αυτόν που διαθέτει αρκετό η συγκεκριμένη κυβέρνηση και τον ξεδιπλώνει, καθημερινά, σε όλα τα μέτωπα εφαρμογής της πολιτικής της.
12 χιλιάδες τα κενά
Ένας πρόχειρος υπολογισμός των πιθανών κενών, αυτή τη στιγμή, τα ανεβάζει στις 11 με 12 χιλιάδες μόνο στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Το υπουργείο Παιδείας προσπαθεί να αντιμετωπίσει την κατάσταση με την αύξηση του αριθμού μαθητών ανά τμήμα, γι’ αυτό και εξαγγέλλει ότι οι τάξεις θα έχουν όσα προβλέπει ο νόμος «συν 10%». Αυτό, στην πράξη, θα οδηγήσει σε συνενώσεις ή και καταργήσεις τμημάτων.
Επίσης, στο πλαίσιο της «καλύτερης διαχείρισης του προσωπικού» που ακούγεται εύηχο, σχεδιάζει να προχωρήσει σε υποχρεωτικές μετακινήσεις εκπαιδευτικών σε άλλους νομούς ή ακόμα και σε άλλη περιφέρεια, για να συμπληρώσουν το ωράριό τους.
Παρά το γεγονός πως η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας διακήρυσσε, σε όλους τους τόνους, πως δεν θα γίνουν αποσπάσεις εκπαιδευτικών σε εκτός σχολείου υπηρεσίες, ήδη μέχρι τώρα, έχουν αποσπαστεί 2.815 εκπαιδευτικοί για την επόμενη χρονιά από την Πρωτοβάθμια και τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Η πρόσφατη εξαγγελία πως θα αντιμετωπιστούν όλα τα κενά με προσλήψεις αναπληρωτών εκπαιδευτικών, παραβιάζει την υπάρχουσα νομοθεσία, ως προς την έννοια του αναπληρωτή, και ανατρέπει τις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών, με όλες τις πολυεπίπεδες αρνητικές συνέπειες που αυτό έχει.
Είναι δεδομένο πως όλα αυτά τα μέτρα δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την κατάσταση. Θα δημιουργήσουν περισσότερα προβλήματα από αυτά που, υποτίθεται, πως θα λύσουν και θα έχουν αρνητική επίπτωση στην ποιότητα του παρεχόμενου εκπαιδευτικού έργου.
Τα θέματα της εκπαίδευσης μας αφορούν όλους
Αφορούν τους μαθητές και τους γονείς τους. Αφορούν όλο το λαό.
Αυτό που απαιτείται άμεσα να γίνει είναι η ανάπτυξη ενός μαζικού πανεκπαιδευτικού- παλλαϊκού κινήματος για να αποκρουστεί η νεοφιλελεύθερη επίθεση που δέχεται το δημόσιο σχολείο, από την πολιτική της κυβέρνησης κάτω από τις επιταγές της Ε.Ε. και του ΔΝΤ. Το κίνημα αυτό θα πρέπει να επιβάλλει, στην πράξη, τη λειτουργία όλων των τμημάτων στα σχολεία, με ανώτατο όριο τους 25 μαθητές, την πρόσληψη μονίμων εκπαιδευτικών σε όλα τα κενά που έχουν δημιουργηθεί και, τελικά, τη γενναία χρηματοδότηση της εκπαίδευσης που είναι απαραίτητος όρος όχι μόνο για την ποιοτική βελτίωσή της, αλλά και για την ίδια της την ύπαρξη.
https://thekotsi.blogspot.com/
