του Ηρόστρατου
Για τον Δήμο…
Να μιλήσω για ήρωες να μιλήσω για ήρωες: Ο Μιχάλης
που έφυγε μ’ ανοιχτές πληγές απ’ το νοσοκομείο
ίσως μιλούσε για ήρωες όταν, τη νύχτα εκείνη
που έσερνε το ποδάρι του μες στη συσκοτισμένη πολιτεία,
ούρλιαζε ψηλαφώντας τον πόνο μας «Στα σκοτεινά
πηγαίνουμε, στα σκοτεινά προχωρούμε…».
Οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά.
Λίγες οι νύχτες με φεγγάρι που μ’ αρέσουν
Γιώργος Σεφέρης, Τελευταίος Σταθμός
Όταν κάθομαι να γράψω τη στήλη αυτή, έχω μόλις γυρίσει από την κηδεία του Δήμου Τσακνιά. Ακόμη μπροστά στα μάτια μου είναι τα κόκκινα γαρύφαλλα που πετούσαν στον ουρανό να τον σκεπάσουν. Ακόμη ήταν στ’ αφτιά μου τα λόγια της Νάντιας Βαλαβάνη, η απαγγελία της Μάνιας Παπαδημητρίου, το τραγούδι της Καλλιόπης Βέττα, η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα. Πλήθος κόσμου και υγρά τα μάτια γύρω μου. Ο Δήμος δεν είναι πια εδώ. Δυστυχώς τον γνώρισα αργά, αν και είμαστε συγχωριανοί και μοιραζόμασταν την κοινή μας αγάπη για το χωριό μας, τα Καστέλλια.
Αγωνιστής, αλλά όχι μονοκόμματος. Ζεστός και με αληθινό χαμόγελο που έβγαινε μέσα από την ψυχή του… «Να τα πούμε», μου είπε πριν από λίγο καιρό, μια ηλιόλουστη μέρα που διασταυρωθήκαμε στο Σύνταγμα. Δεν προλάβαμε να βρεθούμε…
Αν γράφω εδώ είναι γιατί μου είναι αδύνατον να μιλήσω για πολιτισμό σήμερα, χωρίς να σκεφτώ ότι ο αληθινός πολιτισμός που μπορεί να νικήσει τη βαρβαρότητα βρίσκεται σε ανθρώπους όπως ήταν ο Δήμος Τσακνιάς.
Και μετανιώνω τώρα που δεν πρόλαβα να κουβεντιάσω μαζί του όλα όσα θα ήθελα. Να καταγράψω κάπου τη μαρτυρία του.
Σ’ έναν άλλο -καλύτερο κόσμο- οι άνθρωποι που θα έπρεπε να γνωρίζουμε και να αναγνωρίζουμε όλοι μας θα ήταν σαν τον Δήμο. Ελπίζω, έστω και τώρα, αργοπορημένα, εκεί στο χωριό που γεννήθηκε να κάνουμε κάτι για να γνωρίσουμε όλοι καλύτερα ποιος ήταν ο Δήμος.
Και να χάσουμε κάτι από την έπαρσή μας, αναλογιζόμενοι τη δική του σεμνότητα.
Το Χαλάνδρι… Βενεζουέλα!
Αν τους έπιασε παράκρουση με τον Ύμνο του ΕΑΜ, που ακούστηκε στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου στο Χαλάνδρι, φανταστείτε τι θα πάθουν τώρα οι Πλεύρηδες και η ακροδεξιά παρεούλα του Σαμαρά!
Η Πρωτοβουλία για τη δημιουργία Παιδικής Συμφωνικής Ορχήστρας στο Χαλάνδρι, ετοιμάζει κάτι εντελώς καινούργιο για τα μουσικά πράγματα της χώρας, σαφώς επηρεασμένο από το παράδειγμα της Βενεζουέλας, τηρουμένων βεβαίως των αναλογιών.
Όπως τονίζουν οι εμπνευστές της, «μπορούμε να δημιουργήσουμε μια ορχήστρα παιδιών με έδρα το Χαλάνδρι, τη στιγμή που κλείνουν ορχήστρες ενηλίκων; Μπορούμε να βγάλουμε την τέχνη στην τοπική κοινωνία και να γίνει αυτή κτήμα της και κτήμα όλων; Ας απαντήσουμε με τις πράξεις μας».
Όποιος/α θέλει να βοηθήσει το εγχείρημα, μπορεί να επικοινωνήσει με τους: Χοϊδά Γ. 6932282645, Σαραφιανό Ν. 6942501490, Ραπανάκη Μ. 6945747138, Γερολυμάτο Κ. 6936855572.
Τα Φώτα στο βάθος στο θέατρο
Τα φώτα στο βάθος, της Niemands Rose, είναι για μένα ένα πολύ ξεχωριστό βιβλίο σαν γραφή και σαν ιδέες. Με χαρά και ενδιαφέρον είδα ότι η θεατρική εταιρία Έβδομη Θύρα, που ήδη έχει δημιουργήσει ένα καλό προηγούμενο ανεβάζοντας στη θεατρική σκηνή έργα βασισμένα σε κείμενα σύγχρονων συγγραφέων, τώρα μας παρουσιάζει μια παράσταση με υλικό δέκα διηγήματα από το βιβλίο.
Όπως έγραψε η συγγραφέας, «κάποια όνειρα γίνονται πραγματικότητα προτού προλάβεις να τα ονειρευτείς και τότε δε μπορείς παρά να στέκεσαι αμήχανα αλλά με ευγνωμοσύνη απέναντι στην καλή σου τύχη…».
Το έργο διαδραματίζεται νύχτα, σε μια ακρογιαλιά, όπου μια παρέα φίλων διηγούνται ιστορίες που έχουν ζήσει, διαβάσει ή επινοήσει. Το δειλινό ενός κόσμου. Τέσσερις ηθοποιοί επί σκηνής, θα δανείσουν τη φωνή και το σώμα τους στο «δράμα μιας ολόκληρης ζωής»…
Παίζουν: Αντωνία Γιαννούλη, Μάνος Κανναβός, Ιζαμπέλλα Κογεβίνα, Κώστας Φαλελάκης
Σκηνοθεσία: Esther Andre Gonzalez
Πληροφορίες: Από Μηχανής Θέατρο-Θεατρικός Οργανισμός Συν-Επί, Ακαδήμου 13, από 5 Νοεμβρίου, Τηλέφωνα κρατήσεων: 210-5237297, 695-7045138, [email protected]
