από τον Δημήτρη Ουλή
Κατανοώ ότι ο δημοσιογραφικός Μολώχ απαιτεί εικοσιτετράωρο «streaming» ενημέρωσης, πηχυαίους τίτλους, συγκλονιστικές αποκαλύψεις και άλλα ηχηρά. Εκείνο που δεν κατανοώ είναι τι φταίμε εμείς, να εισπράττουμε όλη αυτή τη σύγχυση. Από τη μία μεριά οι ασυμβίβαστοι κομμουνιστές, οι απόστολοι της διαρκούς επανάστασης (δεν ήξερα ότι είχαμε τόσους), οι που δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους, καταγγέλλουν την νέα κυβέρνηση για κωλοτούμπες, για συμβιβασμούς, για υπαναχωρήσεις. Αριστερά πουλητάρια, διατείνονται, μια απ’ τα ίδια σε συριζέικη συσκευασία. Από την άλλη, οι της Realpolitik, οι πραγματιστές, οι απολογητές, διαβεβαιώνουν ότι όλα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, ότι αυτά που εκχωρήσαμε είναι σταγόνα στον ωκεανό μπροστά σε αυτά που κερδίσαμε. Μην κολλάτε στις διατυπώσεις, μας λένε, η αλήθεια δεν βρίσκεται στη λέξη, αλλά στο πράγμα.
Από το ταπεινό μετερίζι της παρούσας στήλης, επιθυμώ να καταγγείλω και τις δύο παραπάνω στάσεις ως έωλες και παραπλανητικές. Παράλληλα, επιθυμώ να επαναλάβω την πάγια πεποίθησή μου, ότι κάθε πόλωση παράγει αποβλάκωση. Αυτό δεν σημαίνει ότι η αλήθεια βρίσκεται «κάπου στη μέση», αλλά ότι μάλλον μάς διαφεύγει προς το παρόν – ότι δεν διαθέτουμε ακόμα επαρκή δεδομένα για να τη διατυπώσουμε.
Όμως, γιατί άραγε βιαζόμαστε τόσο πολύ να βγάλουμε συμπεράσματα; Διότι οι πρακτικές της νέας κυβέρνησης διαφοροποιούνται εξ ολοκλήρου από τις προεκλογικές της δηλώσεις, μας λένε οι υπερ-επαναστάτες. Απαντώ: θα πρέπει να είσαστε πραγματικά πολύ αφελείς, για να πήρατε την προεκλογική ρητορεία του ΣΥΡΙΖΑ (όπως και κάθε άλλη προεκλογική ρητορεία) στα σοβαρά. Πιστέψατε, δηλαδή, στ’ αλήθεια, ότι με την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, οι αγορές θα αρχίσουν να χορεύουν πεντοζάλη; Όποιος διάβασε το επίσημο προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, ήξερε εξαρχής ότι οι στοχεύσεις της νέας κυβέρνησης επρόκειτο να είναι πολύ πιο συμβατικές από εκείνες που διατυμπάνιζε στα προεκλογικά της μπαλκόνια, ότι αυτό που κατά βάση υποσχόταν ήταν να σταματήσει η αιώρηση στο κενό, να μπει ένα φρένο στην καταστολή, να βελτιωθούν οι όροι αποπληρωμής του χρέους, να ενισχυθεί στοιχειωδώς η κοινωνική πολιτική. Από κει και πέρα, να μέμφεται κανείς τον ΣΥΡΙΖΑ επειδή δεν είναι επαναστατικό κόμμα, μοιάζει σαν να μέμφεσαι την έρημο επειδή δεν έχει νερό.
Μα, γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο σπεύδουμε να βγάλουμε συμπεράσματα – ανταπαντούν οι απολογητές. Διότι, σε γενικές γραμμές (και σε πείσμα των όσων οι υπερ-επαναστάτες μάς καταμαρτυρούν), η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ τα πήγε πολύ καλά. Απαντώ: θα πρέπει να είσαστε πραγματικά πολύ αφελείς για να πιστεύετε ότι θα μας πείσετε τόσο εύκολα. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ τα πήγε «καλά» ή όχι, αυτό θα κριθεί από το ποιος τελικά θα κληθεί να πληρώσει τη νύφη, αν θα αποδοθεί δικαιοσύνη, αν το πελατειακό κράτος θα παταχθεί κατακέφαλα, αν θα ανακουφίσετε τον κόσμο από την ανεργία και τη λιτότητα. Μιλάμε για τη ζωή μας, διάολε. Γι’ αυτό και θα είμαστε επιεικείς μαζί σας, αν πετύχετε. Και αμείλικτοι, αν αποτύχετε.
